Снег и ночь - Нигатив

Корабль уплывает вдаль, качаясь на волнах

Февраль накинул шаль, что в странников вселяет страх,

Но ей не жаль и нет упрёка в молодых глазах

Был сделан выбор и он тихо хныкал в свёртке на руках

Она пристально смотрела вслед окаменев

И неистово летел снег, и пока никем была изгнана сюда

Никак ползти наверх

Не понимала — вьюга остатки света разгоняла

Такой утёс едва покинешь ты без слёз

Тропинка всё струилась сквозь камни, то в бок, то под откос

Она вставала, падала, ревела не шутя

Оберегала курткой прикрывая бледное дитя

Позади глухой мощный рокот в море

Впереди холодное голое плоскогорье

Куда идти?

Ночь молчалива, как могила

И придвинув девочку к груди, засеменила к ложбинам

Чернота испещрённая белыми точками

Железный холод поглощал остатки одиночества

Заледенили ноздри, тускло блестели звёзды

Яростный ветер бросал гроздьями снег в воздух

Ног не слышно, руки живы локтя выше,

Но ей важно слышать то, что в тёплом свёртке ещё кто-то дышит

Тут не до излишеств — не уют нужен, затишек

Старый дуб склонившись в непогоду подарил им нишу

Конец близится, он неминуем, сколько не отсрочь

Снимает куртку без раздумий, чтобы свёрток обволочь

И к ней жмётся голая: «Тебе так теплее, дочь?»

И окутал полностью снег и ночь, снег и ночь

Будильник зазвенел, сперва вполсилы, затем надрывно

И гудки его порывами струились

Её тошнило, тело сотрясала дрожь

С отвращением схватила телефон, словно это нож

«Аллё.

Да здравствуйте, это Михеева

Я к вам записана была на аборт на девять,

Но я не приду, извините, до свиданья.»

Улыбнулась, гладила живот, словно там тайна

Снег и ночь, снег и ночь

В закоулках души твоей чувствуешь, слышишь

Сын и дочь, сын и дочь

Всё зовут тебя те, коих счёл ты лишними

Снег и ночь, снег и ночь

Снег и ночь, снег и ночь

В закоулках души твоей чувствуешь, слышишь

Сын и дочь, сын и дочь

Всё зовут тебя те, коих счёл ты лишними

Снег и ночь, снег и ночь

Het schip vaart weg, zwaaiend op de golven

Februari deed een sjaal om die vreemden angst aanjaagt,

Maar ze heeft geen spijt en er is geen verwijt in haar jonge ogen

De keuze was gemaakt en hij jammerde zachtjes in het bundeltje in zijn armen

Ze staarde aandachtig na versteend

En de sneeuw vloog woedend, en tot nu toe is hier niemand verdreven

Geen klim omhoog

Ik begreep het niet - de sneeuwstorm verspreidde de rest van de wereld

Je kunt zo'n klif bijna niet verlaten zonder tranen

Het pad bleef door de stenen stromen, nu opzij, dan een helling af

Ze stond op, viel, brulde niet voor de grap

Beschermd met een jas die een bleek kind bedekt

Achter het dove krachtige gebrul in de zee

Vooruit op het koude kale plateau

Waar te gaan?

De nacht is stil als een graf

En duwde het meisje tegen haar borst, ze hakte tot in de holtes

Zwart gestippeld met witte stippen

IJzerkoude verzwolg de overblijfselen van eenzaamheid

Neusgaten bevroor, sterren schenen vaag

Een woedende wind wierp trossen sneeuw de lucht in

Voeten worden niet gehoord, handen leven een elleboog erboven,

Maar het is belangrijk voor haar om te horen dat iemand anders een warme bundel inademt

Er is geen ruimte voor franje - er is geen comfort nodig, wiegt

Een oude eik gebogen bij slecht weer gaf ze een nis

Het einde is nabij, het is onvermijdelijk, hoeveel je ook uitstelt

Zonder aarzelen trekt hij zijn jas uit om de bundel in te pakken

En een naakte vrouw drukt zich dicht tegen haar aan: "Ben je warmer, dochter?"

En volledig omhuld de sneeuw en de nacht, de sneeuw en de nacht

De wekker ging, eerst halfslachtig, toen hysterisch

En zijn piepjes stroomden in vlagen

Ze was ziek, haar lichaam trilde

Ze pakte de telefoon vol afschuw alsof het een mes was

Hallo.

Hallo, dit is Mikheeva

Ik was bij je geboekt voor een abortus om negen uur,

Maar ik kom niet, sorry, tot ziens."

Ze glimlachte, streelde haar buik, alsof er een geheim was

Sneeuw en nacht, sneeuw en nacht

In de achterstraten van je ziel voel je, hoor je

Zoon en dochter, zoon en dochter

Al degenen die u overbodig vond, bellen u

Sneeuw en nacht, sneeuw en nacht

Sneeuw en nacht, sneeuw en nacht

In de achterstraten van je ziel voel je, hoor je

Zoon en dochter, zoon en dochter

Al degenen die u overbodig vond, bellen u

Sneeuw en nacht, sneeuw en nacht