Ellos Y Yo - Nach, Samuel O'Kane

Ellos no, no viven mi realidad, mi realidad

No entienden, que yo lo hago por amor, lo hago por honor

Ellos miran y yo observo

Ellos sueñan, yo no duermo

Ellos buscan problemas y yo busco resolverlos

Ellos hablan y yo pienso

Ellos dictan, yo converso

Ellos buscan pelea, yo el tacto de cada verso

Ellos siembran rencor, yo arranco las malas hierbas

Ellos manejan los hilos, pero yo corto sus cuerdas

Ellos se insultan, yo estoy mirando al lado opuesto

Ellos se ocultan, yo me desnudo ante otro texto

Ellos hablan de su éxito, pero yo lo demuestro

Ellos temen arriesgar, yo lo apuesto todo en esto

Ellos vacilan, yo denuncio

Ellos pegan, yo acaricio

Ellos se lavan las manos, yo muestro mi rostro sucio

Yo camino despacio y ellos corren, sin embargo

Si chocan y se estancan les miro y paso de largo

Ellos llegan, yo me salgo

Ellos sufren, yo les salvo

Ellos ven la superficie, yo veo la verdad y escarbo

Ellos no, no viven mi realidad, mi realidad

No entienden que yo lo hago por amor, lo hago por amor

Cuando hay miles de caminos, pero sólo uno es el tuyo

Y tu voz interior se confunde entre el murmullo

Cuando sabes que cambiar es una misión posible

Y por mucho que juzguen, tú sólo puedes ser libre

Cuando tus pies andan fríos sobre el filo del abismo

Y saltas horizontes sorprendiéndote a ti mismo

Cuando el disfraz es el traje cotidiano y no te acostumbres

Encontrarás la luz lejos de sus tumbas

Ellos toman su coherencia, yo tarareo el delirio

Ellos tan rudos, tan serios;

yo copio muecas de un niño

Ellos ansían poseerlo, yo me desprendo del peso

Ellos aprietan sus manos;

yo me acerco, abrazo y beso

Ellos hablan, yo ejecuto

Ellos ladran, ni me inmuto

Se relajan;

yo aprovecho los segundos, los minutos

Yo estoy viviendo mil vidas, ellos una encrucijada

Ellos contienen sus lágrimas, yo estallo en carcajadas

Ellos juegan y yo venzo

Ellos dudan, yo convenzo

Ellos creen en el destino, yo creo en mi propio esfuerzo

Yo atraigo a corazones

Mis canciones, son arpones

Ellos siguen siendo clones, yo uno entre mil millones

Ellos dictan, yo sugiero

Ellos quieren y yo puedo

Ellos temen perder todo, yo me hago amigo del miedo

Ellos son hierro, yo carne

Ellos son hielo, yo sangre

Ellos miran quien odiar, yo de quien enamorarme

Ellos no, no viven mi realidad, mi realidad

No entienden que yo lo hago por honor, lo hago por honor

Cuando hay miles de caminos, pero sólo uno es el tuyo

Y tu voz interior se confunde entre el murmullo

Cuando sabes que cambiar es una misión posible

Y por mucho que juzguen, tú sólo puedes ser libre

Cuando tus pies andan fríos sobre el filo del abismo

Y saltas horizontes sorprendiéndote a ti mismo

Cuando el disfraz es el traje cotidiano y no te acostumbres

Encontrarás la luz lejos de sus tumbas

Ze leven niet, ze leven niet mijn realiteit, mijn realiteit

Ze begrijpen niet, dat ik het voor de liefde doe, ik doe het voor de eer

Zij kijken en ik kijk

Ze dromen, ik slaap niet

Ze zoeken naar problemen en ik probeer ze op te lossen

Ze praten en ik denk

Zij dicteren, ik converteer

Ze op zoek naar een gevecht, ik de aanraking van elk vers

Zij zaaien wrok, ik trek het onkruid weg

Ze trekken aan de touwtjes, maar ik knip hun touwtjes door

Ze beledigen elkaar, ik kijk naar de andere kant

Ze verstoppen zich, ik kleed me uit voor nog een sms

Ze praten over hun succes, maar ik bewijs het

Ze zijn bang om risico's te nemen, ik wed hier alles op

Ze aarzelen, ik keur het af

Ze slaan, ik streel

Ze wassen hun handen, ik laat mijn vuile gezicht zien

Ik loop langzaam en zij rennen echter

Als ze botsen en afslaan, kijk ik naar ze en loop ze voorbij

Zij komen, ik vertrek

Ze lijden, ik red ze

Ze zien de oppervlakte, ik zie de waarheid en ik graaf

Ze leven niet, ze leven niet mijn realiteit, mijn realiteit

Ze begrijpen niet dat ik het voor de liefde doe, ik doe het voor de liefde

Als er duizenden paden zijn, maar er is er maar één van jou

En je innerlijke stem is verward in het geruis

Als je weet dat veranderen een mogelijke missie is

En hoeveel ze ook oordelen, je kunt alleen maar vrij zijn

Wanneer je voeten koud zijn aan de rand van de afgrond

En je verspringt horizonten die jezelf verrassen

Wanneer het kostuum de dagelijkse outfit is en je er niet aan went

Je zult het licht ver van hun graven vinden

Ze nemen hun samenhang, ik neurie de rave

Ze zijn zo grof, zo serieus;

Ik kopieer gezichten van een kind

Ze hunkeren ernaar om het te bezitten, ik verlies het gewicht

Ze knijpen in hun handen;

Ik nader, knuffel en kus

Zij praten, ik voer uit

Ze blaffen, ik deins niet eens terug

Ze ontspannen;

Ik maak gebruik van de seconden, de minuten

Ik leef duizend levens, ze zijn een kruispunt

Ze houden hun tranen in, ik barstte in lachen uit

Zij spelen en ik win

Zij twijfelen, ik overtuig

Ze geloven in het lot, ik geloof in mijn eigen inspanning

Ik trek harten aan

Mijn liedjes zijn harpoenen

Het zijn nog steeds klonen, ik ben er een op een miljard

Ze dicteren, stel ik voor

Zij willen en ik kan

Ze zijn bang alles te verliezen, ik sluit vriendschap met angst

Ze zijn van ijzer, ik ben vlees

Ze zijn ijs, ik ben bloed

Ze kijken wie ze moeten haten, ik op wie ze verliefd moeten worden

Ze leven niet, ze leven niet mijn realiteit, mijn realiteit

Ze begrijpen niet dat ik het voor eer doe, ik doe het voor eer

Als er duizenden paden zijn, maar er is er maar één van jou

En je innerlijke stem is verward in het geruis

Als je weet dat veranderen een mogelijke missie is

En hoeveel ze ook oordelen, je kunt alleen maar vrij zijn

Wanneer je voeten koud zijn aan de rand van de afgrond

En je verspringt horizonten die jezelf verrassen

Wanneer het kostuum de dagelijkse outfit is en je er niet aan went

Je zult het licht ver van hun graven vinden