Que El Cielo Espere Sentao - Melendi

Que baje el precio del dinero

Que sea p´abajo la cuesta de enero

Que no queden restos en el Documento Nacional de Identidá

(Estribillo:)

¿P´a qué tanto trabajo?

Que pongan más bajos los techos del cielo

Por mucho que salto no llego

Me faltan un par de dedos

Y faltan valores y sobran principios fingidos

Se me han olvidao los sentidos

A causa de la soledá

La soledad en mi cabeza que no encuentra una salida

Cuando le atrapan los miedos de si hay algo en la otra vida

Y si sólo estoy de paso como firmemente temo

Que el cielo espere sentao

Que el cielo espere sentao

Y cuando te sientes

Solo entre la gente

Las palabras se resbalan

Como se resbala el agua entre los dientes

Y tan sólo queda gritar

ESTRIBILLO

Creo que me he pasao con los canutos, dímelo

Si te rallo la cabeza con esta canción

Tú me lo cuentas

Como se cuentan los cuentos

Da igual en prosa o en verso

Me da igual la ortografía

Aunque sea con gestos

Arriba esos cuernos

Vamos a contar estrellas

O que una estrella nos cuente

Cómo se ve nuestro mundo desde el universo y mira…

¿P´a qué tanto trabajo?

Que pongan más bajos los techos del cielo

Por mucho que salto no llego

Me faltan un par de dedos

Y faltan valores y sobran principios fingidos

Se me han olvidao los sentidos

Ay, a causa de tanto fumar

Laat de prijs van geld naar beneden gaan

Laat de helling van januari naar beneden zijn

Dat er geen overblijfselen zijn in het Nationaal Identiteitsdocument

(Refrein:)

Waarom zoveel werk?

Laat ze de plafonds van de hemel verlagen

Hoeveel ik ook spring, ik kom er niet

Ik mis een paar vingers

En waarden ontbreken en er zijn tal van nepprincipes

Ik ben mijn zintuigen vergeten

Vanwege de eenzaamheid

De eenzaamheid in mijn hoofd die geen uitweg kan vinden

Wanneer je gevangen zit door de angst of er iets in het hiernamaals is

En als ik alleen maar op doorreis ben waar ik erg bang voor ben

Hemel wacht zittend

Hemel wacht zittend

en wanneer je je voelt

alleen onder de mensen

woorden glippen

Hoe water tussen de tanden glipt

En het enige wat je nog hoeft te doen is schreeuwen

REFREIN

Ik denk dat ik te ver ben gegaan met de gewrichten, vertel het me

Als ik je hoofd krab met dit nummer

Vertel jij mij het

hoe verhalen worden verteld

Het maakt niet uit in proza ​​of in verzen

Ik geef niet om de spelling

zelfs met gebaren

omhoog die horens

laten we sterren tellen

Of laat een ster ons vertellen

Hoe onze wereld er vanuit het heelal uitziet en eruit ziet...

Waarom zoveel werk?

Laat ze de plafonds van de hemel verlagen

Hoeveel ik ook spring, ik kom er niet

Ik mis een paar vingers

En waarden ontbreken en er zijn tal van nepprincipes

Ik ben mijn zintuigen vergeten

Oh, vanwege zoveel roken