Louisa - Noël Coward

Louisa was a movie queen

Before she’d achieved the age of sweet sixteen

Long before Cagney threw those girls about

Little Louisa tossed her curls about

Later when the talkies came

The whole world resounded to her fame

Each time she married

Every daily paper carried

Headlines blazing her name

Not only headlines

But photographs and interviews

Every thing she did was news that held the world in thrall

Some say she read lines better than Marléne could

No other entertainer could

Compete with her at all

But regardless of the fact

That she could sing and dance and act

And owned furniture that wasn’t «Little Rockery»

And regardless of her gems, which were hers not MGM’s

Her life was one long mockery

Louisa was terribly lonely

Sucess brought her naught but despair

She derived little fun

From the oscars she’d won

And none

From her home in Bel Aire

She said she was weary of living

On this bestial, terrestial plane

When friends came to visit

Their hands she would clutch

Crying, «Tell me why is it I suffer so much?

Oh, if only, if only, if only

My life wasn’t quite such a strain.»

And soon after that she was terribly lonely

All over again

Louisa was terribly lonely

Louisa was terribly sad

It appears that the cheers that had rung in her ears

For years had been driving her mad

She sobbed when men offered her sables

And moaned when they gave her champagne

She remarked to her groom on their honeymoon night

As he tenderly kissed her and switched off the light

«Ohhh, If only, if only, if only

I’d flung myself out of that plane…»

And the very next day she was terribly lonely

All over again

Louisa was terribly lonely

(The girl had no fun)

Louisa was tired of it all

(Not a call from anyone)

She gazed like a dazed, frustrated sphinx

At her hundred and eight new tated minx

And she wrung her hands

And she beat her breast

Crying, «My, my, my, I’m so depressed.»

Nobody knew the troubles she’d seen

Nobody knew, but you-know-who

The tribulations of a movie queen

So, farewell to lovely Louisa

(We'll just let life tease her.)

Let’s leave her searching in vain

(Find someone to explain.)

Why destiny

Singled her out to be

Only

Lonely

Over and over again

Louisa was een filmkoningin

Voordat ze de leeftijd van zestien jaar had bereikt

Lang voordat Cagney die meisjes rondslingerde...

Kleine Louisa gooide haar krullen in het rond

Later toen de talkies kwamen

De hele wereld weergalmde om haar roem

Elke keer dat ze trouwde

Elke dagelijkse krant gedragen

Krantenkoppen die haar naam schitteren

Niet alleen koppen

Maar foto's en interviews

Alles wat ze deed was nieuws dat de wereld in de ban hield

Sommigen zeggen dat ze regels beter las dan Marléne kon

Geen enkele andere entertainer kon

Concurreer helemaal met haar

Maar ongeacht het feit

Dat ze kon zingen en dansen en acteren

En meubels in eigendom die niet "Little Rockery" waren

En ongeacht haar edelstenen, die van haar waren en niet van MGM

Haar leven was één lange aanfluiting

Louisa was vreselijk eenzaam

Succes bracht haar niets dan wanhoop

Ze ontleende weinig plezier

Van de oscars die ze had gewonnen

en geen

Vanuit haar huis in Bel Aire

Ze zei dat ze het leven moe was

Op dit beestachtige, aardse vlak

Toen vrienden op bezoek kwamen

Hun handen zou ze grijpen

Huilend: «Vertel me waarom ik zoveel lijd?

Oh, als alleen, als alleen, als alleen

Mijn leven was niet zo'n last.»

En kort daarna was ze vreselijk eenzaam

Helemaal opnieuw

Louisa was vreselijk eenzaam

Louisa was vreselijk verdrietig

Het lijkt erop dat het gejuich dat in haar oren klonk

Had haar jarenlang gek gemaakt

Ze snikte toen mannen haar sables aanboden

En kreunde toen ze haar champagne gaven

Ze zei tegen haar bruidegom tijdens hun huwelijksnacht:

Terwijl hij haar teder kuste en het licht uitdeed

«Ohhh, als slechts, als slechts, als slechts

Ik zou mezelf uit dat vliegtuig werpen...»

En de volgende dag was ze vreselijk eenzaam

Helemaal opnieuw

Louisa was vreselijk eenzaam

(Het meisje had geen plezier)

Louisa was het allemaal zat

(Geen telefoontje van iemand)

Ze staarde als een versufte, gefrustreerde sfinx

Op haar honderd en acht nieuwe getatoeëerde minx

En ze wreef haar handen

En ze sloeg op haar borst

Huilend: "Mijn, mijn, mijn, ik ben zo depressief."

Niemand kende de problemen die ze had gezien

Niemand wist het, maar je weet wel wie

De beproevingen van een filmkoningin

Dus, afscheid van de mooie Louisa

(We laten haar gewoon plagen door het leven.)

Laten we haar tevergeefs laten zoeken

(Zoek iemand om uit te leggen.)

waarom lot?

Heb haar uitgekozen om te zijn

Enkel en alleen

Alleen

Opnieuw en opnieuw