Antártida - Nach

Te doy mi frío

La imagen es blanca si la amplío

Otra sombra que se arranca lejos del vacío

Soy como un escalofrío

Un fantasma entre el gentío, sombrío

Sonrío al dolor mientras dicta sus lecciones

Muero en guerras, pero nazco entre canciones

Duermo en vagones traseros

Mis miedos son fieros eneros que congelan decisiones

Ya pasé cuatro otoños malherido

Soledad me bendice cuando yo la maldigo

El olvido y la nostalgia no tienen edad

Por la pérdida de amores y de amigos

El tiempo es mi testigo y mi verdugo

Él sonríe mientras ve como me arrugo

Madrugo desnudo, sin escudo en el camino

Porque mi mente es un puente que no termino

Que luego vuelvo a cruzar, juego eterno

Interminable, como el blanco del cuaderno

Duermo y no sueño hadas, no sueño nada

Si al nacer lloraba, es porque supe lo que me esperaba

Mi armada era mi amada, ahora es mi almohada

Fui un cachorro sin espada, sin dagas

Sin nada, sólo mis llagas sintiendo el hielo

Así me enfrento al ejército del miedo

Soy un esclavo del tiempo (soy un esclavo del tiempo)

Perdido entre la blanca oscuridad

La nieve cubriendo mi cuerpo (la nieve cubriendo mi cuerpo)

Sigo solo en esta Antártida (ah)

Busco mis armas, pero no las llevo encima

Miles de jinetes transparentes se aproximan

Y pasan los meses, sin paz ni alcatraz

Mi mitad más voraz se alimenta de rap

Mira, como apago la luz de esos esclavos

Crucificados sin cruz y sin clavos

¿Qué sabrán ellos de Siberia y su ventisca?

¿Qué sabrán ellas de la histeria del artista?

Yo en mi galaxia, feliz en mi amnesia

El poder del presente como única iglesia

La narcolepsia por perder lo que más quise

Por ser un niño prodigio, como Bobby Fischer

Días grises en el filo de lo que decido

Tan dormido, porque el grito es un leve suspiro

La certeza de saber que soy un ciervo herido

De ver cómo la belleza cae a tiros

Miro a la muerte tan flaca y opaca

Yo quiero playa, maracas, hamaca

Resaca y botella, botella y resaca

Pero, paso el día gruñendo como Chewbacca

Cloaca existencial, brújula sin nombre

El dolor espera al sur, el temor al norte

Es mi deporte pensar y pensar

Pero a veces pensar demasiado te hace cortes

Soy un esclavo del tiempo

Perdido entre la blanca oscuridad

La nieve cubriendo mi cuerpo

Sigo solo en esta Antártida

Soy un esclavo del tiempo (soy un esclavo del tiempo)

Perdido entre la blanca oscuridad

La nieve cubriendo mi cuerpo (la nieve cubriendo mi cuerpo)

Sigo solo en esta Antártida

Busqué mi norte y los cortes cicatrizaron

Me alejé del desamparo y de su disparo

Hoy lo veo todo claro, lo comprendo

Mi luz interna es la linterna que tengo

Me enfrento a mi pánico y su ártico, así los miro

Mientras respiro y me giro hacia su encuentro (oh)

Dentro de mí habitan cuatro fantásticos

Son mi voz, mi valor, mi talento, mi fe

Sé que llegaré al oasis que fuera me espera (sí)

Puedo ver que tras la nieve está la primavera (oh)

Y quien me quiera, que se una a mi manada

Prometo dar mi mirada más sincera

Así cuando muera, moriré como un guerrero

Un viajero, heredero del dolor y la tormenta

Victorioso tras la lucha más sangrienta (sí)

La lucha de vencer mi propio miedo (miedo)

