Покаянная - Нигатив

Пусть молитвой будет стих мой, от сих пор...

Не презри полупустых слов, и с лихвой...

Отплати прошу и восхвалю лик Твой...

Когда грянешь как вор, в мир мой...

Не гневись, но ...прости.

По милости Твоей великой

Приведи в монастырь.. В пустырь тихий...

Окропи иссопом и я очищусь

Как бы ни пал низко, убели Книги жизни

Листы.

Жажду, неутолимую

Утоли хоть однажды.

Неодолимую

Силу духов падших

Укроти.

Я стражду

Иерусалима подашь мне сажень земли

Не чти в списках неисчислимых , неизлечимо жадных

Прости гордыню и ныне крепким будут духом пусть

Как серафимы... и изгони мою грусть, грех плотский

Гнев скотский, ленность тела.

Как пустыня Палестины, надменность- плен мой

Бесплодные годы пороги пороков

Где он?

Жребий бедных, беды.

Мечты, умопомрачительные нарочито

Язвы, проказы смерти, пропитаны ядом, едким

Сжалься, что редким.

Прихожанином храма я был недавно,

А теперь там и вовсе простыл след мой

Отец, оправдаться мне бы, но слов не найти.

И на лет сто

Ведь поклоны считал, вздорной покорностью

Дай сил подставить правую щеку жестоким

И крохи оставить другим, раздав сундуки

Полные.Отплати благодатью моим предателям,

Обрати в их счастье врагов проклятия.

Не безучастно, подари мне покаяние,

И подаянием пусть станут слёз капли

Я не верю никому ни на ноготь

Только Богу

И только Он Судья мне

Камни?

Что же.

Бросайте – они меня не тронут

Уходите прочь, оставьте.

Я не верю никому ни на ноготь

Только Богу

И только Он Судья мне

Камни?

Что же.

Бросайте – они меня не тронут

Уходите прочь, оставьте!

Спертый шепот.

Боже мой, Боже мой!

Помилуй народ мой, не казни за гороскопы,

Стопки книг проклятых.

Они с ума сошли!

Упрямо и уперто скопом строят гроб свой

Дети денег!

Им подавай истерик, по телеку сенсаций

Блаватску, Рериха, дурацких

Где им твой Пётр?

Не хотят жить в сплетнях

И плети новой секты, где жизнь как цацка

Лона Вавилона-

-Москва мертва и нам не долго

В силу долга полна всесилия

И там купола и посты

Лишь кресты на могилах их

И в душах мгла.

Сколько их, оставили, православие?!

Ради доли вседозволенности

Сегодня, вчера, ранее

И ждут раненых преисподнии

Секунды считая, Господи образумь их!

Я не верю никому ни на ноготь

Только Богу

И только Он Судья мне

Камни?

Что же.

Бросайте – они меня не тронут..

Уходите прочь, оставьте.

Я не верю никому ни на ноготь

Только Богу

И только Он Судья мне

Камни?

Что же.

Бросайте – они меня не тронут

Уходите прочь, оставьте!

Laat mijn vers een gebed zijn, van nu af aan...

Veracht geen halflege woorden, en meer dan...

Ik vraag je terug te betalen en ik zal je gezicht prijzen ...

Wanneer je als een dief mijn wereld binnenstormt...

Wees niet boos, maar... sorry.

Door uw grote genade

Breng me naar het klooster .. In een rustige woestenij ...

Bestrooi met hysop en ik ben gereinigd

Het maakt niet uit hoe laag je valt, maak het Boek des Levens wit!

Lakens.

Ik dorst, onlesbaar

Bevredig ten minste één keer.

onweerstaanbaar

De kracht van de geesten van de gevallenen

Temmen.

ik lijd

Jeruzalem, geef me een vadem van aarde

Eer niet in de lijsten van ontelbare, ongeneeslijk hebzuchtige

Vergeef trots en laat ze nu sterk van geest zijn

Zoals serafijnen... en mijn verdriet, de zonde van het vlees, uitwerpen

Bestiale woede, luiheid van het lichaam.

Net als de woestijn van Palestina, is arrogantie mijn gevangenschap

Onvruchtbare jaren drempels van ondeugden

Waar is hij?

Het lot van de armen, problemen.

Dromen met opzet geestverruimend

Zweren, lepra van de dood, verzadigd met vergif, bijtend

Sorry dat het zeldzaam is.

Ik was onlangs een parochiaan van de tempel,

En nu is mijn spoor daar helemaal weg

Vader, ik zou mezelf rechtvaardigen, maar ik kan geen woorden vinden.

En voor honderd jaar

Hij beschouwde bogen immers als absurde nederigheid

Geef me de kracht om mijn rechterwang toe te keren naar de wrede

En kruimels aan anderen overlaten, kisten uitdelen

Vol, vergeld genade aan mijn verraders,

Verander de vijanden van de verdoemenis in hun geluk.

Geef mij niet onverschillig berouw,

En laat de tranen van tranen een aalmoes worden

Ik vertrouw niemand voor een enkele nagel

Alleen aan God

En alleen Hij is mijn rechter

Stenen?

Wat.

Gooi het - ze zullen me niet aanraken

Ga weg, ga weg.

Ik vertrouw niemand voor een enkele nagel

Alleen aan God

En alleen Hij is mijn rechter

Stenen?

Wat.

Gooi het - ze zullen me niet aanraken

Ga weg, ga weg!

Een oud gefluister.

Mijn God, mijn God!

Heb medelijden met mijn volk, voer niet uit voor horoscopen,

Stapels boeken van de verdoemden.

Ze zijn gek geworden!

Koppig en koppig bouwen ze hun kist in een menigte

Kinderen van geld!

Geef ze driftbuien, sensaties op tv

Blavatsky, Roerich, stom

Waar is je Pieter?

Wil niet leven in roddels

En zweep een nieuwe sekte, waar het leven is als tsatska

Boezem van Babylon

-Moskou is dood en we zullen niet lang meer duren

Vanwege plicht vol almacht

En daar koepels en palen

Alleen kruisen op hun graf

En in de zielen van de duisternis.

Hoeveel van hen zijn er nog, Orthodoxie?!

Omwille van de permissiviteit

Vandaag, gisteren, eerder

En wachten op de gewonde hel

Seconden tellen, Heer, redeneer met hen!

Ik vertrouw niemand voor een enkele nagel

Alleen aan God

En alleen Hij is mijn rechter

Stenen?

Wat.

Gooi het weg - ze zullen me niet aanraken..

Ga weg, ga weg.

Ik vertrouw niemand voor een enkele nagel

Alleen aan God

En alleen Hij is mijn rechter

Stenen?

Wat.

Gooi het - ze zullen me niet aanraken

Ga weg, ga weg!