Eso No Es Amor - Pablo Milanés

Solía decírtelo cada mañana

Tu cuerpo no es fuerte

No es buena tu tos

Y la luz que entraba te me iluminaba

Y tú sonreías diciendo que no

El tiempo pasó y mi temor aumentaba

En esa medida aumentaba mi amor

El miedo a perderte me mortificaba

Vivir para verte era mi obsesión

Qué suerte, y qué dolor

Que pueda sentir así

Soy fuerte y tendré valor

Para protegerte a ti

Una bella tarde entre helechos y flores

Te hablé presintiendo un oscuro final:

Si enfermas, te cuido y te lleno de amores

Y tú contestabas: eso no es amar

Un cuarto en penumbras y en pleno reposo

Un cuerpo que espera la vida dejar

No median palabras, no se oye un sollozo

Y es sólo la muerte ocupando el lugar

Miro como se va

Te llamo la última vez

Ya no me pudo escuchar

Abrió la puerta y se fue.

Eso no és amor

Ik vertelde het je elke ochtend

je lichaam is niet sterk

Je hoest is niet goed

En het licht dat bij jou binnenkwam, verlichtte mij

En je glimlachte toen je nee zei

De tijd verstreek en mijn angst nam toe

In die mate nam mijn liefde toe

De angst om je te verliezen deed me pijn

Leven om jou te zien was mijn obsessie

Wat een geluk en wat een pijn

dat ik me zo kan voelen

Ik ben sterk en ik zal moed hebben

om je te beschermen

Een mooie middag tussen varens en bloemen

Ik sprak met je en voelde een donker einde:

Als je ziek wordt, zorg ik voor je en vul ik je met liefde

En jij antwoordde: dat is geen liefde

Een kamer in duisternis en in volledige rust

Een lichaam dat wacht tot het leven vertrekt

Ze bemiddelen niet in woorden, er wordt geen snik gehoord

En het is alleen de dood die de plaats inneemt

ik kijk hoe het gaat

Ik bel je de laatste keer

hij kon me niet meer horen

Hij opende de deur en ging weg.

Dat is geen liefde