Королевская свадьба - Оргия праведников

Двери, двери!

Но - настежь!

Владыка восходит на трон

При вратах два мгновенья замерли как часовые

Этот замок закрыт, но мы входим открытым путём

Наши розы на шляпах как знак Воскресения в Сыне

И мы спросим о чаше, о ней же не помнит рыбак

Только так, моя радость, вот так, моя радость, вот так

Есть великая правда у тех, кем хранится завет

Но для тех, кто им стал, нет завета и истины нет.

Кто совлекся словес, миновав середину моста

Примет розу из рук у младенца Иисуса Христа

Пустыня дней, пустая жизнь, пустые сны.

Пустому сердцу не ответит стяг на башне.

Мельканье лет в моем окне,

Мельканье лиц в моих глазах.

Здесь нет Тебя.

И лишь на миг, когда в разрывах облаков

Я вижу сокола, седлающего ветер,

Я точно вспомнить не могу, но было что-то, что я знал

Но было что-то, что я знал.

И лишь на миг, когда в разрывах облаков

Я вижу сокола, седлающего ветер,

Я начинаю вспоминать, что было что-то, что я знал.

Я начинаю вспоминать...

Да, вот так моя радость, вот так

Есть великая правда у тех, кем хранится завет.

Но для тех, кто им стал, нет завета и истины нет

Кто совлекся словес, миновав середину моста

Примет розу из рук у младенца Иисуса Христа.

Святыня дней, святая жизнь, святые сны.

И лев у ног моих, и поднят флаг на башне.

Движенье лет в моём окне,

Блаженный лик в моих глазах.

Ты есть.

Во всём и вся, и там, в разрывах облаков.

Где вечный сокол навсегда седлает ветер

Два сердца бьют в моей груди,

Два солнца в небе надо мной.

Внимай...

Двери-двери!

Но настежь!

владыка восходит на трон

При вратах два мгновенья замерли как часовые

Этот замок закрыт, но мы обходим открытым путём

Наши розы на шляпах как знак Воскресения в Сыне

И мы спросим о чаше, о ней же не помнит рыбак

Только так моя радость, вот так моя радость, вот так.

Есть великая правда у тех, кем хранится завет,

Есть великая правда у тех, кем хранится завет,

Но для тех, кто им стал, нет завета и истины нет

Кто совлекся словес, миновав середину моста

Примет розу из рук у младенца Иисуса Христа.

Двери!

Deuren, deuren!

Maar - wijd open!

De Heer bestijgt de troon

Bij de poorten bevroor twee momenten als schildwachten

Dit kasteel is gesloten, maar we komen op een open manier binnen

Onze rozen op hoeden als teken van de opstanding in de Zoon

En we zullen naar de kom vragen, de visser herinnert zich er niets meer van

Zo, mijn vreugde, zo, mijn vreugde, zo

Er is grote waarheid onder degenen die het verbond houden

Maar voor degenen die hen zijn geworden, is er geen verbond en geen waarheid.

Wie heeft zich van woorden ontdaan, nadat hij het midden van de brug is gepasseerd?

Zal een roos accepteren uit de handen van de baby Jezus Christus

Woestijn van dagen, leeg leven, lege dromen.

Een leeg hart wordt niet beantwoord door een spandoek op een toren.

Knipperende jaren in mijn raam

Flitsende gezichten in mijn ogen.

Je bent hier niet.

En slechts voor een moment, wanneer in de pauzes van de wolken

Ik zie een valk op de wind rijden

Ik weet het niet meer precies, maar er was iets dat ik wist

Maar er was iets dat ik wist.

En slechts voor een moment, wanneer in de pauzes van de wolken

Ik zie een valk op de wind rijden

Ik begin me te herinneren dat er iets was dat ik wist.

Ik begin het me te herinneren...

Ja, zo is mijn vreugde, dat is hoe

Er is grote waarheid onder degenen die het verbond houden.

Maar voor degenen die hen werden, is er geen verbond en is er geen waarheid

Wie heeft zich van woorden ontdaan, nadat hij het midden van de brug is gepasseerd?

Hij zal een roos aannemen uit de handen van het kindje Jezus Christus.

Heilige dagen, heilig leven, heilige dromen.

En de leeuw ligt aan mijn voeten, en de vlag wordt op de toren gehesen.

De beweging van jaren in mijn raam,

Zalig gezicht in mijn ogen.

Jij bent.

In alles en nog wat, en daar, in de buien van de wolken.

Waar de eeuwige valk voor altijd op de wind rijdt

Twee harten kloppen in mijn borst

Twee zonnen aan de hemel boven mij.

Aandacht...

Deuren-deuren!

Maar wijd open!

de heer bestijgt de troon

Bij de poorten bevroor twee momenten als schildwachten

Dit kasteel is gesloten, maar we gaan om de open weg

Onze rozen op hoeden als teken van de opstanding in de Zoon

En we zullen naar de kom vragen, de visser herinnert zich er niets meer van

Alleen op deze manier is mijn vreugde, zo is mijn vreugde, dat is het.

Er is grote waarheid onder degenen die het verbond houden,

Er is grote waarheid onder degenen die het verbond houden,

Maar voor degenen die hen werden, is er geen verbond en is er geen waarheid

Wie heeft zich van woorden ontdaan, nadat hij het midden van de brug is gepasseerd?

Hij zal een roos aannemen uit de handen van het kindje Jezus Christus.

deuren!