Когда-нибудь - Надежда Кадышева, Золотое кольцо

Я могла бы стать твоей, только сердце, как пустыня,

Караваны журавлей пролетают к морю мимо.

Пересохшая река не назначенных свиданий

Разделила берега и осталась между нами.

Припев:

Когда-нибудь, как все я научусь прощать,

Когда-нибудь, как все я перестану ждать.

Когда-нибудь, как все меня забудешь ты,

На выжженной земле не вырастут цветы.

Белым солнцем обожгло нерастраченную нежность,

Было больше на любовь, на одну разлуку меньше.

Уместить в одну строку невозможно всё, что было

И на этом берегу я забыла, как любила.

Припев:

Когда-нибудь, как все я научусь прощать,

Когда-нибудь, как все я перестану ждать.

Когда-нибудь, как все меня забудешь ты,

На выжженной земле не вырастут цветы.

Проигрыш.

Я могла бы стать твоей, только сердце, как пустыня,

Караваны журавлей пролетают к морю мимо.

Пересохшая река не назначенных свиданий

Разделила берега и осталась между нами.

Припев:

Когда-нибудь, как все я научусь прощать,

Когда-нибудь, как все я перестану ждать.

Когда-нибудь, как все меня забудешь ты,

На выжженной земле не вырастут цветы.

На выжженной земле не вырастут цветы.

Ik zou de jouwe kunnen zijn, alleen het hart is als een woestijn,

Caravans van kraanvogels vliegen voorbij naar de zee.

Een opgedroogde rivier zonder afspraken

Verdeelde de kusten en bleef tussen ons in.

Refrein:

Op een dag, als ik leer alles te vergeven,

Op een dag, net als iedereen, zal ik stoppen met wachten.

Op een dag, als jullie me allemaal vergeten,

Bloemen groeien niet op verschroeide aarde.

De witte zon brandde ongebruikte tederheid,

Er was meer voor liefde, één scheiding minder.

Het is onmogelijk om alles wat was in één lijn te passen

En op deze kust vergat ik hoeveel ik liefhad.

Refrein:

Op een dag, als ik leer alles te vergeven,

Op een dag, net als iedereen, zal ik stoppen met wachten.

Op een dag, als jullie me allemaal vergeten,

Bloemen groeien niet op verschroeide aarde.

Verliezen.

Ik zou de jouwe kunnen zijn, alleen het hart is als een woestijn,

Caravans van kraanvogels vliegen voorbij naar de zee.

Een opgedroogde rivier zonder afspraken

Verdeelde de kusten en bleef tussen ons in.

Refrein:

Op een dag, als ik leer alles te vergeven,

Op een dag, net als iedereen, zal ik stoppen met wachten.

Op een dag, als jullie me allemaal vergeten,

Bloemen groeien niet op verschroeide aarde.

Bloemen groeien niet op verschroeide aarde.