Deux dix cent - Odezenne

On était deux, dix, cent

Au vingtième siècle à peine

Levé d’mon lit, scène morbide zen

Attitude jean, whisky, flemme: portrait classique

Je l’aime

Mon bloc «locké"à triple tours, le cerveau bloqué

Un matin gris, un matin doux, elle m’attendrit elle a bon goût et m’a-t'on dit

on invente tout

(Dzzz)

J’bug

Ou j’suis piqué?

Des gens marchent sur des trottoirs déterminés

Déjà en marche il est trop tard c’est terminé

Faut que j’en sorte indemne

Fuir au galop

La vie m’porte ou m’mène mais j’ai la dalle au point que j’me trompe de

supports ou de béquilles

De loin j’me montre un peu fort et j’enquille

On était deux, dix, cent

On était deux, dix, cent

On était deux, dix

On était deux, dix, cent

Au vingtième étage à peine

Sorti de mon lit c’est l’orbite zen

Anéanti c’est leur but ça

Prendre une hauteur sur le butin et voir petit

Pendre sa chaleur pour une putain et voir ceci

Il fait froid, il fait gris mais c’est toi qui m’a dit

C’est étroit dans ta vie, cet endroit est petit

On s'étouffe, on se bouffe

On se trouve, on se perd

On se couve en hiver, au secours on s’y terre

(Pffff!)

Je m'égare dans de beaux draps

Une belle dort blême

Un regard danse je voudrais

J’crève dans mon «ni d’amour, ni de haine»

On était deux, dix, cent

On était deux, dix, cent

On était deux, dix

On était deux, dix, cent

(On était deux, dix, cent)

(On était deux, dix, cent)

(On était deux, dix)

(On était deux, dix, cent)

We waren met twee, tien, honderd

Nauwelijks in de twintigste eeuw

Opstaan ​​uit mijn bed, morbide zen scene

Attitude jeans, whisky, luiheid: klassiek portret

ik hou ervan

Mijn drievoudig vergrendeld blok, hersens vergrendeld

Een grijze ochtend, een zoete ochtend, ze verzacht me, ze smaakt goed en ik kreeg te horen

we verzinnen het allemaal

(Dzzz)

ik bug

Of ben ik gebeten?

Mensen lopen vastberaden trottoirs

Het is al te laat het is voorbij

Ik moet er ongeschonden uitkomen

Weglopen

Het leven draagt ​​me of leidt me, maar ik ben zo ziek dat ik het mis heb

stands of krukken

Van een afstand laat ik me een beetje sterk zien en onderzoek ik

We waren met twee, tien, honderd

We waren met twee, tien, honderd

We waren twee, tien

We waren met twee, tien, honderd

Nauwelijks op de twintigste verdieping

Kwam uit mijn bed het is zen baan

Vernietigen, dat is hun doel

Neem een ​​high van de buit en denk klein

Hang haar warmte uit voor een neukpartij en zie dit

Het is koud, het is grijs, maar je zei het me

Het is krap in je leven, deze plek is klein

We stikken, we eten

We vinden elkaar, we verdwalen

We broeden in de winter, help we verstoppen ons erin

(Pffff!)

Ik verdwaal in mooie lakens

Een bleke schoonheid slaapt

Een kijkdans die ik graag zou willen

Ik sterf in mijn "noch liefde noch haat"

We waren met twee, tien, honderd

We waren met twee, tien, honderd

We waren twee, tien

We waren met twee, tien, honderd

(We waren met twee, tien, honderd)

(We waren met twee, tien, honderd)

(We waren met twee, tien)

(We waren met twee, tien, honderd)