Cabriolet - Odezenne

Un moteur tremble, une route défile

Un cœur à prendre, une roue qui pile

Dans des cheveux du vent dessine

Et sous des bleus ses yeux qui dealent

Sur un volant des mains habiles

Conduite violon, 2 grammes dans l’jean

Sous les néons, tunnel des villes

Lèvres violettes, sourire dans l’mille

La ligne blanche la rend docile

Sixième dans le manche, deux cents tout pile

Je ne crois pas que je t’aide

Je ne crois pas que je t’aide

Je ne crois pas que je t’aide

Je ne crois pas

Baisser les armes c’est plus facile

Dans un grand verre cassé au gin

Comme un géant au bord du Nil

Chasser les larmes de crocodile

Et sur ses joues couleur livides, clouer de doux «bébés"fragiles

Avec «dent-elle"est belle cette fille

Tendre levrette et pacotilles

Je ne crois pas que je t’aide

Je ne crois pas que je t’aide

Je ne crois pas que je t’aide

Je ne crois pas

Een motor trilt, een weg glijdt voorbij

Een hart om te nemen, een spinnewiel

In het haar van de wind trekt

En onder blauwe plekken zijn ogen die deal

Aan een stuur van bekwame handen

Viool dirigeren, 2 gram in de spijkerbroek

Onder de neonlichten, stadstunnel

Violette lippen, glimlach in de duizend

De witte lijn maakt haar volgzaam

Zesde in de ronde, tweehonderd op rij

Ik denk niet dat ik je help

Ik denk niet dat ik je help

Ik denk niet dat ik je help

ik geloof niet

Het laten zakken van de armen is gemakkelijker

In een hoog gebroken gin glas

Als een reus bij de Nijl

Op jacht naar krokodillentranen

En op haar felgekleurde wangen, nagel lieve, fragiele "baby's"

Met "dent-elle" is dit meisje mooi

Tedere op z'n hondjes en rotzooi

Ik denk niet dat ik je help

Ik denk niet dat ik je help

Ik denk niet dat ik je help

ik geloof niet