Алёша - Зара

Белеет ли в поле пороша

Иль гулкие ливни шумят,

Стоит над горою Алеша,

Болгарии русский солдат.

И сердцу по-прежнему горько,

Что после свинцовой пурги

Из камня его гимнастерка,

Из камня его сапоги.

Немало под страшною ношей

Легло безымянных парней.

Но то, что вот этот — Алеша,

Известно Болгарии всей.

К долинам, покоем объятым,

Ему не сойти с высоты.

Цветов он не дарит девчатам —

Они ему дарят цветы.

Привычный, как солнце, как ветер.

Как солнце и ветер.

Привычный, как солнце и ветер,

Как в небе вечернем звезда.

Стоит он над городом этим.

Над городом этим.

Как будто над городом этим

Вот так и стоял он всегда.

Белеет ли в поле пороша

Иль гулкие ливни шумят,

Стоит над горою Алеша,

Болгарии русский солдат.

Wordt het poeder wit in het veld?

Ile echoënde douches zijn luidruchtig,

Staande op de berg Alyosha,

Bulgaarse Russische soldaat.

En het hart is nog steeds bitter

Wat na de loden sneeuwstorm?

Van de steen van zijn tuniek,

Zijn laarzen zijn van steen.

Veel onder de verschrikkelijke last

De naamloze jongens gingen liggen.

Maar het feit dat deze Alyosha is,

Bekend in heel Bulgarije.

Naar de valleien, omarmd door vrede,

Hij kan niet van de hoogte komen.

Hij geeft geen bloemen aan meisjes -

Ze geven hem bloemen.

Vertrouwd, als de zon, als de wind.

Zoals de zon en de wind.

Vertrouwd, zoals de zon en de wind,

Als een ster aan de avondhemel.

Hij staat boven deze stad.

Boven deze stad.

Als over deze stad

Zo stond hij altijd.

Wordt het poeder wit in het veld?

Ile echoënde douches zijn luidruchtig,

Staande op de berg Alyosha,

Bulgaarse Russische soldaat.