Весна - Оргия праведников

Растопи мой лед,

А и достань Бел-камень

Из горюч-ключа.

Проточи лучом,

Да расточи ключами

Чаль чела Начал.

Дай мне Света суть,

Дай мне сутры Света —

Я застыл во снах.

Простопи мне путь,

А из глубин рассвета —

В голубиный взмах…

Растопи мой лед!

Синевой во льдах

Облегло мой лог,

Облик льдом облит.

Дай мне свет во снах,

Дай луча глоток мне,

Дай ростку родник.

Стыну, стыну, снег мой,

Стыну, стыну, снег мой…

Чу, там звон луча…

Слышен звон луча.

Слышишь звон луча?

Отвечай!

-«Чаю звон луча…»

Нет!

Слышишь звон луча?!

Чаю звон луча…

Слышишь — капли там…

Слышишь — капли там —

Из обломанной ветки, да по губам,

И кора мокра…

— Слышу звон луча!

И ручьи ночами

Чаль точа журчат,

Ветви сок точат!.. -

Ну так встречай!

Луч ударил в лоб,

Колет лед на глыбы,

Рубит корни льда.

Ледяной потоп!

Льется льдам погибель —

Кругом — глубь, вода…

Соки снега мне в стебель!

Я странствую, слышишь,

Я странствую Светом,

Я пирую, я грежу,

Ветры сорваны с петель,

Ветры травят пространство,

Ветры Время содержат!

Луч проник в плечо,

Чую луч на членах,

Алчет грудь луча.

Плачу… Горячо… Больно грудь…

Эллах!!!

Я от луча зачал!!!

В сердце бьют ключи,

А тех ключей источник —

За Покровом Вод.

Серебром в ночи,

Пропитавши почвы,

Прорастаю свод…

Взрывом до небес!!!

Да на разрыв с Востока —

Лыком в строки дня!

Грудь в огне словес,

Сердце стонет соком —

Я — фонтан огня!

Ветер выверен вороном,

Вепрем у корня каверна провернута —

Выровняй, кровно мне!

Каверзы розы

Прозорами зарева

Вызрели заново — Грозами, грозами!!!

И когда гроза,

Отгремев — гюрзою отползла назад, —

Поднялась лоза,

И, перевит лозою, —

Я открыл глаза…

Воды шли волной,

Унося на гребне

Хлопья пены сна,

И я стал собой.

И я увидел небо…

И была весна!

© С. Калугин

Smelt mijn ijs

En pak de Witte Steen

Van de brandstofsleutel.

Voer de straal uit

Ja, verspil de sleutels

Chal chela begon.

Geef me de essentie van Licht

Geef me de soetra's van Licht

Ik verstijfde in dromen.

Maak mijn weg

En uit de diepten van de dageraad -

In een duifgolf…

Smelt mijn ijs!

Blauw in het ijs

Verlicht mijn log

Vorm bedekt met ijs.

Geef me licht in mijn dromen

Geef me een slokje van de straal

Geef de spruit een veer.

Ik heb het koud, ik heb het koud, mijn sneeuw,

Ik heb het koud, ik heb het koud, mijn sneeuw...

Chu, er is het geluid van een balk...

Het geluid van een straal is hoorbaar.

Hoor je het geluid van de straal?

Antwoord!

- "Ik thee het rinkelen van de balk ..."

Niet!

Hoor je het geluid van de straal?!

Ik thee het rinkelen van de balk ...

Hoor - valt daar ...

Hoor je - valt daar -

Van een gebroken tak, ja op de lippen,

En de schors is nat...

- Ik hoor het geluid van een straal!

En stromen 's nachts

Chal Tocha gemompel,

Takken scherpen sap! .. -

Nou, ontmoet me!

De straal raakte het voorhoofd,

Breekt ijs in blokken,

Snijdt de wortels van ijs.

IJsvloed!

De dood stort op het ijs -

Rondom - diepte, water ...

Sneeuwsappen in mijn stengel!

Ik ben aan het dwalen, hoor je

Ik reis met het Licht,

Ik feest, ik droom

De winden worden uit hun scharnieren gerukt

Winden vergiftigen de ruimte

Winds of Time bevatten!

De straal drong door de schouder,

Ik voel een straal op de leden,

De borst van de balk heeft honger.

Ik huil... Het is warm... Mijn borst doet pijn...

Ella!!!

Ik ben verwekt vanuit de balk!!!

Sleutels kloppen in het hart

En die sleutels zijn de bron -

Achter de dekking van de wateren.

Zilver in de nacht

De grond weken

Ik kweek een kluis...

Explosie naar de hemel!!!

Ja, om te breken met het Oosten -

Bast in de lijnen van de dag!

Borst in het vuur van woorden,

Het hart kreunt van sap -

Ik ben de fontein van vuur!

De wind wordt geverifieerd door een raaf,

Het zwijn aan de wortel van de grot is gedraaid -

Richt u, bloed voor mij!

Rozentrucs

Door de gaten van de gloed

Weer gerijpt - Onweersbuien, onweersbuien !!!

En als de storm

Na doodgegaan te zijn - kroop ze terug als een adder, -

De wijnstokroos

En, verstrengeld met een wijnstok, -

Ik opende mijn ogen...

De wateren schoten omhoog

Dragen op de bergkam

Slaapschuimvlokken

En ik werd mezelf.

En ik zag de lucht...

En het werd lente!

© S. Kalugin