A Caminar - Pablo Milanés, Guadalupe Pineda

Quiero poner en la punta de tus dudas

La verdad que me quema las entrañas

E inundarte el espacio que me ofrezcas

Como un hermoso río que te baña

Quiero desnuda hablar de la inocencia

Que provoca quitarse los ropajes

Y mostrarme cual soy en tu presencia

Como si fuera a partir sin equipaje

No me pidas cambiar lo que en principio

Admirabas en mí sin serte extraño

En el amor no existen sacrificios

Se entrega hasta la vida voluntaria

Yo no quiero cambiar lo que tu fuiste

Lo que eres y serás, al enfrentarme

Entre ratos alegres y otros tristes

Mi función de mujer en este viaje

Despójate de culpas y pasiones

Que cinco siglos van a terminar

Entrégate a la luz de mis amores

Y juntos de la mano a caminar

No me pidas cambiar lo que en principio

Admirabas en mí sin serte extraño

Yo no quiero cambiar lo que tú fuiste

Lo que eres y serás al enfrentarme

Ik wil op het puntje van je twijfels zetten

De waarheid die mijn binnenste verbrandt

En overstroom de ruimte die je me biedt

Als een prachtige rivier die je baadt

Ik wil naakt over onschuld praten

Wat veroorzaakt het uittrekken van kleding?

En laat me zien wat ik ben in jouw aanwezigheid

Alsof ik zonder bagage zou vertrekken

Vraag me niet om wat in principe te veranderen

Je bewonderde me zonder vreemd te zijn

In de liefde zijn er geen offers

Hij geeft zich over aan het vrijwilligersleven

Ik wil niet veranderen wat je was

Wat je bent en zal zijn, als je me aankijkt

Tussen gelukkige momenten en anderen verdrietig

Mijn rol als vrouw op deze reis

Weg met schuldgevoelens en passies

dat er vijf eeuwen zullen eindigen

Geef je over aan het licht van mijn liefdes

En samen hand in hand lopen

Vraag me niet om wat in principe te veranderen

Je bewonderde me zonder vreemd te zijn

Ik wil niet veranderen wat je was

Wat je bent en zal zijn als je me aankijkt