(Cuando Mueren) Las Malditas Golondrinas - Nena Daconte

Cada día un poco más despacio

pero sin embargo siempre vuelvo a comenzar

Después de una frase bonita al oido

como cualquier aspirante desconocido,

me pongo a llorar

Inesperada sensación la de estar sola

con tanta gente alrededor

Lo de antes, lo de siempre, lo de ahora

todo junto me hace delirar

A borrachera diaria se me olvida que hay que regresar

Cuando mueren las malditas golondrinas

ya no vuelven nunca a la ciudad, los montones de momentos que pasé

contigo a solas ya no volverán

Cuando mueren las malditas golondrinas

ya no vuelven nunca a la ciudad

Los montones de momentos que pasé

contigo a solas ya no volverán

Es que no entiendes que en la vida princesita también hay que aprender a ganar

Me dijo un caballero inglés perdido en

Buenos Aires que ahora vive en Madrid

Yo le dije al invierno que en otoño

a algunas de ellas ya las vi pasar

Desnuda por la calle en primavera

ya no hay flores que plantar

Cuando mueren las malditas golondrinas

ya no vuelven nunca a la ciudad

Los montones de momentos que pasé

contigo a solas ya no volverán

Como un potro desbocado e indigente

denostado y sin aire ya

alargando hasta el máximo cada suspiro

en las subidas de felicidad

Elke dag een beetje langzamer

maar toch begin ik altijd opnieuw

Na een mooie zin gefluisterd

zoals elke onbekende sollicitant,

ik begin te huilen

Onverwacht gevoel van alleen zijn

met zoveel mensen om je heen

Wat was vroeger, wat is altijd, wat is nu?

alles bij elkaar maakt me uitzinnig

Tot dagelijkse dronkenschap vergeet ik dat ik moet terugkeren

Wanneer de bloedige zwaluwen sterven

ze komen nooit meer terug naar de stad, de vele momenten die ik heb doorgebracht

met jou alleen zullen ze niet meer terugkeren

Wanneer de bloedige zwaluwen sterven

ze komen nooit meer terug naar de stad

De vele momenten die ik heb doorgebracht

met jou alleen zullen ze niet meer terugkeren

Het is alleen dat je niet begrijpt dat in het leven, kleine prinses, je ook moet leren winnen

Een Engelse heer verdwaald in

Buenos Aires die nu in Madrid woont

Ik vertelde de winter dat in de herfst

Ik zag er al een paar voorbij komen

Naakt op straat in de lente

er zijn geen bloemen meer om te planten

Wanneer de bloedige zwaluwen sterven

ze komen nooit meer terug naar de stad

De vele momenten die ik heb doorgebracht

met jou alleen zullen ze niet meer terugkeren

Als een weggelopen en berooid veulen

beschimpt en al zonder lucht

het verlengen van elke zucht tot het maximum

in geluk stijgt