Одиночество - Нигатив

Как скомканы простыни

Дни скомканы прошлого

Я сломан и брошен в мир

Громкий и пошлый

Где розги прожитого

Жгли мозг мой безбожно

Я помню всё то, что должен

Я болен и уже поздно

Я зол на солнце

Опасен для масс праздных

Я болью создан

Заразен как власть страсти

Я распластан на вражеском поле боя

Зову Вас, связки рву!

Пожалуйста, хоть кто-нибудь

Никто не наполнит глаз

Пустых и бездонных

Тех посторонних

Что в палатах живут железобетонных

Ничто не тронет их

В сонных притонах

Слушают, но не слышат

Тут, но не дышат

Огромный холодный желтый диск

В чужом небе

Мысли сломлены как стебли

Воля толпой съедена

Где вы?

Скажите где Я?

То ли был толи не был

То ли жил, толи бредил

Что может меня спасти

В этом оплоте плоти

В этом болоте похоти

Лжи и прочей рвоте

Вы говорите, что они мертвы

Вы врете, врете!

Вы чужаки

Вот причина фальши в ноте

Грязь льете,

А я не просто верю, знаю

Он там, он помогает мне

Иначе б я растаял

В этом плане не зла

Что вместо тепла в вас

Не понимаю даже

Как он прощает так часто?

Среди несчастий

Среди судеб разбитых на части

В осколках стекла того

В лучах безучастия

Я видел её

И она всё так же прекрасна

Так же ласкова

Так же чудесна, как сказка

И пусть Я как и прежде

Безмятежный невежда

У каждого кто не повержен

Ещё есть надежда

И я надеюсь на первых двоих

И на то что кончится однажды

И моё одиночество

Hoe de lakens verfrommeld zijn

Dagen verfrommeld voorbij

Ik ben gebroken en in de wereld gegooid

Luid en vulgair

Waar zijn de staven van het verleden?

Ik heb schaamteloos mijn hersens verbrand

Ik herinner me alles wat ik zou moeten

Ik ben ziek en het is laat

Ik ben boos op de zon

Gevaarlijk voor de inactieve massa

Ik ben gemaakt door pijn

Aanstekelijk als de kracht van passie

Ik ben platgeslagen op het vijandelijke slagveld

Ik bel je, ik scheur de banden!

Alsjeblieft iemand

Niemand zal het oog vullen

Leeg en bodemloos

die buitenstaanders

Dat ze in kamers van gewapend beton leven

Niets zal hen raken

In slaperige achtervolgingen

Ze luisteren maar horen niet

Hier, maar adem niet

Enorme koude gele schijf

In een vreemde lucht

Gedachten zijn gebroken als stengels

De wil wordt opgegeten door de menigte

Waar ben je?

Vertel me waar ben ik?

Of er dakvilt was

Of hij leefde, of hij was aan het ijlen

Wat kan mij redden?

In dit bolwerk van vlees

In dit moeras van lust

Leugens en ander braaksel

Je zegt dat ze dood zijn

Je liegt, je liegt!

Jullie zijn vreemden

Hier is de reden voor de valsheid in de notitie:

Giet modder,

En ik geloof niet alleen, ik weet het

Hij is er, hij helpt me

Anders zou ik smelten

In dit opzicht niet kwaad

Wat in plaats van warmte in jou?

Ik begrijp het niet eens

Hoe vergeeft hij zo vaak?

Onder de tegenslagen

Onder het in stukken gebroken lot

In de scherven van dat glas

In de stralen van onverschilligheid

ik zag haar

En ze is nog steeds mooi

net zo aanhankelijk

Zo mooi als een sprookje

En laat me, zoals eerder

Serene onwetendheid

Iedereen die niet verslagen is

Er is nog steeds hoop

En ik hoop op de eerste twee

En voor wat er op een dag zal eindigen

En mijn eenzaamheid