Minimum - Nemir

La vie, c’est moche comme le dimanche

J’te l’ai jamais dit mais tu m’manques, ouais, ouais

Le monde est p’tit, le vide est immense

Nos cœurs s’endurcissent comme le ciment

Tellement d’choses dans la tête, rien en c’qui concerne la veille

J’réponds présent chaque fois qu’le diable m’appelle, chaque fois qu’il y a

quelque chose à perdre

J’veux pas devenir comme toi, oui, j’me souviens du mal que ça fait,

des larmes et de la peine

Le combat le plus dur, c’est celui qu’on livre contre soi-même

Les gens suivent les modes, moi, j’veux fuir les modes

Tout l’monde veut le meilleur avec le minimum, mouais, ouais, ouais, ouais

J’rêve d’ailleurs depuis que j’suis môme

J’me sens seul comme quand la ville est morte

Crois pas c’est la merde, faut taffer ma man

Villa au bord d’la mer, parle pas, fais la même

Crois pas c’est la merde, faut taffer ma man

Villa au bord d’la mer, parle pas, fais la même

Faut pas qu’j’me démonte mais ça m’démange

J’entends mes démons, c’est la démence, ouais, ouais, ouais

J’ai peur du silence, y’a qu’quand j’m’ennivre que j’me sens vivant

Qu’on me pardonne mes faiblesses, j’regrette tout le mal que j’ai fait

J’veux plus être sous son effet, non, redevenir celui qu’j’ai été

On est prédestiné à la défaite, ces bâtards veulent ma peau comme le FN

On squatte le bitume, use la terre ferme, ça parle de Pablo comme le Jefe

Ouais, j’ai grandi, j'étais pas le même, j'étais bien parti puis j’ai calé net

La vie d’quartier rime avec v’là les merdes

Trop de cicatrices, trop d'œdèmes

Ici, impossible de se projeter, l’amour se monnaye, rares sont les «Je t’aime»

Les gens suivent les modes, moi, j’veux fuir les modes

Tout l’monde veut le meilleur avec le minimum, mouais, ouais, ouais, ouais

J’rêve d’ailleurs depuis que j’suis môme

J’me sens seul comme quand la ville est morte

Crois pas c’est la merde, faut taffer ma man

Villa au bord d’la mer, parle pas, fais la même

Crois pas c’est la merde, faut taffer ma man

Villa au bord d’la mer, parle pas, fais la même

Het leven is zo lelijk als zondag

Ik heb het je nooit verteld, maar ik mis je, yeah, yeah

De wereld is klein, de leegte is enorm

Onze harten verharden als cement

Zoveel dingen in het hoofd, niets over de dag ervoor

Ik beantwoord dit elke keer als de duivel me roept, elke keer dat er is

iets te verliezen

Ik wil niet worden zoals jij, ja, ik herinner me hoe erg het pijn doet,

tranen en pijn

De moeilijkste strijd is degene die je tegen jezelf vecht

Mensen volgen mode, ik wil weglopen van mode

Iedereen wil het beste met het minimum, yeah, yeah, yeah, yeah

Ik droom van ergens anders sinds ik een kind was

Ik voel me alleen als toen de stad stierf

Geloof niet dat het shit is, je moet werken mijn man

Villa aan zee, niet spreken, hetzelfde doen

Geloof niet dat het shit is, je moet werken mijn man

Villa aan zee, niet spreken, hetzelfde doen

Ik moet mezelf niet uit elkaar halen maar het kriebelt me

Ik hoor mijn demonen, het is waanzin, yeah, yeah, yeah

Ik ben bang voor stilte, pas als ik dronken word, voel ik me levend

Vergeef me mijn zwakheden, ik heb spijt van al het kwaad dat ik heb gedaan

Ik wil niet langer onder het effect zijn, nee, om weer te worden wat ik was

We zijn voorbestemd om te verslaan, deze klootzakken willen mijn huid als de FN

We kraken het bitumen, gebruiken het droge land, het praat over Pablo zoals de Jefe

Ja, ik ben opgegroeid, ik was niet meer dezelfde, ik had een goede start, toen liep ik vast

Buurtleven rijmt op shit

Te veel littekens, te veel zwelling

Hier, onmogelijk te projecteren, wordt liefde te gelde gemaakt, zeldzaam zijn de "Ik hou van jou"

Mensen volgen mode, ik wil weglopen van mode

Iedereen wil het beste met het minimum, yeah, yeah, yeah, yeah

Ik droom van ergens anders sinds ik een kind was

Ik voel me alleen als toen de stad stierf

Geloof niet dat het shit is, je moet werken mijn man

Villa aan zee, niet spreken, hetzelfde doen

Geloof niet dat het shit is, je moet werken mijn man

Villa aan zee, niet spreken, hetzelfde doen