FAK - Mery Spolsky

Wolę pisać z poduszką przy kościach

Kiedy serce mi przepadło w ciemnościach

Ciemność czuję.

Kropka, spacja i oddech

Ty mnie w żołądku trzymasz

I ciętą masz mordę

Nie masz litości

Błagam i się płaszczę

Moją paszczę

Przed lustro wciąż taszczę

I tam widzę

Oczodoły nic nie warte

Włosy za krótkie

Policzki zdarte

Idę na łowy

Wyrzucam wszystkich ludzi z głowy

W celach odmowy

Serdeczny palec mam środkowy

Byleby nie było

Mówię to na miło

Choć się wszystko spaliło

Żarzy się to co mnie parzy

Niczym blask ołtarzy

Tych kilka zwrotów na «S», na «P», na «KA», na «JOT»

Jak młot w mój splot

W tle Die Antwoord

A z gimbazy bohomazy bez urazy dla tej frazy

Tyle razy te wyrazy generują mi przekazy

Posłuchaj

Ty jesteś dziki, a ja lubię ten lot

Nie mówi się drugiej osobie źle

Nie wolno tak

Fe fe fe

Nie mówi się nigdy o sobie źle

Nie wolno tak

Fak fak fak

Colę popijam zbyt szybkim łykiem

Smakołykiem zapycham myśli zbyt dzikie

I już jestem na granicy przytycia

Nie mam inicjatywy, ja nie mam już życia

W alfabecie pojawia się twoje imię

I mnie na dno, na bruk ciągnie przez chwilę

Wracam trzeźwo i wypluwam tę colę

Słowa bolą mocniej niż zbyt gęste triole

Mówisz mniej niż piszesz do mnie na fejsbuku

Tyle tu rąk, tyle tu kciuków

Może to błąd, jadę do złotych łuków

I dla looku tyle huku

Zaboli z drugim kęsem

Jem pszenną bułkę z serem, z sosem i podwójnym mięsem

Wtedy mówię: FAK, FAK!

Ty się gapisz tak jak

Chciałbyś zabrać mi smak

Schylam kark

Nawpycham się tych bułek co są dla mnie czułe

Potem na odmułę odpalę sobie nową Duę

Mam w głowie luzu tandem

Nie mówi się drugiej osobie źle

Nie wolno tak

Fe fe fe

Nie mówi się nigdy o sobie źle

Nie wolno tak

Fak fak fak

Ik schrijf het liefst met een kussen tegen mijn botten

Toen mijn hart verloren was in het donker

Ik voel de duisternis.

Punt, ruimte en adem

Je houdt me in je buik

En je gezicht is gesneden

Je hebt geen genade

Ik smeek je en ik kruip

Mijn mond

Ik sleep mezelf nog steeds voor de spiegel

En ik kan daar zien

Oogkassen niets waard

Haar te kort

De wangen zijn geschaafd

ik ga jagen

Ik krijg alle mensen uit mijn hoofd

Voor doeleinden van weigering

ik heb een middelvinger

Zolang het niet was

ik zeg het vriendelijk

Hoewel alles is afgebrand

Wat mij brandt, gloeit

Zoals de pracht van de altaren

De paar zinnen voor «S», voor «P», voor «KA», voor «JOT»

Als een hamer in mijn weefsel

Die Antwoord op de achtergrond

En geen aanstoot aan deze zin van gimbazy

Zo vaak genereren deze woorden berichten voor mij

Luister

Je bent wild en ik hou van deze vlucht

Je vertelt het de ander niet slecht

Het is niet toegestaan ​​om dit te doen

Fe fe fe

Je praat nooit slecht over jezelf

Het is niet toegestaan ​​om dit te doen

fak fak fak

Ik drink mijn cola met een te snelle slok

Met een traktatie prop ik mijn gedachten te wild

En ik sta al op het punt om aan te komen

Ik heb geen initiatief, ik heb geen leven meer

Uw naam verschijnt in het alfabet

En hij trekt me een tijdje naar de bodem, naar de stoep

Ik kom nuchter terug en spuug die cola uit

Woorden doen meer pijn dan te dikke drielingen

Je praat minder dan dat je me schrijft op Facebook

Er zijn hier zoveel handen, zoveel duimen

Misschien is het een vergissing, ik ga naar de gouden bogen

En zoveel knaller voor de look

Het doet pijn bij de tweede hap

Ik eet een tarwebroodje met kaas, saus en dubbel vlees

Dan zeg ik: FAK, FAK!

Je staart zoals je doet

Je zou mijn smaak willen wegnemen

ik laat mijn nek zakken

Ik prop mezelf vol met die broodjes die voor mij gevoelig zijn

Dan zal ik een nieuwe Dua voor mezelf starten

Ik heb een tandemspeling in mijn hoofd

Je vertelt het de ander niet slecht

Het is niet toegestaan ​​om dit te doen

Fe fe fe

Je praat nooit slecht over jezelf

Het is niet toegestaan ​​om dit te doen

fak fak fak