Il vento dei ricordi - Nesli

Esiste un vento che riporta

Le immagini di un tempo

Se fuori non si muove nulla è perché ci soffia dentro

Non si può sapere quando arriva

E quando è già passato ci si chiede da che terra proveniva

Dove è nato e che cosa si è portato con lui

Non ha spazzato via niente se è arrivato solamente

Per portare qualcosa a qualcuno di noi

Ma cosa ancora non mi è chiaro

Si dice solo

Che quando vuole colpirti

Puoi fuggire ma non c'è riparo

Quel che si sente in giro

Non è mai troppo sicuro

Finché non capita a te

Finché non capita a me

Si insomma finché non capita

Di essere il bersaglio di una raffica di questo vento

Che per un momento riduce la mente in terra arida

Ero convinto di sapermi gestire prima del suo arrivo

Convinto di accettare tutto ciò che non capivo

Niente di diverso niente di diverso

Niente di diverso in questo universo

Niente di diverso da quello che è uno schiavo

Per sempre forse per sempre in questo universo

È vano ogni mio tentativo adesso

Ogni passo da una cosa mi allontana

E da un’altra mi avvicina

Sono a riva e sto aspettando solo un’onda che mi bagni

Solo luce che mi abbagli e ricopra tutti i tagli fatti

Fatti dagli sbagli nei più piccoli dettagli

Ehi non mi lascio andare

Quello che non mi uccide mi può soltanto migliorare

Meglio ricordare

Prima che si faccia vivo

Uno strano evento che rimuove immagini del passato

Come vento che alza quello che è stato dimenticato

Mi accorgo che non sono mai guarito

Mi ritrovo sempre a far gli stessi errori

Sono il mio peggior nemico la fuori

Se fingo di essere un’altra persona

Anche se per una sola volta anche quello conta

Niente di diverso niente di diverso

Niente di diverso in questo universo

Quello che sento è vento da cui riprendo

Energie grazie a ricordi che stavo dimenticando

Stavo mendicando vagando senza meta

Cercando ad occhi chiusi nel buio una via di uscita

Aspetto ogni giornata nel solito posto di sempre

Forse qualcosa l’ho dimenticata fa niente

Qualcuno forse l’ho vissuta troppo intensamente

E se mente questo destino sarò ugualmente vivo

Sarò come saremo sempre insieme e più vicino

Quello che vogliamo insieme anche se così lontano

Io ti vorrò bene condividerò con te tutte le tue pene

Aspettando questo vento che verso di noi viene

E non si tiene che porta qualcosa che senti ma non si vede

Si chiama fede o forse si chiama amore

L’unica cosa certa è che arriva e ti tocca il cuore

Er is een wind die terugbrengt

De beelden van vroeger

Als er niets buiten beweegt, komt dat omdat het binnen waait

Niemand weet wanneer het aankomt

En als het al voorbij is, vraag je je af uit welk land het kwam

Waar is hij geboren en wat heeft hij meegebracht?

Het heeft niets weggeblazen als het maar kwam

Om iets voor een van ons te brengen

Maar wat is mij nog steeds niet duidelijk

Het zegt gewoon

Dat is wanneer hij je wil slaan

Je kunt ontsnappen, maar er is geen onderdak

Wat je hoort rond

Het is nooit te zeker

Tot het jou overkomt

Tot het mij overkomt

Kortom, totdat het gebeurt

Om het doelwit te zijn van een windvlaag van deze wind

Wat de geest voor een moment reduceert tot dor land

Ik was ervan overtuigd dat ik mezelf voor zijn komst wist te managen

Overtuigd van het accepteren van alles wat ik niet begreep

Niets anders niets anders

Niets anders in dit universum

Niets anders dan een slaaf zijn

Voor altijd misschien voor altijd in dit universum

Al mijn pogingen zijn nu tevergeefs

Elke stap van één ding brengt me weg

En van een ander benadert het mij

Ik ben aan de kust en ik wacht gewoon op een golf om me nat te maken

Alleen licht dat me verblindt en alle gemaakte sneden bedekt

Gemaakt van fouten tot in de kleinste details

Hé, ik laat niet los

Wat me niet doodt, kan me alleen maar verbeteren

Beter onthouden

Voordat hij verschijnt

Een vreemde gebeurtenis die beelden uit het verleden verwijdert

Zoals de wind die opwekt wat vergeten is

Ik realiseer me dat ik nooit ben genezen

Ik merk dat ik altijd dezelfde fouten maak

Ik ben mijn ergste vijand die er is

Als ik doe alsof ik een andere persoon ben

Al is het maar één keer dat telt

Niets anders niets anders

Niets anders in dit universum

Wat ik voel is de wind waarvan ik herstel

Energie dankzij herinneringen die ik vergat

Ik smeekte doelloos rond te dwalen

Met gesloten ogen zoeken in het donker naar een uitweg

Ik wacht elke dag op dezelfde gebruikelijke plaats

Misschien ben ik iets vergeten, het maakt niet uit

Iemand heeft het misschien te intens beleefd

En als je liegt over dit lot, leef ik nog steeds

Ik zal zijn alsof we altijd samen en dichterbij zullen zijn

Wat we samen willen, ook al is het tot nu toe

Ik zal van je houden, ik zal al je pijnen met je delen

Wachten op deze wind die naar ons toe komt

En het wordt niet vastgehouden om iets te dragen dat je hoort maar niet kan worden gezien

Het heet geloof of misschien heet het liefde

Het enige wat zeker is, is dat het komt en je hart raakt