Lo Imposible - Nach

No sé si fui un MC que se creyó poeta

O si fui un poeta que se creyó MC

No sé si fue el amor que dejó mi alma incompleta

Solo sé que en la libreta me encontré cuando me perdí

¿Qué más dan las etiquetas?

El desprecio y las agujas que sujetan brujas y granujas entre sus manos

inquietas

Me fabriqué una burbuja y desde entonces sé donde ir

Sé sonreír, al son de este devenir que me empuja

A levantarme y dibujar la incoherencia de mis días

Quedó viuda mi inocencia y huérfana mi cobardía

Ahora saludad al audaz, al capaz de lo imposible

Al ave rapaz que planea libre sobre su paz

Y su maldad a través de algo tan simple, como las palabras

Porque junto a ellas me siento invencible

Junto a ellas enciendo la más precisa máquina del tiempo

Y así puedo oír imágenes, ver voces, sentir los roces del recuerdo

Verme cuerdo cada noche que despierte

Y así tragarme la vida y escupir a la muerte

Y es evidente que puedo ser ese vidente que predice futuros inciertos

Ese visionario que desaparece y que parece que ha muerto

Pero vuelve por sorpresa, y armoniza el caos

Y pone sus recados sobre la mesa

Y cuenta sus peca’os y se confiesa

Soy la presa inalcanzable que se salva en la selva

Y silba para avisar del peligro

Soy el mago sin chistera

El cantautor que no canta

El escritor que jamás escribió un libro

Pero sobre un papel me creo dios de vez en cuando

Y Big Bang, creo mi propio universo

Estilo verso si lo expando

Soy el capitán al mando de un Bergantini real

Y solo se sube en mi nave espacial aquel que se sabe especial

Aquel que no se domestica

Que no se traga el orgullo si antes no lo mastica

Aquel que no claudica ni se rinde

Aquel que no se complica y vive simple

Aquel que con frases sinceras enamoró a otras personas

Aquel que vive en la luna porque la tierra le decepciona

Aquel que cree que el refrán vence al psicólogo y la frase al puño

Que el proverbio calma ahogos y una rima cura cortes y rasguños

Aquel que piensa que la poesía es como un néctar

Con la proporción perfecta de letra y matemática

Qué es la porción más erótica de la gramática

Qué es el Valium para nuestro ansioso movimiento

El jabón para un espíritu mugriento

Aquel que piensa que la poesía es el reencuentro con lo que llevamos dentro

¿Acaso hay algo que consiga el mismo efecto?

Solo yo, mi voz, mis afectos, mis defectos y mi intelecto

Con ellos puedo traer manantiales al desierto

Sobrevolar cordilleras

Ser quien yo quiera

Ser lo que yo quiera

Puedo convertir areniscas en diamantes

Transformar partículas microscópicas en colosos y gigantes

Andar sobre las aguas más errantes

No quiero fans, no busco discípulos ni militantes

Cuando hago poesía, cuando hago poesía busco amantes

No hay nada más emocionante

No quiero fama, ni homenajes ni brillantes

Cuando hago poesía me encuentro con mi después, con mi antes

No hay nada más importante en estos tiempos trepidantes

Y la hago con pleitesía, con nocturnidad y alevosía

Porque cuando hago poesía consigo lo imposible

Yo tan solo hago lo imposible, por hacer poesía

Ik weet niet of ik een MC was die dacht dat hij een dichter was

Of als ik een dichter was die dacht dat hij een MC was

Ik weet niet of het liefde was die mijn ziel incompleet maakte

Ik weet alleen dat ik mezelf in het notitieboekje vond toen ik verdwaalde

Wat geven de labels nog meer?

De minachting en de naalden die heksen en schurken in hun handen houden

rusteloos

Ik heb van mezelf een bubbel gemaakt en sindsdien weet ik waar ik heen moet

Ik weet hoe ik moet glimlachen, op het geluid van deze toekomst die me duwt

Om op te staan ​​en de onsamenhangendheid van mijn dagen te tekenen

Mijn onschuld werd als weduwe achtergelaten en mijn lafheid wees

Heil nu de stoutmoedigen, in staat tot het onmogelijke

Aan de roofvogel die vrij boven zijn vrede zweeft

En zijn kwaad door iets simpels als woorden

Want naast hen voel ik me onoverwinnelijk

Samen met hen zet ik de meest precieze tijdmachine aan

En dus kan ik beelden horen, stemmen zien, de aanraking van herinnering voelen

Zie me elke nacht gezond als ik wakker word

En zo het leven slikken en op de dood spugen

En het is duidelijk dat ik die ziener kan zijn die onzekere toekomsten voorspelt

Die visionair die verdwijnt en die lijkt te zijn gestorven

Maar hij komt verrast terug en harmoniseert de chaos

En hij legt zijn boodschappen op tafel

En hij telt zijn zonden en bekent

Ik ben de onbereikbare prooi die wordt gered in de jungle

En fluiten om te waarschuwen voor gevaar

Ik ben de goochelaar zonder hoge hoed

De singer-songwriter die niet zingt

De schrijver die nooit een boek heeft geschreven

Maar op papier geloof ik dat ik af en toe een god ben

En Big Bang, ik creëer mijn eigen universum

Versstijl als ik het uitbreid

Ik ben de kapitein die het bevel voert over een echte Brigantini

En alleen degenen die weten dat ze speciaal zijn, stappen op mijn ruimteschip

Hij die niet gedomesticeerd is

Slik je trots niet in als je er niet eerst op kauwt

Degene die niet opgeeft of opgeeft

Hij die zichzelf niet ingewikkeld maakt en eenvoudig leeft

Degene die met oprechte zinnen verliefd werd op andere mensen

Degene die op de maan leeft omdat de aarde hem teleurstelt

Hij die gelooft dat het spreekwoord de psycholoog verslaat en de uitdrukking de vuist

Dat het spreekwoord verstikking kalmeert en een rijm geneest snijwonden en schrammen

Hij die denkt dat poëzie is als een nectar

Met de perfecte verhouding tussen letter en wiskunde

Wat is het meest erotische deel van de grammatica?

Wat is Valium voor onze enthousiaste beweging?

De zeep voor een vieze geest

Degene die denkt dat poëzie de hereniging is met wat we in ons dragen

Is er iets dat hetzelfde effect bereikt?

Alleen ik, mijn stem, mijn genegenheid, mijn gebreken en mijn intellect

Met hen kan ik bronnen naar de woestijn brengen

vlieg over bergketens

wees wie ik wil

wees wat ik wil

Ik kan zandstenen in diamanten veranderen

Transformeer microscopisch kleine deeltjes in kolossen en reuzen

Om over de meest dwalende wateren te lopen

Ik wil geen fans, ik ben niet op zoek naar discipelen of militanten

Als ik poëzie maak, als ik poëzie maak, zoek ik geliefden

Er is niets spannenders

Ik wil geen roem, of eerbetoon, of briljant

Als ik poëzie maak, vind ik mezelf met mijn na, met mijn voor

Er is niets belangrijker in deze hectische tijden

En ik doe het met eer, met nachtelijk en verraad

Want als ik poëzie maak, bereik ik het onmogelijke

Ik doe alleen het onmogelijke, poëzie maken