Каренина - ST, 25/17, Нигатив

Вдавленный с силой в старое дачное кресло

Алексей никак не находил себе место

Эмоции скинуть, во всём разобраться бы трезво

Но лавина страшных догадок толкала в бездну

А что, если все эти слухи и сплетни

Не лишены оснований?

Быть тогда как, ответьте?

А что, если, хоть и думать о том скверно

Предположить на миг, что она может быть неверной?

Едва казалось, будто шторм обыкновенно стих

Гроза души сверкала уже новой вспышкой ревности

Она лгала мне — тогда как мне её понять, простить?

Осколками стекла пронзал навылет чрезмерный стыд

Утром в полузабытьи, пьяный до упаду

Бормотал себе под нос битый час кряду

Просто с ней поговорю, она скажет правду

Для неё же честь нашей семьи и моя святы

Не надо под поезд, Каренина Анна

Налейте вина и наполните ванну

Каренина Анна, под поезд не надо

Всё смоет вода и сок винограда

Мама называла тебя «Анна», бабушка

Называла «Моя душка», «Моя Аннушка»

Потом во взрослую жизнь унес снежный ветер

И этот тип, как пёс, на перроне тебя встретил

Ночами, тиская, на ухо шептал: «Анечка»

И, как певица с диска, просил снять маечку

Вот тут бы пожалеть тебя и посочувствовать

Но ведь ты блядь — скрипит кровать

На самом деле, ты давно в объятьях Морфия

И это он тебя похитил, а не мафия

А этот тип — тут только повод пожалеть себя

Не осуждаю, что ты?

Я, так, любя

А дома муж, и с ним давай уже ложись в рехаб

Любовник прост — найдёт себе ещё десяток баб

Жизнь не закончилась твоя, чтобы ты знала

Анька, глупая моя, беги с вокзала

Не надо под поезд, Каренина Анна

Налейте вина и наполните ванну

Каренина Анна, под поезд не надо

Всё смоет вода и сок винограда

Январская вьюга, дороги изгиб

Случайная близость, соседская ругань, шаги

Пропущенный вызов, в угоду любви сердцу вторя, без слёз и вина

У этой истории мог бы быть и другой финал

Достойный финал.

Красиво [?] горе

В котором двое и в крысиные норы, и под шквальный огонь

В пучину соблазнов мирских, топча пересуды, принимая удар

В котором двое, всему вопреки, отсюда и навсегда

Кость от костей моих, плоть от плоти, узлами руки извив

Уже несколько сотен лет мы с тобой говорим о любви

В бремя съёмных квартир, на обочинах трасс и в вестибюлях вокзалов

Мы с тобой говорим о любви, только этого всякий раз удивительно мало

Под поезд не надо

Не надо под поезд, Каренина Анна

Налейте вина и наполните ванну

Каренина Анна, под поезд не надо

Всё смоет вода и сок винограда

Не надо под поезд, Каренина Анна

Налейте вина и наполните ванну

Каренина Анна, под поезд не надо

Всё смоет вода и сок винограда

Gedwongen in een oude landelijke stoel

Alexei kon zijn plek niet vinden

Gooi emoties weg, alles zou nuchter worden geregeld

Maar een lawine van vreselijke gissingen in de afgrond geduwd

Wat als al deze geruchten en roddels...

Ongegrond?

Om dan te zijn, hoe, antwoord?

En wat als, ook al is het slecht om erover na te denken?

Even aannemen dat het mis zou kunnen zijn?

Het leek nauwelijks alsof de storm gewoonlijk ging liggen

Het onweer van de ziel fonkelde met een nieuwe uitbarsting van jaloezie

Ze loog tegen me - hoe kan ik haar dan begrijpen, haar vergeven?

Glassplinters doorboorde dwars door buitensporige schaamte

In de ochtend in een half bewustzijn, dronken tot op de druppel

Mompelde een uur achter elkaar binnensmonds

Praat gewoon met haar, ze zal de waarheid vertellen

Voor haar, de eer van onze familie en mijn heiligen

Stap niet onder de trein, Anna Karenina

Schenk de wijn erbij en vul het bad

Karenina Anna, stap niet onder de trein

Alles wordt weggespoeld door water en druivensap

Mam noemde je "Anna", oma

Genaamd "Mijn lieveling", "Mijn Annushka"

Toen bracht een besneeuwde wind me naar volwassenheid

En dit type, als een hond, ontmoette je op het platform

'S Nachts knijpen, fluisteren in mijn oor: "Anechka"

En, als een zanger van een schijf, vroeg hij me om zijn T-shirt uit te doen

Hier om medelijden met je te hebben en mee te voelen

Maar je bent een hoer - het bed kraakt

In feite ben je al lang in de armen van Morphine

En hij heeft jou ontvoerd, niet de maffia

En deze man is gewoon een reden om medelijden met jezelf te hebben

Ik veroordeel je niet?

ik ben zo lief

En mijn man is thuis, en laten we met hem naar de afkickkliniek gaan

Een minnaar is simpel - hij zal nog een dozijn vrouwen vinden

Je leven is nog niet voorbij, dus je weet het

Anka, stomme, ren weg van het station

Stap niet onder de trein, Anna Karenina

Schenk de wijn erbij en vul het bad

Karenina Anna, stap niet onder de trein

Alles wordt weggespoeld door water en druivensap

Sneeuwstorm in januari, bocht in de weg

Willekeurige nabijheid, vloeken van buren, voetstappen

Een gemiste oproep, omwille van de liefde, in navolging van het hart, zonder tranen en wijn

Dit verhaal had een ander einde kunnen hebben.

Fatsoenlijke finale.

Mooie [?] wo

In welke twee en in rattenholen, en onder zwaar vuur

In de afgrond van wereldse verleidingen, roddels vertrappelen, een hit nemen

Waarin twee, ondanks alles, van hier en voor altijd

Bot van mijn botten, vlees van vlees, mijn handen draaiend met knopen

Al honderden jaren praten we over liefde

In de last van gehuurde appartementen, langs de weg en in de lobby's van stations

Jij en ik hebben het over liefde, alleen is dit elke keer verrassend klein

Onder de trein is niet nodig

Stap niet onder de trein, Anna Karenina

Schenk de wijn erbij en vul het bad

Karenina Anna, stap niet onder de trein

Alles wordt weggespoeld door water en druivensap

Stap niet onder de trein, Anna Karenina

Schenk de wijn erbij en vul het bad

Karenina Anna, stap niet onder de trein

Alles wordt weggespoeld door water en druivensap