До креста - Нигатив

Сейчас так удобно в тебя не верить,

Сразу тонна свободы, в мир открытые двери.

Новых друзей и добрых вмиг обретешь доверие,

Меньше задач нерешенных, неудач и потерь.

И сам глянь, так-то все сходится вроде бы.

Ну, кто за тебя встанет - эти толпы юродивых?

Доходяги, уродины, нищие да убогие;

Им все равно за что топить - за пиво ли, за Родину.

Но я твержу без умолку, знай это самое главное:

Твержу сколько могу о том, что я Православный.

Пусть меньшим буду всем, но никогда равным.

Неисправимый совсем или неисправный.

Так дай мне сил не отрекаться от Христа,

До креста, до самого креста.

И ярче всех светил, знак видеть твоего перста,

До креста, до самого креста.

Где бы я ни бродил ни на мгновенье не оставь,

До креста, до самого креста.

До креста, до самого креста.

До креста, до самого креста.

Знать бы, а не придурок ли, те ли я ставлю цели.

Посреди трубадуров, труверов, менестрелей.

И не на смех ли курам перечень достижений,

Ведь не ради пурпурной ленты все или же трелей.

Порою так и манит вставить крепкое словечко,

Чтобы привлечь так слабого человечка.

Слава так скоротечна, всем воплощать мечты,

Ведь мы не знаем, сколько нам осталось до конечной.

Как бы не так, знаешь всё сам, кому я лгу?

И пары фраз связно без тебя я сказать не могу.

Ненавижу, люблю, кляну и молюсь на бегу,

Словно бездумный скот на ядовитом лугу.

Так дай мне сил не отрекаться от Христа,

До креста, до самого креста.

И ярче всех светил, знак видеть твоего перста,

До креста, до самого креста.

Где бы я ни бродил ни на мгновенье не оставь,

До креста, до самого креста.

До креста, до самого креста.

До креста, до самого креста.

Душа моя, осмелишься ли ты прийти на суд.

Ведь я чернее темени - труслив и глуп.

Блудлив и груб, болтлив и скуп, тосклив и сух,

Перекреститься по утру - и то невыносимый труд.

Низложится глава моя на ложе камня,

И подытожится тогда суд дел моих печальных,

Но дай мне, Боже, прежде конца - покаяние,

Дай мне, Боже, прежде конца - покаяние.

Так дай мне сил не отрекаться от Христа,

До креста, до самого креста.

И ярче всех светил, знак видеть твоего перста,

До креста, до самого креста.

Где бы я ни бродил ни на мгновенье не оставь,

До креста, до самого креста.

До креста, до самого креста.

До креста, до самого креста.

До креста, до самого креста.

До креста, до самого креста.

До креста, до самого креста.

До самого креста...

Так дай мне сил не отрекаться от Христа,

До креста, до самого креста.

И ярче всех светил, знак видеть твоего перста,

До креста, до самого креста.

Где бы я ни бродил ни на мгновенье не оставь,

До креста, до самого креста.

До креста, до самого креста.

До креста, до самого креста.

Nu is het zo handig om niet in je te geloven,

Meteen een ton vrijheid, open deuren naar de wereld.

Nieuwe vrienden en goede vrienden zullen onmiddellijk vertrouwen winnen,

Minder onopgeloste taken, storingen en verliezen.

En kijk, het lijkt allemaal bij elkaar te passen.

Welnu, wie zal voor u opkomen - deze menigte heilige dwazen?

Ellendig, lelijk, bedelaars en ellendig;

Het kan ze niet schelen waarvoor ze moeten verdrinken - of het nu voor bier is, voor het moederland.

Maar ik blijf onophoudelijk zeggen, weet dat dit het belangrijkste is:

Ik herhaal zoveel als ik kan dat ik orthodox ben.

Laat me minder zijn dan alles, maar nooit gelijk.

Volledig onverbeterlijk of defect.

Dus geef me de kracht om Christus niet te verloochenen,

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.

En helderder dan alle lichten, een teken om je vinger te zien,

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.

Waar ik ook dwaal, ga geen moment weg,

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.

Ik zou graag willen weten, en niet een idioot, of ik doelen stel.

Onder troubadours, trouvers, minstrelen.

En lacht de lijst met prestaties niet om de kippen,

Immers, niet omwille van de paarse tape, of de trillers.

Soms lonkt het om een ​​sterk woord in te voegen,

Om zo'n zwak mannetje aan te trekken.

Glorie is zo vluchtig, laat ieders dromen uitkomen,

We weten tenslotte niet hoeveel we nog hebben tot het einde.

Hoe dan ook, je weet alles zelf, tegen wie lieg ik?

En ik kan een paar zinnen niet coherent zeggen zonder jou.

Ik haat, ik heb lief, ik vloek en bid op de vlucht,

Als hersenloos vee in een giftige weide.

Dus geef me de kracht om Christus niet te verloochenen,

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.

En helderder dan alle lichten, een teken om je vinger te zien,

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.

Waar ik ook dwaal, ga geen moment weg,

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.

Mijn ziel, daag je uit om tot oordeel te komen.

Ik ben tenslotte zwarter dan de kruin - laf en dom.

Ontucht en grof, spraakzaam en gierig, somber en droog,

's Morgens oversteken is een ondraaglijk werk.

Mijn hoofd zal op een stenen bed worden gelegd,

En dan zal het oordeel van mijn droevige daden worden samengevat,

Maar geef mij, God, voor het einde - berouw,

Geef me, God, voor het einde - berouw.

Dus geef me de kracht om Christus niet te verloochenen,

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.

En helderder dan alle lichten, een teken om je vinger te zien,

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.

Waar ik ook dwaal, ga geen moment weg,

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.

Tot het kruis...

Dus geef me de kracht om Christus niet te verloochenen,

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.

En helderder dan alle lichten, een teken om je vinger te zien,

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.

Waar ik ook dwaal, ga geen moment weg,

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.

Tot aan het kruis, tot aan het kruis.