Классика - Нигатив

Припев:

Никто не будет тут в партаках.

Ну-ка, руки до потока!

Ты умирал от скуки, друг, ну на этот раз никак.

Нам еще шаг, пару минут и будет классика,

Классика, классика.

Да!

Да!

Мутим на студию лютую круть мы под каждый такт.

Любим часами постигать музыку, как артефакт.

Думают люди, мы тут мельком, а не на века.

Нам еще шаг — и это классика, классика.

У вас всегда так, но мы разложим, словно плед,

Не важно, в воздухе, земле, что-то модно, что-то нет.

Что-то сложно, что-то бред;

где-то ложный, где-то след.

Ест пироженное, слепит.

Невозможно, чтоб ослеп!

Если даже Адидас продаст розовые трусы —

Для нас, браза, важно тюльпан и три полосы.

Согласись, кто сочтет дешевым и никчемным понтом

Твой новый белый или черный Джордан, трем, о чем там.

Мы на прием прем в чем, бро?

Увы и ах!

Не в зауженных штанах — в костюме, без него нам стремно.

Если у дам не кипа волос, просто парик там,

В плоский парик тебя стошнит, причем очень жестко, старик!

Приучись.

Говори, не намекай,

Мода на миг полна лжи и нареканий.

Различай лужи и грязь, или втекла река.

Продолжаем…

Припев:

Никто не будет тут в партаках.

Ну-ка, руки до потока!

Ты умирал от скуки, друг, ну на этот раз никак.

Нам еще шаг, пару минут и будет классика,

Классика, классика.

Да!

Да!

Мутим на студию лютую круть мы под каждый такт.

Любим часами постигать музыку, как артефакт.

Думают люди, мы тут мельком, а не на века.

Нам еще шаг — и это классика, классика.

Много ли надо нам, дабы поиски клада оправдывать правдой,

Нарядно лишь радовать граждан рядовых.

Награда каскадом водопадов, к ногам чтоб падал стих.

Был кроток, но не краток стиль, с годами бы не потускнел.

Расклады за то нам станут не новые страны,

А часто боль колотой раны, да с дамами драмы.

Довольно странный склад ума с ума странника и взгляд упрям,

Но зато мы вам несем слова прямо с экранов.

И не две недели в теме стелим по цели с теми, кто в деле.

Кстати, теперь где они?

То небыль или быль.

Остудили ли метели их или жизнь это мельница,

И всякий слабый стебель жернова помелят с пыль.

Поостынь, разгоряченному легко простыть.

Мы не ищем славы летучей, её глаза пусты.

Есть сиюминутные мечты и те, что остаются.

Наши голоса вьются, пока сердца бьются.

Припев:

Никто не будет тут в партаках.

Ну-ка, руки до потока!

Ты умирал от скуки, друг, ну на этот раз никак.

Нам еще шаг, пару минут и будет классика,

Классика, классика.

Да!

Да!

Мутим на студию лютую круть мы под каждый такт.

Любим часами постигать музыку, как артефакт.

Думают люди, мы тут мельком, а не на века.

Нам еще шаг — и это классика, классика.

Refrein:

Niemand zal hier partaki zijn.

Nou, handen omhoog voor de stroom!

Je stierf van verveling, vriend, nou, deze keer niets.

We hebben nog een stap, een paar minuten en er is een klassieker,

Klassiek, klassiek.

Ja!

Ja!

Op elke beat geven we een felle draai aan de studio.

We houden ervan om urenlang muziek te begrijpen als een artefact.

Mensen denken dat we hier voor een moment zijn, en niet voor eeuwen.

We hebben nog een stap - en dit is een klassieker, een klassieker.

Bij jou is het altijd zo, maar we leggen het uit als een deken,

Het maakt niet uit, in de lucht, op de grond, iets is in de mode, iets niet.

Iets moeilijks, iets onzin;

ergens onwaar, ergens een spoor.

Eet cake, rolgordijnen.

Onmogelijk om blind te zijn!

Zelfs als Adidas roze shorts verkoopt...

Voor ons, broer, zijn een tulp en drie strepen belangrijk.

Mee eens, wie het een goedkope en waardeloze opschepper vindt

Je nieuwe witte of zwarte Jordan, drie, wat dan ook.

We zijn bij de receptie in wat, bro?

Helaas en ach!

Niet in een skinny broek - in een pak voelen we ons dom zonder.

Als de dames geen stapel haar hebben, alleen een pruik erbij,

Van een platte pruik ga je overgeven, en heel hard, oude man!

Wen er aan.

Spreek, geen hint

Mode is momenteel vol leugens en klachten.

Maak onderscheid tussen plassen en modder, of er is een rivier binnengestroomd.

We vervolgen ...

Refrein:

Niemand zal hier partaki zijn.

Nou, handen omhoog voor de stroom!

Je stierf van verveling, vriend, nou, deze keer niets.

We hebben nog een stap, een paar minuten en er is een klassieker,

Klassiek, klassiek.

Ja!

Ja!

Op elke beat geven we een felle draai aan de studio.

We houden ervan om urenlang muziek te begrijpen als een artefact.

Mensen denken dat we hier voor een moment zijn, en niet voor eeuwen.

We hebben nog een stap - en dit is een klassieker, een klassieker.

Hoeveel hebben we nodig om het zoeken naar schatten te rechtvaardigen met de waarheid,

Slim alleen om gewone burgers te plezieren.

De beloning is een waterval van watervallen, zodat het vers aan je voeten valt.

Er was een zachtmoedige, maar niet korte stijl, die in de loop der jaren niet zou vervagen.

De lay-outs daarvoor zullen voor ons geen nieuwe landen worden,

En vaak de pijn van een steekwond, maar dan met de dames van het drama.

Nogal een vreemde mentaliteit met de geest van een zwerver en een koppige blik,

Maar aan de andere kant halen we je woorden rechtstreeks van de schermen.

En geen twee weken in het onderwerp, we liggen op het doel met degenen die in het bedrijfsleven zijn.

Trouwens, waar zijn ze nu?

Dat is fictie of realiteit.

Hebben de sneeuwstormen ze afgekoeld of is het leven een molen,

En elke zwakke steel van de molensteen zal tot stof vermalen worden.

Koel af, het is gemakkelijk om verkouden te worden als je het warm hebt.

We zijn niet op zoek naar vliegende glorie, haar ogen zijn leeg.

Er zijn tijdelijke dromen en die blijven.

Onze stemmen krullen terwijl ons hart klopt.

Refrein:

Niemand zal hier partaki zijn.

Nou, handen omhoog voor de stroom!

Je stierf van verveling, vriend, nou, deze keer niets.

We hebben nog een stap, een paar minuten en er is een klassieker,

Klassiek, klassiek.

Ja!

Ja!

Op elke beat geven we een felle draai aan de studio.

We houden ervan om urenlang muziek te begrijpen als een artefact.

Mensen denken dat we hier voor een moment zijn, en niet voor eeuwen.

We hebben nog een stap - en dit is een klassieker, een klassieker.