Para Vivir - Pablo Milanés, Amaya Uranga

Muchas veces te dije

Que antes de hacerlo había que pensarlo muy bien

Que esta unión de nosotros

Le hacía falta, carne y deseo también

Que no bastaba que me entendieras

Y que murieras por mi

Que no bastaba que en mi fracasos

Yo me refugiara en tí

Y ahora vez lo que pasó, al fin nació

Al pasar de los años

El tremendo cansancio

Que provoco ya en tí

Y aunque es penoso no tienes que decir

Por mi parte esperaba que un día el tiempo

Se hiciera cargo del fin, si así no hubiera sido

Yo habría seguido jugando hacerte feliz

Y aunque el llanto es amargo piensa en los años

Que tienes para vivir

Que mi dolor no es menos y lo peor

Es que ya no puedo sentir

Y ahora de tratar de conquistar con vano afán

Este tiempo perdido

Que nos deja vencidos, sin poder conocer

Eso que llaman amor para vivir

Para vivir

Ik heb het je vaak verteld

Dat je er goed over moest nadenken voordat je het deed

Dat deze unie van ons

Hij had ook vlees en verlangen nodig

Dat het voor jou niet genoeg was om mij te begrijpen

en dat je voor mij sterft

Dat het niet genoeg was dat in mijn mislukkingen

Ik zal mijn toevlucht tot jou nemen

En nu zie je wat er gebeurde, hij was eindelijk geboren

Door de jaren heen

de enorme vermoeidheid

Wat lok ik in jou uit?

En hoewel het pijnlijk is, hoef je niet te zeggen

Van mijn kant hoopte ik dat op een dag de tijd

Het zou het einde overnemen, als het niet zo was geweest

Ik zou zijn blijven spelen om je blij te maken

En hoewel het huilen bitter is, denk aan de jaren

wat heb je om te leven?

Dat mijn pijn niet minder en erger is

Het is dat ik niet meer kan voelen

En nu proberen te veroveren met ijdele gretigheid

deze verspilde tijd

Dat laat ons verslagen achter, zonder dat we het kunnen weten

Wat ze liefde noemen om te leven

Leven