Entre El Placer Y El Dolor - Nach, Santiuve

Entre el placer y el dolor

Entre la flor y la espina

Entre la vida y la muerte la línea es fina

Entre el miedo y el amor

Entre el rencor que nos contamina

Entre la paz y nuestra falta de autoestima

Entre el placer y el dolor

Entre la flor y la espina

Entre la vida y la muerte la línea es fina

Entre el miedo y el amor

Entre el rencor que nos contamina

Entre la paz y nuestra falta de autoestima

Un placer y un dolor se alojan en mis hojas

Hojas venenosas como El nombre de la Rosa

Para sacar la basura invertí en bolsa

Si aún alguna vez consigo ver su tez en los test de Rorschach

Y a preguntas embarazosas

Diré que mis neurosis tímidas y escandalosas

Me echaron tierra y crecí entre las baldosas

Y me convertí en la flor que huele a nada y dice cosas

En mi alcoba hay una toga y una soga más me ahoga

No gané gratis ni un dolar, compuesto y sin polola a mil por hora

Me dicen Ana y digo Lola

Dicen ama y digo pola, eso es lo que soy ahora

Al margen de esta habilidad se gesta esta inestabilidad de vida

Mi debilidad deliberada y puedo verme a mi en la grada

Entre el público esperando un algo aceptando el nada

Mordiéndome las yemas ya

Entre el yin y el yang, entre el fin y el plan

Haciendo gárgaras con vino bueno, masticando pan

Poniéndome moreno tirando a cian, tirando a cien

Sin ninguno en la mano, mimando al clan

Atando a cabos a azar y cayendo en la gracia

La revolución empieza en uno, el secreto está en la masa

Acepté mi soledad como volver a casa

¿Porqué luchar contra mi sombra si me abraza?

Entre el placer y el dolor

Entre la flor y la espina

Entre la vida y la muerte la línea es fina

Entre el miedo y el amor

Entre el rencor que nos contamina

Entre la paz y nuestra falta de autoestima

Entre el placer y el dolor

Entre la flor y la espina

Entre la vida y la muerte la línea es fina

Entre el miedo y el amor

Entre el rencor que nos contamina

Entre la paz y nuestra falta de autoestima

Cuando tantos te rodean y estás solo

No encuentras el modo de escapar de un lodo que lo inunda todo

Cuando te ven como a un rey pero no encuentras tronos

Y tu autoestima te convierte en plastilina contra el plomo

Hoy me asomo al precipicio dispuesto a vencer mi vértigo

Dispuesto a atar a mi yo cínico y escéptico

A conversar junto a mi rostro en el espejo

Solos los dos, a olvidar los contras y ver los pros

Cometí mil errores, pero ¿quién no?

Crecí haciendo las maletas para escapar del invierno

Ahora estoy desaprendiendo, limpiando mi armario

Honrando a quien me quiere sin pedirme nada a cambio

Mis dudas fueron ogros, sus soplos me hicieron daño

Mis logros fueron chorros de aire ante el desengaño

Y convivo con él aunque los años parezcan losas

Y ciertas cosas te maten la fe, y es que…

Tantas putada dejó mi piel amputada

Tanta gente preocupada dice: «ya no disfrutas con nada»

Rutas que acaban en la misma encrucijada siempre

Reconstruyendo ese tente constantemente

Hoy amanece y de repente olvido que estuve herido

Vivo tranquilo aunque mi mente juegue conmigo

El vencedor y el vencido discuten, eterna charla

¿Porqué luchar contra mi sombra si puedo abrazarla?

