Miejska Sprawa - Natalia Nykiel

Widzę Cię rano, wciąż tak samo

Czerwone policzki z dala wyliczają czas

Rozmowa wymieszana z chłodem

Zawierucha zwiewa głosy z uczęszczanych tras

Czuję Cię w parującym świetle

Błękitne kokony imitacją żywią nas

Im więcej chcę, tym bardziej wchodzę

I w ciasnych zakątkach szukam wszystkich swoich spraw

Ktoś porwał mnie samą

Ktoś wrzucił w głębinę rzek

I zamurował telefonujący głos

Czy widzisz to samo?

Czy wpadłeś jak śliwka w sos?

Niewybaczalnie czuć

Gdy komuś braknie tchu

Nie chcę używać słowa miłość

Bo wpadnie jak w studnie

Echem będzie dręczyć nas

Pochopnie znamy się, mijamy

Nie chcemy nic wiedzieć

O kolorze naszych serc

Ktoś porwał mnie samą

Ktoś wrzucił w głębinę rzek

I zamurował telefonujący głos

Czy widzisz to samo?

Czy wpadłeś jak śliwka w sos?

Niewybaczalnie czuć

Gdy komuś braknie tchu

Ik zie je in de ochtend, nog steeds hetzelfde

Rode wangen weg tellen tijd

Gesprek vermengd met kilheid

Zawierucha blaast stemmen van bereisde routes

Ik kan je voelen in het dampende licht

Imitatie blauwe cocons voeden ons

Hoe meer ik wil, hoe meer ik binnenkom

En in nauwe plaatsen zoek ik al mijn zaken

Iemand heeft me alleen ontvoerd

Iemand gooide het in de diepten van de rivieren

En de telefoonstem werd dichtgemetseld

Zie jij hetzelfde?

Ben je gevallen als een pruim in een saus?

Je voelt je onvergeeflijk

Wanneer iemand buiten adem is

Ik wil het woord liefde niet gebruiken

Omdat het zal vallen als een put

De echo's zullen ons kwellen

We kennen elkaar haastig, we passeren

We willen niets weten

Over de kleur van ons hart

Iemand heeft me alleen ontvoerd

Iemand gooide het in de diepten van de rivieren

En de telefoonstem werd dichtgemetseld

Zie jij hetzelfde?

Ben je gevallen als een pruim in een saus?

Je voelt je onvergeeflijk

Wanneer iemand buiten adem is