Bouche à lèvres - Odezenne

Souvent la tête dans la cantine, je dessine je dessine

Le goût amer de ta cuisine, mes babines mes babines

Et je finis par voir des gens, des grands avec des gants

Le visage gris des jours semblants, des gens avec des chiens

Je les vois creuser des enfants, avec du cran avec les mains

Mélange le noir avec le blanc, jeu de reins, jeu de vilains

Ils ont des laisses autour des gants, des fesses, des seins

Redonne moi l’heureuse d’avant, je peins, je peins

On oublie tout on oublie rien, je crains, je crains

Que mon reflet dans ta rétine me dédessine, me dédessine

Vivre avec un corps c’est comme vivre avec un mort

Alors je ferme les yeux quand j’dors et j’attend qu’elle dise encore

Mais qu’il est faux ce bel accord, il grince avec nos dents

Mais qu’il est fourbe ce corps à corps, il m’a pincé jusqu’au sang

Souvent la tête dans la cantine, je dessine, je dessine

Le goût amer de ta cuisine, mes babines, mes babines

Et je finis par voir des gens

Pin pin pin

Souvent la tête dans la cantine, je dessine, je dessine

Le goût amer de ta cuisine, mes babines, mes babines

Et je finis par voir des gens

Pin pin pin

Pin pin pin

Souvent la tête dans la cantine, je dessine, je dessine

Le goût amer de ta cuisine, mes babines, mes babines

Souvent la tête dans la cantine, je dessine, je dessine

Le goût amer de ta cuisine, mes babines, mes babines

Souvent la tête dans la cantine, je dessine, je dessine

Le goût amer de ta cyprine, mes babines, mes babines

Et je finis par voir des gens, encore, encore

Et je finis par voir des gens, encore, encore

Et je finis par voir des gens, encore, encore

Encore, encore, encore, encore

Et je finis par voir des gens, encore, encore, encore

Vaak het hoofd in de kantine, ik teken ik teken

De bittere smaak van je kookkunsten, mijn karbonades mijn karbonades

En uiteindelijk zie ik mensen, groten met handschoenen

Het grijze gezicht van nepdagen, mensen met honden

Ik zie ze kinderen graven, met lef met hun handen

Mix zwart met wit, nierspel, schurkenspel

Ze hebben riemen rond de handschoenen, billen, borsten

Maak me weer blij, ik schilder, ik schilder

We vergeten alles, we vergeten niets, ik ben bang, ik ben bang

Dat mijn weerspiegeling in je netvlies me ontrafelt, ontrafelt me

Leven met een lichaam is als leven met een dode

Dus ik sluit mijn ogen als ik slaap en wacht tot ze het weer zegt

Maar hoe fout is deze mooie afspraak, hij kraakt met onze tanden

Maar hoe bedrieglijk is deze melee, hij kneep me tot bloedens toe

Vaak mijn hoofd in de kantine, ik teken, ik teken

De bittere smaak van je kookkunsten, mijn karbonades, mijn karbonades

En uiteindelijk zie ik mensen

grenen grenen

Vaak mijn hoofd in de kantine, ik teken, ik teken

De bittere smaak van je kookkunsten, mijn karbonades, mijn karbonades

En uiteindelijk zie ik mensen

grenen grenen

grenen grenen

Vaak mijn hoofd in de kantine, ik teken, ik teken

De bittere smaak van je kookkunsten, mijn karbonades, mijn karbonades

Vaak mijn hoofd in de kantine, ik teken, ik teken

De bittere smaak van je kookkunsten, mijn karbonades, mijn karbonades

Vaak mijn hoofd in de kantine, ik teken, ik teken

De bittere smaak van je liefdessap, mijn karbonades, mijn karbonades

En uiteindelijk zie ik mensen, opnieuw, opnieuw

En uiteindelijk zie ik mensen, opnieuw, opnieuw

En uiteindelijk zie ik mensen, opnieuw, opnieuw

Opnieuw, opnieuw, opnieuw, opnieuw

En uiteindelijk zie ik mensen weer, opnieuw, opnieuw