Un padre nuestro latinoamericano (En Vivo) - Nacha Guevara

Padre nuestro que estás en los cielos

Con las golondrinas y con los misiles

Quiero que vuelvas antes de que olvides

Cómo se llega al sur de Río Grande

Padre nuestro que estás en el exilio

Casi nunca te acuerdas de los míos

De todos modos, dondequiera que estés

Santificado sea tu nombre

No quienes santifican en tu nombre

Cerrando un ojo para no ver las uñas sucias de la miseria

En junio de mil nueve setenta y cinco

Ya no sirve pedirte venga a nos el tu reino

Porque tu reino también está aquí abajo

Metido en los rencores y en el miedo

En las vacilaciones y en la mugre

En la desilusión y en la modorra

En este ansia de verte pese a todo

Cuando hablaste del rico, la aguja y el camello

Y te votamos todos, por unanimidad, para la gloria

También alzó la mano el indio silencioso

Que te respetaba pero se resistía a pensar hágase tu voluntad

Sin embargo una vez cada tanto

Tu vountad se mezcla con la mía

La domina, la enciende, la duplica

Más arduo es conocer cuál es mi voluntad

Cuando creo de veras lo que digo creer

Así en tu omnipresencia como en mi soledad

Así en la tierra como en el cielo

Siempre estaré más segura de la tierra que piso

Que del cielo intratable que me ignora

Pero, quién sabe, no voy a decidir

Que tu poder se haga o se deshaga

Tu voluntad igual se está haciendo en el viento

En el Ande de nieve

En el pájaro que fecunda a su pájara

En los cancilleres que murmuran «Yes sir»

En cada mano que se convierte en puño

Claro, no estoy segura si me gusta el estilo

Que tu voluntad elige para hacerse;

Lo digo con irreverencia y gratitud

Dos emblemas que pronto serán la misma cosa

Lo digo, sobre todo, pensando en el pan nuestro de cada día

Y de cada pedacito de día

Ayer nos lo quitaste, dánosle hoy

O al menos el derecho de darnos nuestro pan

No sólo el que era símbolo de algo

Sino el de miga y cáscara

El pan nuestro

Y ya que nos quedan pocas esperanzas y deudas

Perdónanos, si puedes, nuestras deudas

Pero no nos perdones la esperanza;

No nos perdones nunca nuestros créditos

A más tardar mañana saldremos a cobrar a los fallutos

Tangibles y sonrientes forajidos

A los que tienen garras para el arpa

Poco importa que nuestros acreedores perdonen

Así como nosotros, una vez, por error

Perdonamos a nuestros deudores

Todavía nos deben como un siglo de insomnios y garrote

Como tres mil kilómetros de injurias

Como veinte medallas a Somoza

Como una sola Guatemala muerta

Y no nos dejes caer en la tentación

De olvidar o vender este pasado

O arrendar una sola hectárea de su olvido

Ahora que es la hora de saber quiénes somos

Y han de curzar el río el dolar y su amor contra-reembolso

Arráncanos el alma el último mendigo

Y líbranos de todo mal de conciencia

Amén

Onze vader die in de hemel is

Met de zwaluwen en met de raketten

Ik wil dat je terugkomt voordat je het vergeet

Hoe kom je in het zuiden van Rio Grande

Onze Vader die in ballingschap is

Je herinnert je de mijne bijna nooit

Hoe dan ook, waar je ook bent

Geheiligd zij uw naam

Niet degenen die heiligen in uw naam

Eén oog sluiten om de vuile nagels van ellende niet te zien

In juni negentienhonderd vijfenzeventig

Het heeft geen zin meer om uw koninkrijk te vragen naar ons te komen

Omdat jouw koninkrijk ook hier beneden is

Vastzitten in wrok en in angst

In de aarzelingen en in het vuil

In teleurstelling en in slaperigheid

In dit verlangen om je ondanks alles te zien

Toen je sprak over de rijke man, de naald en de kameel

En we stemmen allemaal op jou, unaniem, voor de glorie

De stille Indiaan stak ook zijn hand op

Dat hij je respecteerde, maar weerstand bood aan het denken, laat je wil geschieden

Toch af en toe

Jouw wil is vermengd met de mijne

Domineer het, zet het aan, dupliceer het

Het is moeilijker om te weten wat mijn wil is

Als ik echt geloof wat ik zeg, geloof ik

Dus in jouw alomtegenwoordigheid als in mijn eenzaamheid

Op aarde zoals het in de hemel is

Ik zal altijd zekerder zijn van het land waarop ik loop

Dat uit de onhandelbare lucht die me negeert

Maar wie weet, ik beslis niet

Moge je kracht gemaakt of ongemaakt zijn

Je wil wordt nog steeds in de wind gedaan

In de Ande van sneeuw

In de vogel die zijn vogel bevrucht

In de kanseliers die "Ja meneer" mompelen

In elke hand die een vuist wordt

Natuurlijk, ik weet niet zeker of ik de stijl leuk vind

Dat uw wil ervoor kiest om gedaan te worden;

Ik zeg het met oneerbiedigheid en dankbaarheid

Twee emblemen die binnenkort hetzelfde zullen zijn

Ik zeg dit vooral, denkend aan ons dagelijks brood

En van elk stukje van de dag

Gisteren nam je het van ons, geef het ons vandaag

Of in ieder geval het recht om ons ons brood te geven

Niet alleen degene die ergens een symbool van was

Maar die van kruimel en schaal

ons brood

En aangezien we weinig hoop en schulden hebben

Vergeef ons, als je kunt, onze schulden

Maar vergeef onze hoop niet;

Vergeef ons nooit onze tegoeden

Uiterlijk morgen gaan we op pad om de overledene op te halen

Tastbare en lachende bandieten

Aan degenen die klauwen hebben voor de harp

Het doet er weinig toe dat onze schuldeisers vergeven

Net als wij, een keer, per ongeluk

Wij vergeven onze debiteuren

Ze zijn ons nog steeds een eeuw van slapeloosheid en garrote schuldig

Zoals drieduizend kilometer aan beledigingen

Ongeveer twintig medailles voor Somoza

Als een enkele dode Guatemala

En laat ons niet in verleiding komen

Om dit verleden te vergeten of te verkopen

Of huur een enkele hectare van je vergetelheid

Nu het tijd is om te weten wie we zijn

En ze moeten de rivier oversteken, de dollar en zijn rembours?

Scheur onze zielen uit de laatste bedelaar

En verlos ons van alle kwaad van het geweten

Amen