Nie Umiem Mówić Nie (fragment audiobooka "Jestem Marysia i chyba się zabiję dzisiaj") - Mery Spolsky

Nie umiem mówić «nie» i Nosowska o tym wie

Gra mi co dzień

Nie, nie, nie to nie

Chciałabym jak ona mieć granicę na «N»

Mówić «Nie proszę pana, nie to nie ten»

Gdy ktoś pyta, czy ten kolor jest ok

Mówię «Tak, tak, tak, tak»

Chociaż przecież wolę czerń

Gdy ktoś pyta, czy może teraz wejść mi na głowę z butami

Ja mówię «Śmiało, wejdź»

Budzik mówi do mnie «Wstań»

Umówiłam się ze sobą, że tym razem będzie (tak, tak, tak, tak|)

Jednak coś w środku mówi «Jeszcze chwilka», biała pierzynka nie umie mówić nie

(debilka)

Lipcowa noc, piwo, etykieta przodem

Jakim cudem trzymam piwo, jeśli chciałam wodę?

Koleżanka poprosiła, mówi «Co ni będziesz piła?»

I jej też ni odmówiłam

Sytuacja powtarza się cyklicznie

W domu władca, a za bramą tak, tak, tak

Spacja wciska się w umyśle

To doradca, chyba lepiej milczeć

Bywa gorzej, obok siedzi typ

Ma zamiary wobec mnie

Ja nie umiem mówić «nie»

On chce usta do ust

Zmieniam szybko gust

Zabeczałam głośne «meee»

Zamiast powiedzieć «Pierdol się»

Nie!

Nie!

Pierdol się

Nie

Nie!

Nie!

Pierdol się

(Nie, nie, nie, nie, nie, nie, nie)

Nie

(Nie, nie, nie, nie, nie, nie, nie)

Siadam na fotelu, chcę neon na palcu

Ona mówi mi «Żółty to nie bardzo»

«Może być niebieski?»

Tak, tak, tak

Lecą w duchu łezki, niebieski jest lamerski

Albo czemu jest tak, oglądam Pinteresta

Fryzur propozycje, chciałam taki zestaw

Krótkie, z grzywką, jak u tej Japonki

Wychodzę w długich falach

Co się odpierdala?

Sytuacja powtarza się cyklicznie

Czarna owca chciałaby być biała, ała

Spacja wciska się w umyśle

Asertywność boli czasem, ała, ała

Czasem mam odrobinę werwy

Wybieram majtki w sklepie z printem zebry

Już przy kasie, wszystko zgodnie z planem

Ona mówi «Weź te bawełniane»

Pojebane

Nie!

Nie!

Pojebane

Nie

Nie!

Nie!

Pojebane

(Nie, nie, nie, nie, nie, nie, nie)

Nie

(Nie, nie, nie, nie, nie, nie, nie)

Nie umiem mówić «nie» i Nosowska o tym wie

Gra mi co dzień

Nie, nie, nie to nie

Chciałabym jak ona mieć granicę na «N»

Mówić «Nie proszę pana, nie to nie ten»

Gdy ktoś pyta, czy ten kolor jest ok

Mówię «Tak, tak, tak, tak»

Chociaż przecież wolę czerń

Gdy ktoś pyta, czy może teraz wejść mi na głowę z butami

Ja mówię «Śmiało, wejdź»

Co mnie podkusiło, aby kiwać od góry do dołu, zamiast z boku na bok?

Nie rozumiem, czemu mózg mi tak robi.

Ale zauważyłam, że tendencja

wypuszczania z ust słowa «nie» wzrasta proporcjonalnie do poziomu poznania

danej jednostki.

Oznacza to, że jeśli znam kogoś już, z 10 lat i stale

utrzymujemy kontakt, to jest szansa, że będę umiała powiedzieć, że nie lubię

pizzy z ananasem.

Jednak, jeśli byłoby to świeże spotkanie i wirujący chaos

nowych imion, koszul, zapachów, mogę zapewnić wszystkich proroków,

że żarłabym ananasa tak, że aż by mi się uszy trzęsły.

Może nawet bym

przyznała, że mi smakuje.

Czemu mi tak robi ten mózg mój?

