Роза Парацельса - Нигатив

Что не умеем объяснять называем «мистика»

В перегонных кубах остывала истина

Однажды все из нас будут призваны

Я видел пристань!

Видел!

Шепчу неистово.

Что не умеем объяснять называем «мистика»

В перегонных кубах остывала истина

Однажды все из нас будут призваны

Он есть!

Он есть!

Шепчу неистово

На окнах решетки, приседая доедает похлепку

Холодный пол, холодный воздух и пот холодный

Стены исписаны буквами, цифрами

Здесь те кто ожидают смерти

И те кого ждет она

-Парацельс, готовься!, — стражник крикнул в дверь

-Через полчаса будут судить тебя, зверь

И кто-то, глубоко в склепе

В полумраке, полусвете улыбнулся и тихо вымолвил:

-Теперь.

Через своды лабиринтов, коридоров — прямо в суд

Люди в мантиях, капюшонах, простой люд

Читали правила, свод законов, били в грудь

Плевали в лицо, лупили розгами — сломали прут

-Известный как «Парацельс», Вас завтра сожгут на костре!

-Инквизицией вы признаны виновным в колдовстве!

Он устремил взор в того кто говорил:

-А кто вы?

-Слуга Божий!

-Чтож, думаю Бог разочарован.

Что не умеем объяснять называем «мистика»

В перегонных кубах остывала истина

Однажды все из нас будут призваны

Я видел пристань!

Видел!

Шепчу неистово.

Что не умеем объяснять называем «мистика»

В перегонных кубах остывала истина

Однажды все из нас будут призваны

Он есть!

Он есть!

Шепчу неистово

Разложили костер, еще раз прочли приговор

Чернь на площадь выползла из нор, не смотря на мор

-Отрекись от демонов, последний раз заклинаю я!

-Сожалению, не знаком с ним — то Ваши друзья.

Зажгли

Толпа зевак отметила как светел был лик его

И как далек был страх, ни единого крика

Сгорел с улыбкой на устах

-Знать то был знак!, — решили, — Он был точно ведьмак!

Темной ночью, в самый мрачный час предрасветный

Заметил часовой на площади — таясь крался еретик

Собрал старательно пепел, тот его окрикнул,

Но ветер поднял пыль, пыль осела.

Еретика и след простыл

Понуро плелся конь под небом хмурым

И урну к груди наездник прижимал как мать дитя Сатурна

-Учитель!,-шептал он,-Я поверил!

Через месяц видели что Парацельс лечил детей в далекой Греции

Что не умеем объяснять называем «мистика»

В перегонных кубах остывала истина

Однажды все из нас будут призваны

Я видел пристань!

Видел!

Шепчу неистово.

Что не умеем объяснять называем «мистика»

В перегонных кубах остывала истина

Однажды все из нас будут призваны

Он есть!

Он есть!

Шепчу неистово

Wat we niet weten uit te leggen noemen we 'mystiek'

De waarheid koelde af in de stills

Op een dag zullen we allemaal worden geroepen

Ik zag de pier!

Zaag!

fluister ik woedend.

Wat we niet weten uit te leggen noemen we 'mystiek'

De waarheid koelde af in de stills

Op een dag zullen we allemaal worden geroepen

Hij is!

Hij is!

ik fluister woedend

Op de ramen van het traliewerk maakt gehurkt de slop

Koude vloer, koude lucht en koud zweet

De muren zijn bedekt met letters en cijfers.

Hier zijn degenen die wachten op de dood

En degenen op wie ze wacht

- Paracelsus, maak je klaar! - schreeuwde de bewaker naar de deur

- Over een half uur zullen ze je beoordelen, beest

En iemand, diep in de crypte

In het halfduister, halflicht, glimlachte hij en zei rustig:

-Nutsvoorzieningen.

Door de gewelven van labyrinten, gangen - rechtstreeks naar de rechtbank

Mensen in gewaden, kappen, gewone mensen

Ze lazen de regels, het wetboek, sloegen in de borst

Ze spuugden in het gezicht, sloegen met staven - ze braken de staaf

- Bekend als "Paracelsus", zul je morgen op de brandstapel worden verbrand!

- U bent door de Inquisitie schuldig bevonden aan hekserij!

Hij richtte zijn blik op degene die zei:

-Wie ben jij?

-Dienaar van God!

Nou, ik denk dat God teleurgesteld is.

Wat we niet weten uit te leggen noemen we 'mystiek'

De waarheid koelde af in de stills

Op een dag zullen we allemaal worden geroepen

Ik zag de pier!

Zaag!

fluister ik woedend.

Wat we niet weten uit te leggen noemen we 'mystiek'

De waarheid koelde af in de stills

Op een dag zullen we allemaal worden geroepen

Hij is!

Hij is!

ik fluister woedend

Ze staken een vuur aan, lees de zin nog eens

Het gepeupel kroop uit de gaten het plein op, ondanks de zee

- Doe afstand van de demonen, ik roep het voor de laatste keer op!

-Helaas ken ik hem niet - en dan je vrienden.

verlicht

Een menigte toeschouwers merkte op hoe helder zijn gezicht was

En hoe ver was de angst, geen enkele kreet

Opgebrand met een glimlach op zijn lippen

- Dat te weten was een teken! - Ze besloten, - Hij was beslist een hekser!

Op een donkere nacht, in het donkerste uur voor zonsopgang

Zag een schildwacht op het plein - een ketter loerde

Hij verzamelde zorgvuldig de as, hij schreeuwde naar hem,

Maar de wind deed het stof opwaaien, het stof ging liggen.

De ketter is weg

Neergeslagen sjokte het paard onder de sombere lucht

En de ruiter drukte de urn tegen zijn borst als een moeder voor het kind van Saturnus

- Leraar!, - fluisterde hij, - Ik geloofde!

Een maand later zagen ze dat Paracelsus kinderen behandelde in het verre Griekenland

Wat we niet weten uit te leggen noemen we 'mystiek'

De waarheid koelde af in de stills

Op een dag zullen we allemaal worden geroepen

Ik zag de pier!

Zaag!

fluister ik woedend.

Wat we niet weten uit te leggen noemen we 'mystiek'

De waarheid koelde af in de stills

Op een dag zullen we allemaal worden geroepen

Hij is!

Hij is!

ik fluister woedend