Убить свою мать - Оргия праведников

Я сомневался, признаю, что это сбудется с ним,

Что он прорвется сквозь колодец и выйдет живым,

Но оказалось, что он тверже в поступках, чем иные в словах.

Короче, утро было ясным, не хотелось вставать,

Но эта сволочь подняла меня в шесть тридцать пять,

И я спросонья понял только одно - меня не мучает страх.

Когда я выскочил из ванной с полотенцем в руках,

Он ставил чайник, мыл посуду, грохоча второпях,

И что-то брезжило, крутилось, нарастало, начинало сиять.

Я вдруг поймал его глаза - в них искры бились ключом,

И я стал больше, чем я был и чем я буду еще,

Я успокоился и сел,мне стало ясно - он убил свою мать!..

И я смотрел ему в глаза - в них искры бились ключом,

И я был больше, чем я был и чем я буду еще,

И я сказал себе опять: "Невероятно! Он убил свою мать!.."

И время встало навсегда, поскольку время стоит,

А он сказал, что в понедельник шеф собрался на Крит,

Короче, надо до отъезда заскочить к нему, работу забрать.

И он заваривал чай, он резал плавленый сыр,

А я уже почти что вспомнил, кто творил этот мир,

Я рассмеялся и сказал: "Ну как ты мог, она ведь все-таки мать!"

И он терзал на подоконнике, плавленый сыр,

А я уже почти припомнил, кто творил этот мир,

И я сказал ему: "Убивец, как ты мог? Она же все-таки мать!"

И он сидел и улыбался, и я был вместе с ним,

И он сказал: "Но ты ведь тоже стал собою самим!"

А я сказал: "Найти нетрудно, но в десятки раз сложней не терять.

И будь любезен, прекрати свой жизнерадостный бред!

Ты видишь свет во мне, но это есть твой собственный свет.

Твоя ответственность отныне безмерна - ты убил свою мать!

Изволь немедля прекратить свой жизнерадостный бред!

Ты видишь свет во мне, но это есть твой собственный свет.

Твоя ответственность безмерна - ты свободен,

Ты убил свою мать!"

На дальней стройке заворочался проснувшийся кран.

Стакан в руке моей являл собою только стакан,

И в первый раз за восемь лет я отдыхал, во мне цвела Благодать.

И мы обнялись и пошли бродить под небом седым,

И это Небо было нами, и мы были одним.

Всегда приятно быть подольше рядом с тем, кто убил свою мать.

Ik twijfelde, ik geef toe dat het met hem zou uitkomen,

Dat hij door de put zal breken en er levend uit zal komen

Maar het bleek dat hij steviger was in daden dan anderen in woorden.

Kortom, de ochtend was helder, ik wilde niet opstaan,

Maar die klootzak heeft me om half zeven opgehaald

En ik werd wakker en realiseerde me maar één ding: ik word niet gekweld door angst.

Toen ik uit de badkamer sprong met een handdoek in mijn hand,

Hij zette de ketel aan, deed de afwas, rammelde haastig,

En iets glinsterde, draaide, groeide, begon te schijnen.

Ik ving plotseling zijn ogen - vonken sloegen erin,

En ik werd meer dan ik was en meer dan ik zal zijn,

Ik kalmeerde en ging zitten, het werd me duidelijk - hij heeft zijn moeder vermoord! ..

En ik keek in zijn ogen - vonken sloegen erin,

En ik was meer dan ik was en meer dan ik zal zijn

En ik zei weer tegen mezelf: "Ongelooflijk! Hij heeft zijn moeder vermoord! .."

En de tijd heeft voor altijd stilgestaan, zoals de tijd stilstaat

En hij zei dat de baas maandag naar Kreta zou gaan,

Kortom, voor vertrek moet je even bij hem langskomen om het werk op te halen.

En hij zette thee, hij sneed gesmolten kaas,

En ik herinnerde me bijna wie deze wereld heeft geschapen,

Ik lachte en zei: "Nou, hoe kon je, ze is nog steeds een moeder!"

En hij kwelde op de vensterbank, gesmolten kaas,

En ik herinnerde me bijna wie deze wereld heeft geschapen,

En ik zei tegen hem: "Killer, hoe kon je? Ze is nog steeds een moeder!"

En hij zat en glimlachte, en ik was bij hem,

En hij zei: "Maar jij bent ook jezelf geworden!"

En ik zei: "Het is gemakkelijk te vinden, maar het is tien keer moeilijker om niet te verliezen.

En wees aardig, stop met je vrolijke delirium!

Je ziet het licht in mij, maar het is je eigen licht.

Je verantwoordelijkheid is nu onmetelijk - je hebt je moeder vermoord!

Stop alsjeblieft onmiddellijk met je vrolijke delirium!

Je ziet het licht in mij, maar het is je eigen licht.

Uw verantwoordelijkheid is onmetelijk - u bent vrij,

Je hebt je moeder vermoord!"

Op een verre bouwplaats begon een ontwaakte kraan te draaien.

Het glas in mijn hand was slechts een glas,

En voor het eerst in acht jaar rustte ik, Grace bloeide in mij op.

En we omhelsden elkaar en gingen dwalen onder de grijze lucht,

En die hemel waren wij, en wij waren één.

Het is altijd fijn om in de buurt te zijn van iemand die zijn moeder nog wat langer heeft vermoord.