Souffle le vent - Odezenne

Quand souffle le vent, s’essouffle le temps

Les gens sont gris et moi j’en ris

Laisse même mes dents prendre le soleil

J’ramène ma fraise là ou c’est triste

J’te prends la main

Sentir, couleur

Structure, culture en auxiliaire

J’ai l’air de faire des rimes vivantes?

On tourne, on valse loin du ciment

Les grands de ce monde, je ne les calcule pas

Ca me fout la gerbe de voir la merde

Alors je me perds dans le fond de tes yeux et je danse avec

Avec les deux

Allons plus loin !

En autarcie

Voir comme c’est beau les ciels pluvieux

Qu’un jour plus vieux

Je puisse dire comme tout est beau avec le sourire

Et nique sa mère !

Je veux la lumière, je veux ce que je n’ai pas, des choses primaires:

Le vent clair et

L’esprit serein

Le chant du ciel

Et l’amour des chiens !

L’amour d’ma mère ça m’suffit pas

Je voudrais qu’elle aime la terre entière

Mais ça les gens ne l’apprécient pas

Ils disent qu’il faut rester au pas

Des fois c’est sec comme une biscotte

On n’aime pas le mec qu’on est devenu

On se laisse berner par le jaune du toc

Et on regrette ce qu’on a perdu

Als de wind waait, raakt de tijd op

Mensen zijn grijs en ik lach erom

Laat zelfs mijn tanden zonnebaden

Ik breng mijn aardbei waar het verdrietig is

ik pak je hand

voel, kleur

Structuur, hulpcultuur

Zie ik eruit alsof ik rijmpjes maak?

We draaien, we walsen weg van het cement

De groten van deze wereld, ik bereken ze niet

Het maakt me kwaad om shit te zien

Dus ik verdwaal in de achterkant van je ogen en dans ermee

Met beide

Ga verder !

zelfvoorzienend

Zie hoe mooi de regenachtige luchten zijn

Dan een dag ouder

Ik kan zeggen hoe mooi alles is met een glimlach

En neuk zijn moeder!

Ik wil het licht, ik wil wat ik niet heb, primaire dingen:

De heldere wind en

De serene geest

Het lied van de hemel

En de liefde voor honden!

De liefde van mijn moeder is niet genoeg voor mij

Ik wil dat ze van de hele aarde houdt

Maar mensen vinden het niet leuk

Ze zeggen blijf in de pas

Soms is het zo droog als een beschuit

We houden niet van de man die we zijn geworden

We worden voor de gek gehouden door het geel van de nep

En we hebben spijt van wat we verloren hebben