Недолюбила - Зара

Закружила листва, и забыл ты те слова

Что дарил, они так были горячи,

А струны помнят их

Да только ты молчишь.

Недолюбила я в тот короткий вечер,

Душа застыла, и ей согреться нечем,

Тебя простила, а время всё не лечит,

И снова за тобою словно в омут с головую.

Недолюбила я в тот короткий вечер,

Душа застыла, и согреться нечем,

Всё разбудила нечаянная встреча вновь.

Ты прогнал тишину,

Тронешь тонкую струну,

И мотив почти забытый зазвучит,

Так ты скажи хотя бы слово не молчи.

Недолюбила я в тот короткий вечер,

Душа застыла, и ей согреться нечем,

Тебя простила, а время всё не лечит,

И снова за тобою словно в омут с головую.

Недолюбила я в тот короткий вечер,

Душа застыла, и согреться нечем,

Всё разбудила нечаянная встреча вновь

Gebladerte draaide en je vergat die woorden

Wat hij gaf, ze waren zo heet,

En de snaren onthouden ze

Ja, maar je zwijgt.

Ik hield niet van die korte avond,

De ziel is bevroren en er is niets om haar mee te verwarmen,

Ik heb je vergeven, maar de tijd heelt niet alles,

En weer achter je als in een poel met een kop.

Ik hield niet van die korte avond,

De ziel is bevroren en er is niets om op te warmen,

Alles werd weer gewekt door een onverwachte ontmoeting.

Jij zorgde voor de stilte

Raak een dun touwtje aan

En een bijna vergeten motief zal klinken,

Dus je zegt op zijn minst een woord, zwijg niet.

Ik hield niet van die korte avond,

De ziel is bevroren en er is niets om haar mee te verwarmen,

Ik heb je vergeven, maar de tijd heelt niet alles,

En weer achter je als in een poel met een kop.

Ik hield niet van die korte avond,

De ziel is bevroren en er is niets om op te warmen,

Alles werd weer gewekt door een onverwachte ontmoeting