Grazie gente - Modà

Riesco a rovinare sempre

Quel che di buono faccio in polvere… di polvere…

E non son mai costante con me stesso e con la gente

Sfido le note anche se è inutile… inutile

E non mi importa niente di che dice la gente che vivo nelle favole

E mi serve solo un auto e sogni e carta e penna con cui scrivere… scrivere

Di forza ne ho abbastanza per respingere chi non mi pensa

E firirlo con la mia distanza che… che poi però

Mi porta a camminare a star solo come un cane

A bere e a far esplodere… esplodere

La voglia di scappare via e vedere se io mancherò…

Mancherò alla gente a cui parlo e non mi sente

Capirò capirò per sempre chi mi ama e chi mi mente

Ma non sarò distante da chi mi ha amato sempre anche quando ero inutile…

inutile e fragile… e fragile

E porterò per sempre dentro

Quello che mamma e papà dicevano… dicevano

Di star vicino sempre a chi a bisogno e a chi non ha niente

E di capire quello che ti invidiano… ti odiano

E di farmi anche male se è il caso di menare

Di darle pur di prenderle… di prenderle

Ma di combatter sempre per orgoglio e dignità, combatterò per dimostrare sempre

Che io non sono un perdente

Con umiltà… umiltà e mordente vincerò battaglie e guerre

E mi sentirò grande solo quando la gente che amo potrà dividere… dividere

Il premio per aver scommesso su di me

Ricorderò le faccie di sempre chi ha dato calci alla mia mente

Non scorderò mai niente

Chi mi ha amato sempre

Chi mi dava perdente

Che l’umiltà è importante

Grazie ancora gente…

(Grazie a SuperEma91 per questo testo)

Ik slaag er altijd in om te ruïneren

Wat goed doe ik in stof ... van stof ...

En ik ben nooit constant met mezelf en met mensen

Ik daag de notities uit, zelfs als het nutteloos is ... nutteloos

En het kan me niet schelen wat mensen zeggen ik leef in sprookjes

En ik heb alleen een auto nodig en dromen en een pen en papier om te schrijven ... schrijven met

Ik heb genoeg kracht om degenen die niet aan mij denken af ​​te wijzen

En teken het met mijn afstand dat... wat dan nog?

Het leidt me om alleen te lopen als een hond

Om te drinken en op te blazen... exploderen

Het verlangen om weg te rennen en te kijken of ik het zal missen...

Ik zal de mensen missen met wie ik spreek en ze horen me niet

Ik zal het begrijpen Ik zal altijd begrijpen wie van me houdt en wie tegen me liegt

Maar ik zal niet ver zijn van degenen die altijd van me hebben gehouden, zelfs toen ik nutteloos was ...

nutteloos en breekbaar ... en breekbaar

En ik zal voor altijd naar binnen dragen

Wat mama en papa zeiden... ze zeiden

Om altijd dicht bij mensen in nood te zijn en bij hen die niets hebben

En om te begrijpen waar ze jaloers op zijn... ze haten je

En om mij ook pijn te doen als het nodig is om te leiden

Om haar te geven om ze te nemen ... om ze te nemen

Maar om altijd te vechten voor trots en waardigheid, zal ik vechten om altijd te bewijzen

Dat ik geen loser ben

Met nederigheid ... nederigheid en bijten zal ik veldslagen en oorlogen winnen

En ik zal me alleen geweldig voelen als de mensen van wie ik hou kunnen verdelen... verdelen

De prijs voor het wedden op mij

Ik zal me de gezichten herinneren van wie ik altijd in mijn hoofd schopte

Ik zal nooit iets vergeten

Wie heeft altijd van me gehouden

Wie gaf me een verliezer?

Die nederigheid is belangrijk

Nogmaals bedankt mensen...

(Met dank aan SuperEma91 voor deze tekst)