A White Oriental Flower - Momus

The life of someone promiscuous is unfocused, unclear

Forgetting the crisp morning sun

On the face of the young beloved

The lines of her eyebrows so sharply defined

Loving anyone else so far from his mind

She is not unique, but seems so then

But after five, but after ten

When morning’s gone and won’t come back again

Then carpe diem

One morning I crept into your room, Young Kim

And watched you sleep for an hour

Your face a white oriental flower

So vast and soft next to mine

Your body, which didn’t belong to me Still not quite ready for rousing, moved lazily in rehearsal

While mine trembled violently in the sublime suspended animation

Of my unresolved arousal

That hour took me back to something so pure

That hour was, for me, transcendental

To long and yet never possess

Is, as Rilke said better

The best

Het leven van een promiscue is ongericht, onduidelijk

De frisse ochtendzon vergeten

Op het gezicht van de jonge geliefde

De lijnen van haar wenkbrauwen zo scherp gedefinieerd

Zo ver van zijn gedachten van iemand anders houden

Ze is niet uniek, maar lijkt dat wel te zijn

Maar na vijf, maar na tien

Als de ochtend voorbij is en niet meer terugkomt

Dan carpe diem

Op een ochtend sloop ik je kamer binnen, jonge Kim

En heb je een uur lang zien slapen

Je gezicht een witte oosterse bloem

Zo groot en zacht naast de mijne

Je lichaam, dat niet van mij was en nog steeds niet helemaal klaar om wakker te worden, bewoog lui tijdens de repetitie

Terwijl de mijne hevig trilde in de sublieme uitgestelde animatie

Van mijn onopgeloste opwinding

Dat uur bracht me terug naar zoiets puurs

Dat uur was voor mij transcendentaal

Te lang en toch nooit te bezitten

Is, zoals Rilke zei beter

Het beste