We Carry the Feeling - Nana Grizol

Search through the sky for a sign or a simple suggestion

I waited all night but I was fast asleep when it knocked upon my door

It gets lonely here when it’s just me and my questions

Jetsam in the ether, pulsar’s pull not drawing anymore

I remember it like yesterday

I thought that you were lovely I just didn’t know what to say

There’s all these protocols that get in the way

We were on the edge of seventeen

All we knew to say were things we didn’t mean

I still impressed you with my wit it seemed

I learned so much from magazines and television

About how men relate through rules to tell them how

And oh I saw the signals with precision

The moments when our habits faltered

Omens of desires unhaltered

It wasn’t long 'til we were sharing beds

With different dressings on the dreams appearing in our heads

I wanted a lover you a brother instead

Either way these things were hard to name

Never quite knowing did we feel the same

After a while all I could feel was shame

Stef she said I shouldn’t see you anymore

Clyde he tried to call me on the phone — to say —

Some loves are labors lost oh but I’m never sure

There’s nothing they could say that made me

Ever really want to be alone

And I felt a funny face, was a worthless waste, caught a hopeless case

For sweet boys on sweaty days, don’t know what we craved, it remains unspoken

The longing outlived the place, our artistic taste, it outlived the clothes we

wore

When I feel uncertain now, I remember how we carry the feeling

But those were stories we saved for dark

That lost the plot before the bending arc

Except once when we were drunk and then you hit me hard

And so I faded to a distant star

In the brightest company but everything was so far

Thinking lifetimes pass us, gaseous, things just stay as they are

I tried to chalk it up to expectation

Or believe that what I wanted was just wrong

But now I better understand assimilation

I closed ranks among the ones who felt I

Never quite belonged among them

And I felt a funny face, was a worthless waste, caught a hopeless case

For sweet boys on sweaty days, don’t know what we craved, it remains unspoken

The longing outlived the place, our artistic taste, it outlived the clothes we

wore

When I feel uncertain now, I remember how we carry the feeling

Zoek door de lucht naar een teken of een eenvoudige suggestie

Ik heb de hele nacht gewacht, maar ik was diep in slaap toen het op mijn deur klopte

Het wordt hier eenzaam als het alleen ik en mijn vragen zijn

Jetsam in de ether, pulsar trekt niet meer

Ik herinner het me als de dag van gisteren

Ik dacht dat je aardig was. Ik wist gewoon niet wat ik moest zeggen

Er zijn al deze protocollen die in de weg zitten

We zaten op de rand van zeventien

Het enige dat we wisten te zeggen waren dingen die we niet meenden

Ik heb nog steeds indruk op je gemaakt met mijn verstand, zo leek het

Ik heb zoveel geleerd van tijdschriften en televisie

Over hoe mannen met elkaar omgaan door middel van regels om hen te vertellen hoe

En oh, ik zag de signalen met precisie

De momenten waarop onze gewoontes haperden

Ongeremde voortekenen van verlangens

Het duurde niet lang voordat we bedden deelden

Met verschillende verbanden op de dromen die in ons hoofd verschijnen

Ik wilde in plaats daarvan een minnaar, jij een broer

Hoe dan ook, deze dingen waren moeilijk te noemen

Nooit geweten dat we hetzelfde voelden

Na een tijdje voelde ik alleen maar schaamte

Stef ze zei dat ik je niet meer zou zien

Clyde hij probeerde me te bellen aan de telefoon — om te zeggen —

Sommige liefdes zijn verloren moeite, maar ik weet het nooit zeker

Er is niets dat ze konden zeggen dat me maakte

Ooit echt alleen willen zijn?

En ik voelde een grappig gezicht, was een waardeloze verspilling, ving een hopeloze zaak op

Voor lieve jongens op zweterige dagen, weet niet waar we naar snakten, het blijft onuitgesproken

Het verlangen overleefde de plek, onze artistieke smaak, het overleefde de kleding die we hadden

droeg

Als ik me nu onzeker voel, herinner ik me hoe we het gevoel dragen

Maar dat waren verhalen die we voor donker bewaarden

Dat verloor de plot voor de buigende boog

Behalve één keer toen we dronken waren en toen sloeg je me hard

En dus vervaagde ik naar een verre ster

In het slimste bedrijf, maar alles was tot nu toe

Denkende levens gaan aan ons voorbij, gasvormig, dingen blijven zoals ze zijn

Ik heb geprobeerd het aan de verwachting te laten voldoen

Of geloven dat wat ik wilde gewoon verkeerd was

Maar nu begrijp ik assimilatie beter

Ik sloot de gelederen onder degenen die het gevoel hadden dat ik

Behoorde er nooit helemaal tussen

En ik voelde een grappig gezicht, was een waardeloze verspilling, ving een hopeloze zaak op

Voor lieve jongens op zweterige dagen, weet niet waar we naar snakten, het blijft onuitgesproken

Het verlangen overleefde de plek, onze artistieke smaak, het overleefde de kleding die we hadden

droeg

Als ik me nu onzeker voel, herinner ik me hoe we het gevoel dragen