Pusto - Natalia Nykiel

Ulicy szept i dźwięk co ciarki wcisnął mi

Za ścianą pies, z pozoru myśl nie warta nic

W miasta zwykły rytm mam oddać siebie całe pół

Ludzie tłoczą się, bardzo chcę wyjść, coś trzyma mnie

Śpiewaj, zaśpiewaj mi

Był sobie król, zgasła iskra

Zamknięte drzwi i pustka szersza niż nasz stół

Starej lampki moc, a strych wciąż pełen dawnych lat

Rzuciłam na stos wyrzuty sumienia

Tyle prostych słów, a usta zapomniały już

Śpiewaj, zaśpiewaj mi

Był sobie król, zgasła iskra

Uliczny ciężki deszcz, a dźwięk na ciarki skazał mnie

Za ścianą burza gra, z pozoru ktoś, a w końcu ja

W miasta bezwzględny rytm jak wstrzelić się z milionem słów

W domu boję się

Uliczny ciężki deszcz, a dźwięk na ciarki skazał mnie

Za ścianą burza gra, z pozoru ktoś, a w końcu ja

W miasta bezwzględny rytm jak wstrzelić się z milionem słów

W domu znajdę sen

Uliczny szept po chodniku promień szedł

Za ścianą pies, na strychu lampka, w kuchni szmer

Kroków równy rytm, naszych oddechów mocna sieć

Zatracam się

Een fluistering van de straat en het geluid dat de rillingen over mijn rug deed lopen

Achter de muur staat een hond, schijnbaar een gedachte die niets waard is

In de stad is het gebruikelijke ritme om mezelf de hele helft te geven

Mensen verdringen zich, ik wil echt naar buiten, iets houdt me tegen

Zing, zing voor mij

Er was een koning, de vonk ging uit

Een gesloten deur en een leegte breder dan onze tafel

De kracht van de oude lamp, en de zolder zit nog vol oude tijden

Ik gooide mijn geweten op de stapel

Zoveel simpele woorden, en de mond is het al vergeten

Zing, zing voor mij

Er was een koning, de vonk ging uit

Zware regen op straat en het geluid van rillingen verdoemde me

Achter de muur speelt de storm, blijkbaar iemand, en tot slot ik

Meedogenloos ritme in steden terwijl je jezelf neerschiet met een miljoen woorden

Thuis ben ik bang

Zware regen op straat en het geluid van rillingen verdoemde me

Achter de muur speelt de storm, blijkbaar iemand, en tot slot ik

Meedogenloos ritme in steden terwijl je jezelf neerschiet met een miljoen woorden

Ik zal thuis een droom vinden

Er liep een straatgefluister op de stoep

Achter de muur staat een hond, een lamp op zolder, een gemompel in de keuken

Stabiel ritme van stappen, sterk web van onze ademhalingen

ik verlies mezelf