Blackbox - Nana Grizol

You fell in love with the sunshine

And you took a walk with a boy

You spent half a year on the verge of tears

Just because nothing ever feels like it did before

So now I understand if you’re bitter

Frankly sometimes I do feel the same

It’s amazing how in your own homes how the comfort and the pain

Well they just grow

This is the field where I realized I loved you

And they just grow

This is the diner where we learned that people die before their time sometimes

The impermanence of it all

Don’t you let it make you feel too very small

We saw new constellations with each observation

The night sky grows bigger it seems

But under our ceilings is much more revealing

You’ll find what we found in our dreams

And I dreamt that all my old friends got together again

Had a potluck or something, somewhere that we’ve never been

And we settle and it’s so strange

The way that people in situations change

You got caught up in some crazy current

Now it seems as though we speak a completely different language

But you’ll always be as beautiful as the moment that we met

And so I tried to write a song for my father

San francisco bus ride that take way too long

He said «you're coming back home boy

Don’t feel so alone

Love yourself and you’ll do no wrong.»

But the interstate and life go on and on

And on and on and on and on

And I wrote my dad a nice blackbox recording

Just to hear what people say

When they realize what’s coming

About a second or so away

He said, «it starts with 'oh shit' and it ends with 'I'm sorry'»

And it plays in his head all the time

And I’m not oh and it’s so crazy

The ways we all sabotage our very own peace of mind

Je werd verliefd op de zon

En je wandelde met een jongen

Je hebt een half jaar op het punt van tranen gezeten

Gewoon omdat niets ooit nog zo voelde als voorheen

Dus nu begrijp ik of je verbitterd bent

Eerlijk gezegd voel ik soms hetzelfde

Het is verbazingwekkend hoe in uw eigen huis hoe het comfort en de pijn

Nou, ze groeien gewoon

Dit is het veld waar ik me realiseerde dat ik van je hield

En ze groeien gewoon

Dit is het restaurant waar we hebben geleerd dat mensen soms voor hun tijd sterven

De vergankelijkheid van alles

Zorg ervoor dat je je niet te klein voelt

Bij elke waarneming zagen we nieuwe sterrenbeelden

De nachtelijke hemel wordt groter lijkt het

Maar onder onze plafonds is veel meer onthullend

Je zult vinden wat we in onze dromen hebben gevonden

En ik droomde dat al mijn oude vrienden weer bij elkaar zouden komen

Had een potluck of zoiets, ergens waar we nog nooit zijn geweest

En we regelen en het is zo vreemd

De manier waarop mensen in situaties veranderen

Je bent verstrikt geraakt in een gekke stroming

Nu lijkt het alsof we een heel andere taal spreken

Maar je zult altijd net zo mooi zijn als het moment dat we elkaar ontmoetten

En dus probeerde ik een lied voor mijn vader te schrijven

San Francisco busrit die veel te lang duurt?

Hij zei "je komt terug naar huis jongen"

Voel je niet zo alleen

Houd van jezelf en je zult geen kwaad doen.»

Maar de snelweg en het leven gaan maar door

En door en door en door en door

En ik schreef mijn vader een mooie blackbox-opname

Gewoon om te horen wat mensen zeggen

Wanneer ze beseffen wat er gaat komen

Ongeveer een seconde of zo weg

Hij zei: «het begint met 'oh shit' en het eindigt met 'het spijt me'»

En het speelt de hele tijd in zijn hoofd

En ik ben niet oh en het is zo gek

De manieren waarop we allemaal onze eigen gemoedsrust saboteren