Измена - Нигатив

Сигнал стонущего корабля, мои стихи.

Или я впитао в себя весь яд.

Зависаю глядя в монитор уже неделю,

Никому не рад, в душе-то дождь, то град.

Ложь-враг.

И я устал врать где ты сейчас,

Измена ставит печать на лицах, или печаль.

Как разговор начать, как сказать,

Что ты ничья!

Как сдержаться, как не закричать.

Мы упадем с обрыва вместе, или взлетим,

Нас будет двое, там где я один, и не один.

Так было раньше, а что теперь?

Метель за окнами, и пролитое на скатерть,

Остывшее кофе.

Хватит с меня-гаснут мои маяки.

И пусть тонут корабли, обрастая кораллами.

Я старался, честно, не превращать узы в узлы.

Но превратила ты, разявзяала.

Уходи — нам больше нечего делить,

Ты растоптала наш мир-порвала нить.

Уходи, я постараюсь с этим жить.

Мир без тебя, мир без любви.

Уходи, теперь попробуй с этим жить.

Мир без меня, мир без любви.

Здравствуй, ты снова поздно.

Остыть постель успела,

Поводы разные.

Что сегодня?

У кого-то праздник?

Прости, теперь вижу как спиртным разит

Ноги на показ, все рассказы бессвязные.

Дерзишь — остынь, я не прав разве?

Отчего взгляд твой не дарит больше ласки,

Что за смски?

Вот как.

Сказки!

Не хватит духу сказать вслух — измена.

Вот это слово — что стала бела как стены.

Словно с больного сердца — сорвали пластырь

Плачешь, стерва.

Довольно!

На съешь нас.

Я, прощай, больше нас нет.

говоришь навзрыд, а по мне насмех.

Как же слеп был — время платит

Собрался насмерть, двери настежь.

Уходи — нам больше нечего делить,

Ты растоптала наш мир-порвала нить.

Уходи, я постараюсь с этим жить.

Мир без тебя, мир без любви.

Het signaal van een kreunend schip, mijn gedichten.

Of ik heb al het gif geabsorbeerd.

Ik zit nu al een week naar de monitor te kijken,

Ik ben met niemand blij, in mijn ziel is het regen of hagel.

Leugens zijn de vijand.

En ik ben het zat om te liegen, waar ben je nu,

Verraad zet een zegel op gezichten, of verdriet.

Hoe begin je een gesprek, hoe zeg je?

Wat ben je een gelijkspel!

Hoe zich in te houden, hoe niet te schreeuwen.

We vallen samen van de klif, of we stijgen op

We zullen met z'n tweeën zijn, waar ik alleen ben, en niet alleen.

Zo was het vroeger, maar wat nu?

Sneeuwstorm buiten de ramen, en gemorst op het tafelkleed,

Koude koffie.

Genoeg met mij, mijn bakens gaan uit.

En laat de schepen zinken, begroeid met koralen.

Ik heb eerlijk gezegd geprobeerd om banden niet in knopen te veranderen.

Maar je hebt het omgedraaid, je hebt het ontrafeld.

Ga weg - we hebben niets meer te delen,

Je vertrapte onze wereld, brak de draad.

Ga weg, ik zal er mee proberen te leven.

Een wereld zonder jou, een wereld zonder liefde.

Ga weg, probeer er nu mee te leven.

Een wereld zonder mij, een wereld zonder liefde.

Hallo, je bent weer te laat.

Het bed is afgekoeld

Redenen zijn verschillend.

Wat vandaag?

Heeft iemand vakantie?

Het spijt me, nu zie ik hoe alcohol stinkt

Benen tentoongesteld, alle verhalen zijn onsamenhangend.

Je durft - koel af, heb ik geen gelijk?

Waarom geeft je blik niet meer genegenheid,

Wat zijn sms'jes?

Hier is hoe.

Sprookjes!

Ik heb niet de moed om hardop te zeggen: verraad.

Dit is het woord - dat ze zo wit werd als de muren.

Alsof er een pleister van een ziek hart is afgescheurd

Je huilt, teef.

Genoeg!

Eet ons op.

Vaarwel, we zijn er niet meer.

je praat snikkend, maar voor mij is het een lach.

Hoe blind hij was - tijd loont

Verzameld tot de dood, deuren wijd open.

Ga weg - we hebben niets meer te delen,

Je vertrapte onze wereld, brak de draad.

Ga weg, ik zal er mee proberen te leven.

Een wereld zonder jou, een wereld zonder liefde.