Entre el placer y el dolor

Entre la flor y la espina

Entre la vida y la muerte la línea es fina

Entre el miedo y el amor

Entre el rencor que nos contamina

Entre la paz y nuestra falta de autoestima

Entre el placer y el dolor

Entre la flor y la espina

Entre la vida y la muerte la línea es fina

Entre el miedo y el amor

Entre el rencor que nos contamina

Entre la paz y nuestra falta de autoestima

Vivimos divorciándonos de nuestro espíritu

Reconciliándonos

Reanimándonos al abrir un bloc y pegarle fuego

Remando felices a contracorriente

Incompletos pero felices

Santiuve, Nach

Vivimos abrazando nuestra sombra

Arropados por nuestra sombra

Tussen plezier en pijn

Tussen de bloem en de doorn

Tussen leven en dood is de lijn prima

tussen angst en liefde

Tussen de rancune die ons besmet

Tussen vrede en ons gebrek aan zelfrespect

Tussen plezier en pijn

Tussen de bloem en de doorn

Tussen leven en dood is de lijn prima

tussen angst en liefde

Tussen de rancune die ons besmet

Tussen vrede en ons gebrek aan zelfrespect

Een plezier en een pijn blijven in mijn bladeren

Giftige bladeren als de naam van de roos

Om het afval buiten te zetten heb ik geïnvesteerd in de aandelenmarkt

Als ik ooit zijn teint nog te zien krijg in Rorschach-tests

En gênante vragen

Ik zal zeggen dat mijn verlegen en schandalige neuroses

Ze gooiden vuil op me en ik groeide tussen de tegels

En ik werd de bloem die naar niets ruikt en dingen zegt

In mijn slaapkamer ligt een toga en nog een touw doet me stikken

Ik heb geen dollar gratis verdiend, verzonnen en zonder vriendin voor duizend per uur

Ze noemen me Ana en ik zeg Lola

Ze zeggen liefde en ik zeg pola, dat is wat ik nu ben

Buiten dit vermogen brouwt deze gezondheidsinstabiliteit

Mijn opzettelijke zwakte en ik kan mezelf op de tribune zien

Onder het publiek wachtend op iets dat het niets accepteert

Ik bijt al in mijn dooiers

Tussen de yin en de yang, tussen het einde en het plan

Gorgelen met goede wijn, brood kauwen

Bruin worden, cyaan gooien, honderd gooien

Met niemand in de hand, de clan verwennen

Willekeurige uiteinden vastbinden en uit de gratie vallen

De revolutie begint in één, het geheim zit in het deeg

Ik accepteerde mijn eenzaamheid als thuiskomen

Waarom tegen mijn schaduw vechten als hij me omhelst?

Tussen plezier en pijn

Tussen de bloem en de doorn

Tussen leven en dood is de lijn prima

tussen angst en liefde

Tussen de rancune die ons besmet

Tussen vrede en ons gebrek aan zelfrespect

Tussen plezier en pijn

Tussen de bloem en de doorn

Tussen leven en dood is de lijn prima

tussen angst en liefde

Tussen de rancune die ons besmet

Tussen vrede en ons gebrek aan zelfrespect

Wanneer zo velen je omringen en je alleen bent

Je kunt geen manier vinden om te ontsnappen aan de modder die alles overstroomt

Wanneer ze je als een koning zien, maar je vindt geen tronen

En je gevoel van eigenwaarde verandert je in klei tegen de leiding

Vandaag kijk ik over de afgrond die bereid is mijn duizeligheid te overwinnen

Bereid om mijn cynische en sceptische zelf te binden

Om naast mijn gezicht in de spiegel te praten

Alleen wij tweeën, om de nadelen te vergeten en de voordelen te zien

Ik heb duizend fouten gemaakt, maar wie niet?

Ik ben opgegroeid met inpakken om aan de winter te ontsnappen

Nu ben ik aan het afleren, mijn kast aan het opruimen

Ik eer degenen die van me houden zonder er iets voor terug te vragen

Mijn twijfels waren ogres, hun slagen deden me pijn

Mijn prestaties waren luchtstralen in het aangezicht van teleurstelling

En ik woon bij hem ook al lijken de jaren platen

En bepaalde dingen doden je geloof, en dat is...

Zoveel teven verlieten mijn geamputeerde huid

Zoveel bezorgde mensen zeggen: "je geniet nergens meer van"

Routes die altijd op hetzelfde kruispunt eindigen

Constant die tent opnieuw opbouwen

Vandaag daagt en plotseling vergeet ik dat ik gekwetst was

Ik leef rustig, zelfs als mijn geest met me speelt

De winnaar en de verliezer argumenteren, eeuwige praat

Waarom tegen mijn schaduw vechten als ik hem kan omhelzen?

Tussen plezier en pijn

Tussen de bloem en de doorn

Tussen leven en dood is de lijn prima

tussen angst en liefde

Tussen de rancune die ons besmet

Tussen vrede en ons gebrek aan zelfrespect

Tussen plezier en pijn

Tussen de bloem en de doorn

Tussen leven en dood is de lijn prima

tussen angst en liefde

Tussen de rancune die ons besmet

Tussen vrede en ons gebrek aan zelfrespect

We leven door van onze geest te scheiden

verzoening

Onszelf reanimeren door een pad te openen en in brand te steken

Lekker tegen de stroom in peddelen

onvolledig maar gelukkig

Santiuve, Nacho

We leven terwijl we onze schaduw omarmen

Verpakt in onze schaduw