Photos from When We Were Young - Nana Grizol

I was looking at photos from when we were young

Your hair is light blue and you’re smiling in one

And it’s a strange remembrance brought on by this semblance

Oh we were so serious, shy, inexperienced

Oh so unsure of ourselves

Making mistakes without anyone’s help

And I thought of the ways I remember you well

Some sweet recollection of redwoods and raspberry vines

Boys you wrote postcards to numerous times

The uncertainty then

Like some sentence of sin

Punctuated by moments of tenderness

When there were long conversations, sharing of beds

Walks home from swimming pools

Giddy, impressionable, the distance grew up like the night

Decisions were silence or preemptive flight

Yeah the queer kids I knew, we did tend to be shy

And your parents just couldn’t get over their shit

They spoke of how all their ambitions were split

But they still let you in and tried to pretend

Now you let them refer to your lovers as friends

And I wish they could see how it hurts

Or affirm your existence with interested words

Yeah their self-obsession's a patriarch’s curse

So you made a family from people you found

Your grew into yourself with those weirdos around

Late nights talking at home, or dancing 'til dawn

Or driving all day, 'cause you’re sick of the phone

Yeah, the good ones they tend to leave town

It helps to write letters and say «come on down»

Yeah I’m so much better when you’re around

And I think of you when I put on your old clothes

We don’t talk all that often, who ever does?

But I’ll visit you soon and sing you a tune

About finding a family somewhere in the ruins

Of the expectations we once knew

We’ll try to make peace with our patriarchs too

Ik keek naar foto's van toen we jong waren

Je haar is lichtblauw en je lacht in één

En het is een vreemde herinnering veroorzaakt door deze schijn

Oh we waren zo serieus, verlegen, onervaren

Oh zo onzeker van onszelf

Fouten maken zonder hulp van iemand

En ik dacht aan de manieren waarop ik je goed herinner

Een zoete herinnering aan sequoia's en frambozenranken

Jongens aan wie je talloze keren ansichtkaarten hebt geschreven

De onzekerheid dan

Zoals een zin van zonde

Onderbroken door momenten van tederheid

Als er lange gesprekken waren, bedden delen

Loopt naar huis van zwembaden

Duizelig, beïnvloedbaar, de afstand werd groter als de nacht

Beslissingen waren stilte of preventieve vlucht

Ja, de queer kinderen die ik kende, we waren geneigd om verlegen te zijn

En je ouders konden gewoon niet over hun shit heen komen

Ze vertelden hoe al hun ambities waren verdeeld

Maar ze lieten je nog steeds binnen en probeerden te doen alsof

Nu laat je ze naar je geliefden verwijzen als vrienden

En ik wou dat ze konden zien hoe het pijn doet

Of bevestig je bestaan ​​met geïnteresseerde woorden

Ja, hun zelfobsessie is de vloek van een patriarch

Dus je hebt een gezin gemaakt van mensen die je hebt gevonden

Je groeide in jezelf met die gekken in de buurt

's Avonds laat praten thuis of dansen tot het ochtendgloren

Of de hele dag rijden, omdat je de telefoon beu bent

Ja, de goede hebben de neiging om de stad te verlaten

Het helpt om brieven te schrijven en te zeggen "kom op"

Ja, ik ben zo veel beter als jij in de buurt bent

En ik denk aan je als ik je oude kleren aantrek

We praten niet zo vaak, wie wel?

Maar ik zal je snel bezoeken en een deuntje voor je zingen

Over het vinden van een gezin ergens in de ruïnes

Van de verwachtingen die we ooit kenden

We zullen ook proberen vrede te sluiten met onze patriarchen