Эмма - Origami

Все достали, все достали, все достали.

Она так замкнута, она сама в себя, собою загнана.

Она закрылась ото всех на свете, но мысли продолжают рваться к свету.

Она никому не расскажет, она не заплачет навзрыд.

И всё внутри неё необратимо нарастает,

И я боюсь, что будет взрыв, но взрыва…

Нет!

Взрыва нет, только вздох.

Словно ветра порыв.

Опять всё сдержала в себе.

Эмоции жизни!

Нет!

Взрыва нет, только всхлип.

Словно всхлип океана, ты слишком устала.

Все достали, все достали, все достали.

Она не понимает, зачем сейчас умирает.

Она так устала смотреть на небо, она так устала смотреть на небо.

Где старые звёзды слезятся от света.

Где старые звёзды, слезятся…

Она никому не расскажет, она не заплачет навзрыд.

И всё внутри неё необратимо нарастает,

И я боюсь, что будет взрыв, но взрыва…

Нет!

Взрыва нет, только вздох.

Словно ветра порыв.

Опять всё сдержала в себе.

Эмоции жизни!

Нет!

Взрыва нет, только всхлип.

Словно всхлип океана, ты слишком устала.

Все достали, все достали, все достали.

Эмоции жизни, так достали, куда не глянь везде одно ЭМО.

Как ты посмел к ней прикоснуться,

Это цветок, его имя:

Эмма, Эмма.

Ты, не понимаешь, что я сделал для тебя.

Эмма, Эмма, Эмма, Эмма.

Ты, не понимаешь, что я сделал для тебя, что я сделал для тебя.

Она никому не расскажет, она не заплачет навзрыд.

И всё внутри неё необратимо нарастает,

И я боюсь что будет взрыв, но взрыва…

Нет!

Взрыва нет, только вздох.

Словно ветра порыв.

Опять всё сдержала в себе.

Эмоции жизни!

Нет, взрыва нет, только всхлип.

Словно всхлип океана, ты слишком устала.

Все, все, все, все, все достали тебя, все достали тебя, все достали тебя,

все достали тебя, все, достали…

Ik heb het allemaal, ik heb het allemaal, ik heb het allemaal.

Ze is zo gesloten, ze wordt in zichzelf gedreven, door haarzelf gedreven.

Ze sloot zich af van iedereen in de wereld, maar haar gedachten blijven naar het licht stromen.

Ze zal het aan niemand vertellen, ze zal niet hardop huilen.

En alles in haar groeit onomkeerbaar,

En ik ben bang dat er een explosie zal zijn, maar een explosie ...

Niet!

Er is geen explosie, alleen een zucht.

Als een windvlaag.

Weer hield ze alles voor zichzelf.

Emoties van het leven!

Niet!

Er is geen explosie, alleen een snik.

Net als het snikken van de oceaan, ben je te moe.

Ik heb het allemaal, ik heb het allemaal, ik heb het allemaal.

Ze begrijpt niet waarom ze nu doodgaat.

Ze was zo moe van het kijken naar de lucht, ze was zo moe van het kijken naar de lucht.

Waar de oude sterren uit het licht scheuren.

Waar de oude sterren verscheuren...

Ze zal het aan niemand vertellen, ze zal niet hardop huilen.

En alles in haar groeit onomkeerbaar,

En ik ben bang dat er een explosie zal zijn, maar een explosie ...

Niet!

Er is geen explosie, alleen een zucht.

Als een windvlaag.

Weer hield ze alles voor zichzelf.

Emoties van het leven!

Niet!

Er is geen explosie, alleen een snik.

Net als het snikken van de oceaan, ben je te moe.

Ik heb het allemaal, ik heb het allemaal, ik heb het allemaal.

Emoties van het leven, dus begrepen, waar je ook kijkt, één EMO is overal.

Hoe durf je haar aan te raken

Dit is een bloem, de naam is:

Emma, ​​​​Emma.

Je begrijpt niet wat ik voor je heb gedaan.

Emma, ​​​​Emma, ​​​​Emma, ​​​​Emma.

Je begrijpt niet wat ik voor je deed, wat ik voor je deed.

Ze zal het aan niemand vertellen, ze zal niet hardop huilen.

En alles in haar groeit onomkeerbaar,

En ik ben bang dat er een explosie zal zijn, maar een explosie ...

Niet!

Er is geen explosie, alleen een zucht.

Als een windvlaag.

Weer hield ze alles voor zichzelf.

Emoties van het leven!

Nee, er is geen explosie, alleen een snik.

Net als het snikken van de oceaan, ben je te moe.

Iedereen, iedereen, iedereen, iedereen, iedereen heeft jou, iedereen heeft jou, iedereen heeft jou

iedereen heeft je, iedereen heeft je...