La pomme - Odezenne

Se faire manger par nos souvenirs

Et croquer dans la pomme

On se dit elle est belle la vie

Elle roule

— On se disait la même fumant nos zoules

Se faire rattraper par nos désirs et lésions

Merde ça colle

La dépression cherche sa définition

Et ses cas d'école

C’est la nuit qu’il fait beau quand le soleil dîne

C’est l’ennui qui te sonde quand le regard chine

C’est le gris, c’est immonde quand le bleu vacille

C’est la mine qui te plombe quand elle t’habille

Et qui frappe dans ses mains quand le rideau tombe?

Je vibre

Fallait pas se dire que t’avais le temps de conjurer le sort

Patiemment, de conjuguer les torts

Je les entends tous ces cons qui se disaient dealer de l’or

De la poudre aux yeux sur une vie d’arc en ciel

C’est toujours mieux pour une vie noire sans ciel

Je me fous que mon texte soit sombre ou que mes idées te plombent

C’est mon quart d’heure américain et ma tête que je sonde

Je danse le slow avec les miens en attendant le bisou de blonde

Les pères tombent et ma femme s’envole

Pas d'épitaphe sur ma pierre tombale

Quand je tire sur le zoul une taffe et que mon coeur s’emballe

Et que ce boulet me baffe et que mon corps se sent mal

Ils disent tous qu’il faut se faire à la vie

Alors à la vie on dit oui et à l’envie on dit «SI»

Et à l’avenir on pense peut être

Qu’on aura le temps de s’y remettre

Et puis on matte sa destinée se distiller dans une eau de vie

En tisant la bouteille et s’accrochant à l’eau de vie

Celle qu’on a vécu dans le «SI»

Qu’on investit la nuit

Pendant que le fruit pourrit

Et qu’on la matte du coin de l’oeil

C’est ton arôme qui pue comme le fantôme d’une rêve en deuil vide

Vidé de sa contenance

Vidé de son jus

Vidé de sa prestance

Vidé de son dû

Et les week-end on se met la gueule

En évitant d'être seul

On préfère l'ébriété

Je l’ai vite descendu mon soleil qui brillait l'été

Pourtant pas plus belle la vie quand je la vois en double

C’est deux fois plus de tout dans mon whisky trouble

Ça pique mes yeux

Ça tic mon oeil

Ça me nique les deux quand je dis oui, oui, oui

Sur mon grand tourniquet, je veux m'évanouir

Je suis grand, je veux tout niquer, mais je me regarde mourir

Un grand enfant qui n’a pas fini de grandir tu me diras?

Et ouais j’ai le temps d'être contenté et de me mettre à chanter tu verras

Nourri au sein de la télé

Éduqué par des mimes

J’en veux pas de ton modèle zélé au bout de ma mine

Ca gâche mes feuilles

Ça nique mon teint

Je m’attache au sol et je tue mon temps

Création cynique sous spleen

Observateur d’un monde trop «clean»

Y’a trop d’erreurs sur cette droite ligne

Autant d’aigreurs qui remplissent mes abcès

Basés sur mes jougs, baisés par des fous

Des rêves blancs délaissés

Écrasés par des foules, comment allez vous?

Graver sur les bancs de mon enfance à l’excès

Oh mais c’est trop chou!

Il t’en reste un bout

Allez file maintenant

Au coin

Et reste debout

Se faire manger par nos souvenirs

Se faire manger par nos souvenirs

Et croquer dans la pomme

On se dit elle est belle la vie

Elle roule

Word opgegeten door onze herinneringen

En bijt in de appel

We zeggen tegen onszelf dat het leven mooi is

Ze rolt

"We zeiden hetzelfde bij het roken van onze zules

Verstrikt raken in onze verlangens en laesies

Shit het blijft plakken

Depressie zoekt zijn definitie

En zijn casestudy's

Het is de nacht dat het zonnig is als de zon ondergaat

Het is verveling die je peilt wanneer de blik koopjes doet

Het is het grijs, het is vies als het blauw flikkert

Het is de mijn die je zwaar maakt als ze je aankleedt

En wie klapt er als het doek valt?

ik tril

Had niet moeten denken dat je tijd had om het lot af te weren

Geduldig, om de fouten te combineren

Ik hoor ze al die idioten die zeiden dat ze dealers in goud waren

Raamdecoratie op een regenboogleven

Het is altijd beter voor een zwart leven zonder lucht

Het kan me niet schelen of mijn tekst somber is of dat mijn ideeën je zwaar belasten

Het is mijn Amerikaanse wijk en mijn hoofd ben ik aan het onderzoeken

Ik dans langzaam met de mijne en wacht op de kus van de blondine

Vaders vallen en mijn vrouw vliegt weg

Geen grafschrift op mijn grafsteen

Wanneer ik een klap op de zou neem en mijn hart bonst

En deze kanonskogel slaat me en mijn lichaam voelt slecht

Ze zeggen allemaal dat je moet wennen aan het leven

Dus tegen het leven zeggen we ja en tegen verlangen zeggen we "SI"

En in de toekomst denken we misschien

Dat we tijd hebben om er overheen te komen

En dan bekijken we zijn bestemming om te distilleren tot een eau de vie

De fles slepen en vasthouden aan de cognac

Degene die we leefden in de "SI"

Dat we de nacht investeren

Terwijl het fruit rot

En we bekijken het vanuit onze ooghoeken

Het is jouw geur die stinkt als de geest van een lege rouwdroom

Ontdaan van zijn gelaat

Ontdaan van zijn sap

Ontdaan van zijn aanwezigheid

Ontdaan van zijn toekomt

En in het weekend worden we pissig

Vermijden om alleen te zijn

Wij geven de voorkeur aan dronkenschap

Ik liet snel mijn zon zakken die in de zomer scheen

Toch geen mooier leven als ik het dubbel zie

Het is twee keer zoveel alles in mijn troebele whisky

Het prikt in mijn ogen

Het tekent mijn oog

Het neukt me allebei als ik ja, ja, ja zeg

Op mijn grote tourniquet wil ik flauwvallen

Ik ben groot, ik wil alles neuken, maar ik zie mezelf sterven

Een groot kind dat nog niet klaar is met groeien, zegt u?

En ja, ik heb tijd om tevreden te zijn en te beginnen met zingen, je zult zien

Gevoed binnen de tv

Opgeleid door mimespelers

Ik wil je ijverige model niet aan het einde van mijn mijn

Het ruïneert mijn bladeren

Het neukt mijn teint

Ik bind mezelf vast aan de grond en ik dood mijn tijd

Cynische creatie onder de milt

Waarnemer van een wereld die te "schoon" is

Er zijn te veel fouten op deze rechte lijn

Zoveel brandend maagzuur dat mijn abcessen vult

Gebaseerd op mijn jukken, geneukt door gekken

Verlaten witte dromen

Overweldigd door drukte, hoe gaat het met je?

Branden op de banken van mijn jeugd tot overmaat

Oh maar dat is zo schattig!

Je hebt nog een stuk over

ga nu bestand

Om de hoek

En blijf op

Word opgegeten door onze herinneringen

Word opgegeten door onze herinneringen

En bijt in de appel

We zeggen tegen onszelf dat het leven mooi is

Ze rolt