Aprendiz de caballero - Melendi

Como un soldadito desplomado por la luna en tu ventana

Como aquel acento que buscaba su palabra, así estoy yo.

Es verdad nunca me dio esperanzas,

Pero tampoco me las quitó.

Quizás fue la puta de la duda

La que me llevó al error.

Como un paraíso desolado,

Sin costillas ni manzanas

Como el aprendiz de caballero más tonto de Camelot

Como se quedó Escarlata O’Hara,

Viendo aquel viento que se llevó

Todo lo que ella más quería,

Fue por eso que juró:

Hoy no salgo de mi casa,

Lo de fuera ya no me interesa.

Ella no me besaría ni aunque lo predigan mil profetas.

Siempre me decía con su melodía

Que algún día iba a llorar.

Y ahora que estoy solo yo entre cuatro paredes,

Rodeado de posters lleno de bellas mujeres

Me voy dando cuenta poco a poco que solo me importas tú!

Y que mis labios ya no son del cementerio

Donde los tuyos vienen a morir.

Que me has cortado el aire y sin remedio

Me va ha costar poder sobrevivir.

Que me has tirado al mar de pies atados

Y sujetando los recuerdos con las manos!

Como una colilla bien marcada

Por el rojo de tus labios.

Como solamente Piter

Desde que tú te llevaste el Pan.

Como un tonto haciendo tonterías

O eso es lo que dice mi mamá.

Sentado en la parada de tu casa

Igualito que Forrest Gump.

Hoy no salgo de mi casa,

Lo de fuera ya no me interesa.

Ella no me besaría ni aunque lo predigan mil profetas.

Siempre me decía con su melodía

Que algún día iba a llorar.

Y ahora que estoy solo yo entre cuatro paredes,

Rodeado de posters lleno de bellas mujeres

Me voy dando cuenta poco a poco que solo me importas tú!

Y que mis labios ya no son del cementerio

Donde los tuyos vienen a morir.

Que me has cortado el aire y sin remedio

Me va ha costar poder sobrevivir.

Que me has tirado al mar de pies atados

Y sujetando los recuerdos con las manos!

Y en el pasado me quedé, cuando te volvías loca

Siempre que yo te tocaba donde en el amor resbalas

Por debajo de la ropa,

Siempre que me disparabas con tu amor a quema ropa,

Cuando me pedías guerra… una y otra vez!

Como un soldadito desplomado por la luna en tu ventana.

Als een kleine soldaat onderuitgezakt door de maan voor je raam

Zoals dat accent dat zijn woord zocht, zo ben ik.

Het is waar dat het me nooit hoop heeft gegeven

Maar hij nam ze ook niet van mij aan.

Misschien was het de hoer van de twijfel

Degene die me naar de fout leidde.

Als een verlaten paradijs,

Geen ribben of appels

Als Camelot's domste leerling-ridder

Terwijl Scarlet O'Hara bleef,

Het zien van die wind die nam

Alles wat ze het liefste wilde,

Daarom zwoer hij:

Vandaag verlaat ik mijn huis niet,

Wat buiten is interesseert me niet meer.

Ze zou me niet kussen, zelfs niet als duizend profeten het voorspellen.

Hij vertelde me altijd met zijn melodie

Dat ik op een dag zou gaan huilen.

En nu ik alleen ben tussen vier muren,

Omgeven door posters vol mooie vrouwen

Ik realiseer me beetje bij beetje dat ik alleen om jou geef!

En dat mijn lippen niet meer van het kerkhof zijn

Waar de jouwe komt om te sterven.

Dat je mijn lucht hebt afgesneden en zonder remedie

Het zal moeilijk voor me worden om te overleven.

Dat je me in de zee hebt gegooid met mijn voeten vastgebonden

En de herinneringen met je handen vasthouden!

Als een goed gemarkeerde kont

Bij het rood van je lippen.

Ik eet alleen Peter

Sinds je het Brood nam.

Als een dwaas die onzin doet

Of dat zegt mijn moeder.

Zittend bij je huis stop

Net als Forrest Gump.

Vandaag verlaat ik mijn huis niet,

Wat buiten is interesseert me niet meer.

Ze zou me niet kussen, zelfs niet als duizend profeten het voorspellen.

Hij vertelde me altijd met zijn melodie

Dat ik op een dag zou gaan huilen.

En nu ik alleen ben tussen vier muren,

Omgeven door posters vol mooie vrouwen

Ik realiseer me beetje bij beetje dat ik alleen om jou geef!

En dat mijn lippen niet meer van het kerkhof zijn

Waar de jouwe komt om te sterven.

Dat je mijn lucht hebt afgesneden en zonder remedie

Het zal moeilijk voor me worden om te overleven.

Dat je me in de zee hebt gegooid met mijn voeten vastgebonden

En de herinneringen met je handen vasthouden!

En in het verleden bleef ik, toen je gek werd

Telkens wanneer ik je aanraakte waar je verliefd op werd

onder de kleding,

Telkens als je me met je liefde van dichtbij neerschoot,

Toen je me om oorlog vroeg... keer op keer!

Als een kleine soldaat die in elkaar zakt bij de maan voor je raam.