Imagine The Duchess's Feelings! - Noël Coward

The duchess had manner, for dignity lurks

In the shadows of Debret

But fate threw a spanner smack into the works

Tarnishing her coronet

Three large sons were born to her

But one sad morn to her

There came a premonition of regret

Said the duchess «Well—

Something doesn’t gel.»

Said the duchess.

«Well!

Hell!»

Imagine the duchess’s feelings

On having hatched out her brood

To find her first son was weak, though well-mannered, Her second rather stupid

And the third plain rude

Her eldest son, when in trouble, went white

Her second son looked blue and hung his head

But imagine the duchess’s feelings

When her youngest son went red!

She sent them to Etton, traditional youth

Was theirs whatever else they’ve got

But nothing could sweeten the bitterest truth

That baby wasn’t quite so hot

High life gave no joy to him

The hoi polloi to him

Provided something that his peers did not

Said her grace aghast

«Is it going to last?»

Said her grace aghast

«Blast!»

Imagine the Duchess’s feelings—

You could have pierced her with swords—

When she discovered her youngest, liked Lenin

And sold the Daily Worker near the House of Lords

Her eldest son went to Boodle’s and White’s

Her second joined the blues his father led

But imagine the Duchess’s feelings

When her youngest son went Red

Imagine the duchess’s feelings

Her overwhelming despair

To find her third son hobnobbed with the butler

And sang The Internationale in Belgrave square

Her first son’s debts bled the family white

Her second son blu’d everything and fled—

But imagine the Duchess’s feelings

When the apple of the eye went Red

Poor mammy

Her youngest son went red

De hertogin had manieren, want waardigheid ligt op de loer

In de schaduw van Debret

Maar het lot gooide roet in het eten

Haar kroon aantasten

Er werden drie grote zonen aan haar geboren

Maar op een droevige ochtend voor haar

Er kwam een ​​voorgevoel van spijt

Zei de hertogin: "Nou...

Er gaat iets niet geleren.»

zei de hertogin.

"We zullen!

Hel!"

Stel je de gevoelens van de hertogin voor

Na het uitbroeden van haar kroost

Om te ontdekken dat haar eerste zoon zwak was, hoewel welgemanierd, Haar tweede nogal dom

En de derde gewoon onbeschoft?

Haar oudste zoon werd wit toen hij in de problemen kwam

Haar tweede zoon zag er blauw uit en liet zijn hoofd hangen

Maar stel je de gevoelens van de hertogin voor

Toen haar jongste zoon rood werd!

Ze stuurde ze naar Etton, traditionele jeugd

Was van hen wat ze nog meer hebben?

Maar niets kan de bitterste waarheid zoeten

Die baby was niet zo heet

Het hoge leven gaf hem geen vreugde

De hoi polloi voor hem

Heeft iets geleverd wat zijn leeftijdsgenoten niet deden

Zei haar genade ontzet

«Gaat het duren?»

Zei haar genade ontzet

"Ontploffing!"

Stel je de gevoelens van de hertogin voor -

Je had haar met zwaarden kunnen doorboren...

Toen ze haar jongste ontdekte, hield van Lenin

En verkocht de Daily Worker in de buurt van het House of Lords

Haar oudste zoon ging naar Boodle's and White's

Haar tweede sloot zich aan bij de blues die zijn vader leidde

Maar stel je de gevoelens van de hertogin voor

Toen haar jongste zoon Red . ging

Stel je de gevoelens van de hertogin voor

Haar overweldigende wanhoop

Om haar derde zoon met de butler te vinden?

En zong The Internationale op het Belgrave-plein

De schulden van haar eerste zoon deden de familie bloeden

Haar tweede zoon deed alles en vluchtte...

Maar stel je de gevoelens van de hertogin voor

Toen de oogappel rood werd

Arme mama

Haar jongste zoon werd rood