Nadmiar - Natalia Nykiel

Nikt nie przyjdzie już

Wstrzymany nagle bieg

Jak naprawdę mam się czuć

Czy to działa wstecz

Chcę przemyśleć co mi jest

Niewypowiedziane zdania znowu gubią swój kształt

Znam już nazwy chmur, a płaczę gdy inni śpią

Ten zbyt trudny film odgrywa się w myślach pod prąd

Czasami krzyczę do siebie po cichu by nikt nie spojrzał w bok

I wciąż się łudzę, że jednak ktoś zrobi to z nich

Odwróci dno

Wiem, ucieka czas

I wiem, za dużo zmian

Nie chcę nic nowego już

Nadmiar truje krew

Przerasta mnie jak cień

Pozwól raz tą głupszą być

Udam, że nie dzieje się nic

Znam już nazwy chmur, a płaczę gdy inni śpią

Ten zbyt trudny film odgrywa się w myślach pod prąd

Czasami krzyczę do siebie po cichu by nikt nie spojrzał w bok

I wciąż się łudzę, że jednak ktoś zrobi to z nich

Odwróci dno

Niemand zal meer komen

Plots stopte met rennen

Hoe moet ik me echt voelen

Werkt het achteruit?

Ik wil heroverwegen wat er mis is met mij

Onuitgesproken zinnen verliezen weer hun vorm

Ik ken de namen van de wolken al en ik huil als anderen slapen

Deze te moeilijke film wordt tegen de stroom in gespeeld in je hoofd

Soms schreeuw ik zachtjes tegen mezelf zodat niemand opzij kijkt

En ik bedrieg mezelf nog steeds dat iemand er toch uit zal komen

Hij zal de bodem keren

Ik weet het, de tijd dringt

En ik ken te veel veranderingen

Ik wil niets nieuws meer

Overmatige vergiftiging van het bloed

Het groeit over me heen als een schaduw

Laat deze een keer dommer zijn

Ik zal doen alsof er niets aan de hand is

Ik ken de namen van de wolken al en ik huil als anderen slapen

Deze te moeilijke film wordt tegen de stroom in gespeeld in je hoofd

Soms schreeuw ik zachtjes tegen mezelf zodat niemand opzij kijkt

En ik bedrieg mezelf nog steeds dat iemand er toch uit zal komen

Hij zal de bodem keren