Valsecito - Nacha Guevara

Un día él llegó de un modo diferente

del que acostumbraba a llegar,

Y la miró de un modo más ardiente

del que siempre acostumbraba a mirar,

Y no maldijo a la vida tanto

como acostumbraba a murmurar.

Y susurrando un canto,

harto ya de espanto,

ke propuso ir a caminar.

Entonces ella se puso tan linda

como hacia tiempo no intentaba mas.

Con su vestido blanco y escotado

que olía a guardado de tanto esperar,

Después ellos se dieron las manos

como hacia tiempo no se usababa dar.

Y llenos de ternura y gracia

fueron a la plaza para poderse abrazar

Y allí bailaron tanta danza

que la vecindanza toda despertó.

Y fue tanta la felicidad

que toda la ciudad se iluminó.

Y fueron tantos besos locos,

tantos gritos roncos,

de esos que no se oían mas,

que el mundo comprendió

y el día amaneció

en paz

Op een dag kwam hij op een andere manier

waar hij vandaan kwam,

En hij keek haar op een meer vurige manier aan

degene waar ik altijd naar keek,

En hij vervloekte het leven niet zo erg

zoals hij fluisterde.

En een lied fluisterend,

beu met angst,

ke stelde voor om te gaan wandelen.

toen werd ze zo schattig

omdat ik lange tijd niet meer heb geprobeerd.

Met haar witte en laag uitgesneden jurk

dat rook naar een bewaker van zoveel wachten,

Toen schudden ze elkaar de hand

omdat geven al lang niet meer was gebruikt.

En vol tederheid en gratie

ze gingen naar het plein om elkaar te kunnen knuffelen

En daar dansten ze zoveel dans

dat de hele buurt wakker werd.

En het geluk was zo veel

dat de hele stad verlicht was.

En er waren zoveel gekke kussen,

zoveel hees geschreeuw,

van degenen die niet meer werden gehoord,

dat de wereld begreep

en de dag brak aan

in vrede