Ik geef je mijn verkoudheid

De afbeelding is wit als ik hem vergroot

Een andere schaduw die wordt weggerukt uit de leegte

Ik ben als een chill

Een geest in de menigte, somber

Ik glimlach om de pijn terwijl hij zijn lessen dicteert

Ik sterf in oorlogen, maar ik ben geboren tussen liedjes

Ik slaap in achterste auto's

Mijn angsten zijn felle januari die beslissingen bevriezen

Ik heb al vier herfsten zwaargewond doorgebracht

Soledad zegent me als ik haar vervloek

Vergeetachtigheid en nostalgie kennen geen leeftijd

Voor het verlies van liefde en vrienden

Tijd is mijn getuige en mijn beul

Hij glimlacht terwijl hij me ziet verkreukelen

Naakte vroege vogels, geen schild onderweg

Omdat mijn geest een brug is die niet eindigt

Dat ik later weer oversteek, eeuwig spel

Eindeloos, zoals het wit van de notebook

Ik slaap en ik droom geen feeën, ik droom niets

Als ik huilde bij de geboorte, is dat omdat ik wist wat me te wachten stond

Mijn leger was mijn liefde, nu is het mijn kussen

Ik was een puppy zonder zwaard, zonder dolken

Met niets, alleen mijn zweren die het ijs voelen

Zo sta ik tegenover het leger van angst

Ik ben een slaaf van de tijd (ik ben een slaaf van de tijd)

Verloren in de witte duisternis

De sneeuw die mijn lichaam bedekt (de sneeuw die mijn lichaam bedekt)

Ik ben nog steeds alleen in dit Antarctica (ah)

Ik zoek naar mijn wapens, maar ik draag ze niet

Duizenden transparante ruiters naderen

En de maanden gaan voorbij, zonder vrede of alcatraz

Mijn vraatzuchtige helft voedt zich met rap

Kijk hoe ik het licht van die slaven uitdoe

Gekruisigd zonder kruis en zonder spijkers

Wat zullen ze weten over Siberië en zijn sneeuwstorm?

Wat zullen ze weten over de hysterie van de kunstenaar?

Ik in mijn melkwegstelsel, gelukkig in mijn geheugenverlies

De kracht van het heden als de enige kerk

De narcolepsie om te verliezen waar ik het meest van hield

Om een ​​wonderkind te zijn, zoals Bobby Fischer

Grijze dagen aan de rand van wat ik beslis

Zo in slaap, want de schreeuw is een lichte zucht

De zekerheid dat ik weet dat ik een gewond hert ben

Om te zien hoe de schoonheid in schoten valt

Ik kijk naar de dood zo mager en ondoorzichtig

Ik wil strand, maracas, hangmat

Kater en fles, fles en kater

Maar ik breng de dag door met grommen als Chewbacca

Existentieel riool, naamloos kompas

Pijn wacht in het zuiden, angst in het noorden

Het is mijn sport om te denken en te denken

Maar soms zorgt overdenken ervoor dat je snijdt

Ik ben een slaaf van de tijd

Verloren in de witte duisternis

De sneeuw die mijn lichaam bedekt

Ik ben nog steeds alleen op dit Antarctica

Ik ben een slaaf van de tijd (ik ben een slaaf van de tijd)

Verloren in de witte duisternis

De sneeuw die mijn lichaam bedekt (de sneeuw die mijn lichaam bedekt)

Ik ben nog steeds alleen op dit Antarctica

Ik zocht naar mijn noorden en de snijwonden waren genezen

Ik liep weg van hulpeloosheid en zijn schot

Vandaag zie ik alles duidelijk, ik begrijp het

Mijn innerlijke licht is de zaklamp die ik heb

Ik sta oog in oog met mijn paniek en het is arctisch, dus ik kijk ernaar

Terwijl ik adem en me omdraai om hem te ontmoeten (oh)

In mij wonen vier fantastische

Ze zijn mijn stem, mijn waarde, mijn talent, mijn geloof

Ik weet dat ik zal aankomen bij de oase die op me wacht (ja)

Ik kan zien dat achter de sneeuw de lente is (oh)

En wie van me houdt, sluit je aan bij mijn roedel

Ik beloof dat ik mijn meest oprechte blik zal geven

Dus als ik sterf, sterf ik als een krijger

Een reiziger, erfgenaam van pijn en storm

Zegevierend na het bloedigste gevecht (ja)

De strijd om mijn eigen angst (angst) te overwinnen