Nightlights II - Nana Grizol

The shy and lonely hunter

Who stalks across my chest

Says «I'm only seeking glory,» yeah

But glory never gives you any

Rest: me to your body in an arm chair

Wrest: me to the corner of your bed

Rest: we in the place we share our tenderness

It’s there I’ll rest my head another night

Lights at the end of the hallway

Will lead you to the back of the bar

Where cloudy headed, late for bed

You wonder where those fleeting families

Are: you, living somewhere on the west coast

Are: you, just a figment of my mind

Aren’t you the one who always told me

«boy, it’s easier with time» to be the

Saddest sound in a lullaby

Speck of sand in your daddy’s eye

Broke my heart to so much as try

To live the life that lay before me

So you step tender when you don’t run

So you surrender to everyone

So you remember the place you’ve come to

Don’t forget the world adores you, said

«I am but my body: heart and shaking skin.»

How ever will you find a safe place where

You never let anyone into the space where you

Keep all your timid questions, like

«Can I kiss you one more time before I go?»

Though I know the world is full of hopeless suggestions

It’s us who get caught in the undertow, don’t you know

We were born on a moving train

We took form in the pouring rain

We try hard, but come short of explaining

That lives are for living and hearts are for changing

Forget, an instant, to stay the same!

Not us nor mountains go as they came!

All the things we’ll refuse to be framed in

From what we’ve been given to what’s rearranging, yeah

De verlegen en eenzame jager

Wie sluipt er over mijn borst

Zegt "Ik ben alleen op zoek naar glorie," yeah

Maar glorie geeft je nooit iets

Rust: ik aan je lichaam in een fauteuil

Wrest: ik naar de hoek van je bed

Rust: we op de plaats waar we onze tederheid delen

Het is daar, ik zal mijn hoofd nog een nacht laten rusten

Lichten aan het einde van de gang

Leidt u naar de achterkant van de bar

Waar bewolkt in het hoofd, laat voor bed

Je vraagt ​​je af waar die vluchtige families zijn

Bent: jij, woonachtig ergens aan de westkust

Zijn: jij, slechts een verzinsel van mijn geest

Ben jij niet degene die me altijd vertelde?

«jongen, het is makkelijker met de tijd» om de . te zijn

Het meest trieste geluid in een slaapliedje

Zandkorrel in het oog van je vader

Brak mijn hart om zoveel te proberen

Om het leven te leven dat voor mij lag

Dus je stapt zacht als je niet rent

Dus je geeft je over aan iedereen

Dus je herinnert je de plek waar je bent gekomen

Vergeet niet dat de wereld je aanbidt, zei

"Ik ben slechts mijn lichaam: hart en trillende huid."

Hoe vind je ooit een veilige plek waar?

Je laat nooit iemand toe in de ruimte waar je

Bewaar al je timide vragen, zoals

"Mag ik je nog een keer kussen voordat ik ga?"

Hoewel ik weet dat de wereld vol hopeloze suggesties zit

Wij zijn het die verstrikt raken in de onderstroom, weet je dat niet?

We zijn geboren in een rijdende trein

We kregen vorm in de stromende regen

We doen ons best, maar komen te kort om uit te leggen

Dat levens zijn om te leven en harten om te veranderen

Vergeet in een oogwenk hetzelfde te blijven!

Wij noch de bergen gaan zoals ze kwamen!

Alle dingen waar we niet in willen worden ingelijst

Van wat we hebben gekregen tot wat er wordt herschikt, yeah