Przecież można

powiedzieć:

NIE I CHUJ

Ik kan geen "nee" zeggen en Nosowska weet het

Hij speelt me ​​elke dag

Nee nee nee nee

Ik zou graag willen dat ze een rand op "N" heeft

Zeg "Nee meneer, het is niet de verkeerde"

Als iemand vraagt ​​of deze kleur ok is

Ik zeg "Ja, ja, ja, ja"

Hoewel ik de voorkeur geef aan zwart

Als iemand vraagt ​​of hij nu met schoenen op mijn hoofd mag komen

Ik zeg "Ga je gang, kom binnen"

De wekker zegt tegen me "Sta op"

Ik heb een afspraak gemaakt dat het deze keer zou zijn (yeah, yeah, yeah, yeah |)

Er staat echter iets binnenin "Een ogenblikje", het witte dekbed kan geen nee zeggen

(vertragen)

Julinacht, bier, label op de voorkant

Hoe kon ik mijn bier bewaren als ik water wilde?

Een vriend vroeg, ze zegt: "Wat wil je niet drinken?"

En ik weigerde haar ook

De situatie herhaalt zich cyclisch

Thuis, de heerser, en buiten de poort, ja, ja, ja

De spatiebalk wordt in de geest gedrukt

Hij is een adviseur, ik denk dat het beter is om te zwijgen

Het wordt nog erger, er staat een type naast

Hij heeft bedoelingen met mij

ik kan geen "nee" zeggen

Hij wil mond op mond

Ik verander snel van smaak

Ik blaatte luid "meee"

In plaats van "Fuck you" te zeggen

Niet!

Niet!

O

Niet

Niet!

Niet!

O

(Nee nee nee nee nee nee nee)

Niet

(Nee nee nee nee nee nee nee)

Ik zit op de fauteuil, ik wil een neonreclame op mijn vinger

Ze vertelt me ​​"Geel is niet echt"

"Zou het blauw kunnen zijn?"

Ja ja ja

Ze vliegen in de geest van een traan, blauw is kreupel

Of waarom is dat, ik kijk Pinterest

Kapselsuggesties, ik wilde zo'n set

Kort, met franje, zoals dit Japanse meisje

Ik ga uit in lange golven

Wat is er aan de hand?

De situatie herhaalt zich cyclisch

Een zwart schaap zou graag wit willen zijn, oh

De spatiebalk wordt in de geest gedrukt

Assertiviteit doet soms pijn, goh, gosh

Soms heb ik een beetje pit

Ik kies slipjes bij een winkel met zebraprint

Bij het afrekenen, alles zoals gepland

Ze zegt: "Neem de katoenen"

verneukt

Niet!

Niet!

verneukt

Niet

Niet!

Niet!

verneukt

(Nee nee nee nee nee nee nee)

Niet

(Nee nee nee nee nee nee nee)

Ik kan geen "nee" zeggen en Nosowska weet het

Hij speelt me ​​elke dag

Nee nee nee nee

Ik zou graag willen dat ze een rand op "N" heeft

Zeg "Nee meneer, het is niet de verkeerde"

Als iemand vraagt ​​of deze kleur ok is

Ik zeg "Ja, ja, ja, ja"

Hoewel ik de voorkeur geef aan zwart

Als iemand vraagt ​​of hij nu met schoenen op mijn hoofd mag komen

Ik zeg "Ga je gang, kom binnen"

Waarom zwaaide ik van boven naar beneden in plaats van van links naar rechts?

Ik begrijp niet waarom mijn brein mij dit aandoet.

Maar ik merkte de trend

het woord "nee" loslaten neemt evenredig toe met het kennisniveau

gegeven eenheid.

Dit betekent dat als ik iemand al ken, 10 jaar en constant

we houden contact, dit is een kans dat ik kan zeggen dat ik het niet leuk vind

pizza met ananas.

Als het echter een nieuwe ontmoeting en een wervelende chaos was?

nieuwe namen, overhemden, geuren, ik kan alle profeten verzekeren,

dat ik zoveel ananas zou eten dat mijn oren zouden trillen.

Misschien zou ik zelfs

ze gaf toe dat ik het leuk vond.

Waarom doen mijn hersenen mij dit aan?

Jij kan

vertellen:

NIET DOEN EN VERDOMME