Quel sorriso in volto - Modà

Lei sudava sotto tutti quegli strati del suo abito

Lui guidava, sguardo fisso sull’asfalto, la sua Cadillac

Con Las Vegas alle spalle ed una meta ancora incognita

Si diceva che eran pazzi e si baciavan sui metrò

Per poi litigare ancora e darsi un altro abbraccio

Ignoravano la gente che rideva sempre un po'

Quando si vestivano da sposi un giorno sì e uno no

Quando lei piangeva e lui cantava un pezzo malinconico

Stranamente le tornava all’improvviso come sempre

Quel sorriso in volto

Fermi ai bordi della strada lui insultava la sua Cadillac

Lei si allontanava in abito da sposa dalla macchina

«Amore mio dove stai andando» la rincorse e l’abbracciò

Poi la prese in braccio e proseguì verso il deserto

Chi li ha visti allontanarsi è un camionista di New York

Disse che quell’uomo strano le parlava e invece no

Di sicuro le cantava quel suo pezzo malinconico

Disse infatti che la donna lo guardava stranamente

Col sorriso in volto

E ignoravano la gente che rideva sempre un po'

Quando si vestivano da sposi un giorno si e uno no

Quando lei piangeva e lui cantava un pezzo malinconico

Stranamente le tornava all’improvviso come sempre

Quel sorriso in volto

Stranamente le tornava all’improvviso come sempre

Quel sorriso in volto

Ze zweette onder al die lagen van haar jurk

Hij reed in zijn Cadillac, zijn ogen gericht op het asfalt

Met Las Vegas achter ons en een nog onbekende bestemming

Er werd gezegd dat ze gek waren en kusten in de metro

Om dan weer te vechten en elkaar nog een knuffel te geven

Ze negeerden de mensen die altijd een beetje lachten

Toen ze zich om de dag als pasgetrouwden verkleedden

Toen ze huilde en hij een melancholisch stuk zong

Vreemd genoeg kwam het zoals altijd plotseling terug

Die lach op zijn gezicht

Hij stond aan de kant van de weg en vervloekte zijn Cadillac

Ze liep weg van de auto in haar trouwjurk

"Mijn liefste, waar ga je heen" hij rende achter haar aan en omhelsde haar

Toen nam hij haar in zijn armen en ging verder naar de woestijn

Degene die ze zag gaan is een vrachtwagenchauffeur uit New York

Ze zei dat de vreemde man met haar aan het praten was, maar dat deed hij niet

Zeker zong hij zijn melancholische stuk voor haar

Hij zei zelfs dat de vrouw hem vreemd aankeek

Met een lach op zijn gezicht

En ze negeerden de mensen die altijd een beetje lachten

Toen ze zich om de dag als pasgetrouwden verkleedden

Toen ze huilde en hij een melancholisch stuk zong

Vreemd genoeg kwam het zoals altijd plotseling terug

Die lach op zijn gezicht

Vreemd genoeg kwam het zoals altijd plotseling terug

Die lach op zijn gezicht