Не зови меня, любимый - Надежда Кадышева, Зара

Позволь уйти, забыться и забыть

В последний раз к щеке твоей прижаться

Позволь уйти и больше не любить

И равнодушной быть, а не казаться.

Припев:

Не зови меня, любимый, не зови

Мы же вместе от заката до восхода

Одиночество — спасение от любви

За которую плачу своей свободой.

Прошу верни мне сладостную боль

На долго может быть, или на время,

Но в памяти остаться мне позволь

Единственной твоею и последней.

Припев.

Забудь для всех, что были ты и я,

А может нам казалось что мы были

И кто-то жил дыхание затая

И кто-то верил, что его любили.

Laat me gaan, vergeet en vergeet

Voor de laatste keer, kruip lekker tegen je wang

Laat me gaan en heb niet meer lief

En onverschillig zijn, niet lijken.

Refrein:

Noem me geen schat, noem me niet

We zijn samen van zonsondergang tot zonsopgang

Eenzaamheid is verlossing van liefde

Waarvoor ik betaal met mijn vrijheid.

Geef me alsjeblieft de zoete pijn terug

Voor een lange tijd misschien, of voor een tijdje,

Maar laat me in mijn geheugen blijven

Je enige en laatste.

Refrein.

Vergeet voor iedereen dat jij en ik het waren

Of misschien leek het ons dat we waren

En iemand leefde met ingehouden adem

En iemand geloofde dat hij geliefd was.