Dincolo - Nwanda, Deliric, Alice-Helen Zigman

M-am gandit ca e ok sa nu ma mai gandesc

Si sa traiesc fara sa-ncerc sa dovedesc

Iar dac-o sa gresesc, sa nu-mi amintesc

Oare e orgoliu barbatesc sau moft copilaresc?

Gasesc firesc sa glumesc, da' cuvantu-i acid

Te privesc dupa un zid invizibil

Iti zambesc placid parca insensibil

Te citesc ca pe o carte cu scris ilizibil

Am promis ca nu-mi pasa, teapa iar

Ce greseala frumoasa, teapa dar

Tepii-s la baza, roze rasar

Raze de soare imi pun in calendar

Ma omoara sa stiu, dar ma simt viu

Daca spun ce simt poate-i prea tarziu

N-am avut glas, dar am vrut sa scriu

N-am gasit cuvintele sa-ti descriu, ca

Dincolo de cer vad, simt ceva

Dincolo de ce ascunde linistea

Dincolo de ce mi-a zis inima

Dincolo, dincolo…

Dincolo de ce imi spune ceasu'

Dincolo de ce ascunde glasu'

Dincolo de ce arata compasu'

Dincolo…

N-am nevoie de ceas, stiu ca trece timpu'

Pe langa noi, parea atat de simplu

Pe langa tot ce-am zis si ce-am facut

Oare cate-am ingropat, cate n-am vazut?

Acu' stiu ca nu te stiu si ca n-are rost

Ca e mult prea tarziu sa te mai cunosc

Acu' eu m-ascund, caut adapost, poate c-am fost prost, totu' are-un cost

C-am luat tot ca si cum mi se cuvenea

M-am gandit ca ma voi revansa candva

Ti-am dat ce-ti placea, nu ce-ti trebuia

Si-am tacut cand trebuia sa zic ceva

Timpu' tace si el, da-si spune cuvantu'

N-are ce face, zboara ca vantu'

Matura tot cand strabate pamantul

Imprastie praf peste inimi si ganduri

Dincolo de ce ramane e altceva

Dincolo de ce s-a intamplat candva

Dincolo de toata agitatia

Dincolo, dincolo…

Dincolo de ce imi spune ceasu'

Dincolo de ce ascunde glasu'

Dincolo de ce arata compasu'

Dincolo…

Dincolo te gasesti, dar te uiti in clipe

Dincolo de ce vezi e doar in minte

Dincolo de ganduri, se simte

Dincolo de absent e prezent

Alerg cu timpul in palme

Si developez cadre din anotimpuri

Citeste-mi orele din pasi, scrie-mi noptile in par

Secunde port pe piele si slagare de discutii in mii te numar

Imi sterg buzele de povesti

Si respir, inspir cuvinte

Rulez filmul in vene in alb si negru

Imbracam cate

Ik dacht dat het oké was om te stoppen met denken

En om te leven zonder te proberen het te bewijzen

En als ik het mis heb, weet ik het niet meer

Is het mannelijke trots of kinderlijke eigenzinnigheid?

Ik vind het natuurlijk om grappen te maken, maar het woord is zuur

Ik kijk naar je van achter een onzichtbare muur

Ik glimlach kalm naar je alsof ik ongevoelig ben

Ik lees je als een boek met onleesbare letters

Ik heb beloofd dat het me niets kon schelen, weer de angel

Wat een mooie fout, maar de angel

De spikes zijn aan de basis, roze roos

Ik zet zonnestralen in mijn agenda

Het doodt me om te weten, maar ik voel me levend

Als ik zeg hoe ik me voel, is het misschien te laat

Ik had geen stem, maar ik wilde schrijven

Ik kon de woorden niet vinden om je te beschrijven, zoals

Voorbij de lucht zie ik, ik voel iets

Voorbij wat de stilte verbergt

Voorbij wat mijn hart me vertelde

Voorbij, verder...

Verder dan wat de klok me vertelt

Voorbij wat de stem verbergt

Verder dan hoe het kompas eruit ziet

Voorbij…

Ik heb geen horloge nodig, ik weet dat de tijd verstrijkt

Naast ons leek het zo simpel

Naast alles wat ik zei en deed

Hoeveel heb ik er begraven, hoeveel heb ik er niet gezien?

Nu weet ik dat ik je niet ken en het slaat nergens op

Het is te laat om je te ontmoeten

Nu verstop ik me, ik zoek onderdak, misschien was ik dom, alles heeft een prijs

Ik nam alles alsof ik het verdiende

Ik dacht dat ik het ooit goed zou maken

Ik gaf je wat je leuk vond, niet wat je nodig had

Ik was stil toen ik iets moest zeggen

De tijd dringt ook, laat hem spreken

Het heeft niets te maken, het vliegt als de wind

Het veegt terwijl het de aarde doorkruist

Verspreid stof over harten en gedachten

Voorbij wat er over is, is iets anders

Verder dan wat er ooit is gebeurd

Voorbij alle ophef

Voorbij, verder...

Verder dan wat de klok me vertelt

Voorbij wat de stem verbergt

Verder dan hoe het kompas eruit ziet

Voorbij…

Verder vind je jezelf, maar je kijkt naar de momenten

Voorbij wat je ziet, zit het alleen in je hoofd

Voorbij gedachten, voelt hij

Voorbij het afwezige is aanwezig

Ik ren met mijn handen in mijn handen

En ik ontwikkel seizoensframes

Lees me de stappen, schrijf de nachten in mijn haar

Seconden die ik op mijn huid draag en over duizenden van jullie praat

Ik veeg mijn lippen af ​​met verhalen

En ik adem, ik adem woorden

Ik rol de film in zwart-witte aderen

We trekken kleren aan